دارویی برای کاهش درد مفاصل

پیروکسیکام در اشکال قرص، کپسول شیاف و البته آمپول وجود دارد و یکی از داروهای ضد التهابی اما از نوع غیر استروئیدی است که التهاب و درد مفاصل را تخفیف می‌دهد. بنا بر این فقط در اختلال‌های مفصلی ـ اسکلتی و عضلانی مانند استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، نقرس حاد و اسپوندیلیت آنکلوزان تجویز و مصرف می‌شود و به طور موقت درد‌های اسکلتی را تسکین می‌دهد. اما به دلیل نیمه عمر کوتاهی که دارد به طور روزانه مصرف می‌شود. جذب گوارشی خوبی دارد و با توجه به این‌که تا حدودی جذب موضعی نیز دارد، از فرم موضعی آن نیز به شکل ژل استفاده می‌شود.
ماهیت پیروکسیکام از کجاست؟
پیروکسیکام همانند داروهای آسپرین، بروفن و ایندو متاسین نوعی ضد التهاب غیراستروئیدی است که تولید موادی به نام پروستاگلاندین‌ها را مهار می‌کند. پروستاگلاندین پایانه‌های عصبی درد را تحریک می‌کند و سبب ایجاد حس درد می‌شود. پس همان‌طور که می‌بینید پیروکسیکام تنها التهاب و درد را کاهش می‌دهد و در درمان بیماری‌های ذکر شده نقشی ندارد.
احتیاط در استفاده از پیروکسیکام
به طور کلی این دارو همانند آسپرین و دیگر هم خانواده‌های خود خطر ایجاد زخم‌های گوارشی را بالا می‌برد، بنابراین در کسانی که سابقه زخم یا خونریزی گوارشی دارند نباید مصرف شود.

پیروکسیکام در اشکال قرص، کپسول شیاف و البته آمپول وجود دارد و یکی از داروهای ضد التهابی اما از نوع غیر استروئیدی است که التهاب و درد مفاصل را تخفیف می‌دهد. بنا بر این فقط در اختلال‌های مفصلی ـ اسکلتی و عضلانی مانند استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، نقرس حاد و اسپوندیلیت آنکلوزان تجویز و مصرف می‌شود و به طور موقت درد‌های اسکلتی را تسکین می‌دهد. اما به دلیل نیمه عمر کوتاهی که دارد به طور روزانه مصرف می‌شود. جذب گوارشی خوبی دارد و با توجه به این‌که تا حدودی جذب موضعی نیز دارد، از فرم موضعی آن نیز به شکل ژل استفاده می‌شود.
ماهیت پیروکسیکام از کجاست؟
پیروکسیکام همانند داروهای آسپرین، بروفن و ایندو متاسین نوعی ضد التهاب غیراستروئیدی است که تولید موادی به نام پروستاگلاندین‌ها را مهار می‌کند. پروستاگلاندین پایانه‌های عصبی درد را تحریک می‌کند و سبب ایجاد حس درد می‌شود. پس همان‌طور که می‌بینید پیروکسیکام تنها التهاب و درد را کاهش می‌دهد و در درمان بیماری‌های ذکر شده نقشی ندارد.
احتیاط در استفاده از پیروکسیکام
به طور کلی این دارو همانند آسپرین و دیگر هم خانواده‌های خود خطر ایجاد زخم‌های گوارشی را بالا می‌برد، بنابراین در کسانی که سابقه زخم یا خونریزی گوارشی دارند نباید مصرف شود. این دارو تداخلات دارویی پر اهمیتی با داروهای کاهنده فشار خون مانند آتنولول و لوزارتان و کاپتوپریل و هم خانواده‌های آنها دارد و سبب می‌شود که اثر آنها کم شود. بنابراین بیماران مبتلا به فشار خون بالا باید در مصرف پیروکسیکام با پزشک خود در این مورد مشورت کنند.
 پیروکسیکام اثر داروهای ضد انعقادی مانند آسپرین، هپارین و وارفارین و کلوپیدوگرل و… را افزایش می‌دهد و خطر خونریزی را برای مصرف‌کنندگان این داروها به دنبال دارد. پیروکسیکام با داروهای دیگری مانند لیتیوم، کلستیرامین و… نیز تداخل دارد.
به طور کلی تزریق این دارو در هیچ شرایطی برای کودکان مورد تائید قرار نگرفته است و برای درمان علائم آرتریت جوانان هم هرگز توصیه نمی‌شود.
همچنین تزریق عضلانی آمپول پیروکسیکام، آسیب بافتی را در پی دارد و برای کاهش این عارضه حتما باید به صورت عمیق در عضله سرینی تزریق شود. نکته قابل توجه آن است که دردهای خفیف تا متوسط اسکلتی معمولا به درمان‌های خوراکی و موضعی جواب می‌دهند و نیازی به استفاده از داروهای ضد درد تزریقی نیست. تزریق آمپول پیروکسیکام می‌تواند سبب ایجاد عوارض ناخواسته‌ای مانند فلج برگشت‌ناپذیر پا شود، بنابراین هیچ‌گاه بدون تجویز پزشک اقدام به تزریق این دارو نکنید.