فضای بیرون زمین قابل لمس می‌شود!

دانشمندان مرکز هوافضای آلمان، موفق به تولید یک رابط سیستم انسانی شدند که ارتباط مستقیم و موثری را بین اپراتور انسانی – کنترلر اپراتور مجازی است – و روباتی که به عنوان اپراتور مجازی فعالیت می‌کند، فراهم می‌آورد.
به گزارش ایسنا، به گفته دانشمندان، تله‌روبات‌ها (یا روبات‌های کنترل از راه دور) را نه تنها در فضای بیرون از کره زمین می‌توان به کار گرفت، بلکه می‌توان روی زمین از آنها در مناطقی که برای انسان خطرناک است، استفاده کرد – مانند معادن یا محیط‌هایی که در معرض تابش پرتوهای رادیواکتیو هستند.
این ابداعات که از واقعیت مجازی ناشی شده‌اند، در محیط‌های درمانی و تولیدی به خدمت گرفته می‌شوند.
مرکز هوافضای آلمان (DLR) در حال تحقیق بر روی «حضور از راه دور چندوجهی» است. در انستیتوی روباتیک و مکاترونیک این مرکز، تیم کاملی از محققان منحصرا به این موضوع می‌پردازند. در همین راستا، دانشمندان مرکز هوافضای آلمان یک رابط سیستم انسانی تولید کرده‌اند که ارتباط مستقیم و موثری را بین اپراتور انسانی – که کنترلر اپراتور مجازی است – و روباتی که به عنوان اپراتور مجازی فعالیت می‌کند، فراهم می‌آورد.
کنترلر به صورت چند وجهی روی رفتار سیستم نظارت دارد؛ به این صورت که می‌تواند نوع و جهت حرکت بازو، انگشتان و سر روبات را به صورت بر خط تغییر دهد. نقطه اوج این ارتباط،‌ وجود حسگرهایی است که کنترلر را به دیدن، شنیدن و لمس محیطی که روبات در آن قرار دارد و فعالیت‌های روبات در محیط توانا می‌سازد.

دانشمندان مرکز هوافضای آلمان، موفق به تولید یک رابط سیستم انسانی شدند که ارتباط مستقیم و موثری را بین اپراتور انسانی – کنترلر اپراتور مجازی است – و روباتی که به عنوان اپراتور مجازی فعالیت می‌کند، فراهم می‌آورد.

به گزارش ایسنا، به گفته دانشمندان، تله‌روبات‌ها (یا روبات‌های کنترل از راه دور) را نه تنها در فضای بیرون از کره زمین می‌توان به کار گرفت، بلکه می‌توان روی زمین از آنها در مناطقی که برای انسان خطرناک است، استفاده کرد – مانند معادن یا محیط‌هایی که در معرض تابش پرتوهای رادیواکتیو هستند.

این ابداعات که از واقعیت مجازی ناشی شده‌اند، در محیط‌های درمانی و تولیدی به خدمت گرفته می‌شوند.

مرکز هوافضای آلمان (DLR) در حال تحقیق بر روی «حضور از راه دور چندوجهی» است. در انستیتوی روباتیک و مکاترونیک این مرکز، تیم کاملی از محققان منحصرا به این موضوع می‌پردازند. در همین راستا، دانشمندان مرکز هوافضای آلمان یک رابط سیستم انسانی تولید کرده‌اند که ارتباط مستقیم و موثری را بین اپراتور انسانی – که کنترلر اپراتور مجازی است – و روباتی که به عنوان اپراتور مجازی فعالیت می‌کند، فراهم می‌آورد.

کنترلر به صورت چند وجهی روی رفتار سیستم نظارت دارد؛ به این صورت که می‌تواند نوع و جهت حرکت بازو، انگشتان و سر روبات را به صورت بر خط تغییر دهد. نقطه اوج این ارتباط،‌ وجود حسگرهایی است که کنترلر را به دیدن، شنیدن و لمس محیطی که روبات در آن قرار دارد و فعالیت‌های روبات در محیط توانا می‌سازد. این فناوری که تحت عنوان «حضور از راه دور چند وجهی» شناخته می‌شود، به منظور بهینه کردن ترکیب قابلیت‌های ذهنی انسان‌ها در زمین و حضور و فعالیت روبات‌ها در فضا طراحی شده است.

این اتحاد انسان و ماشین، در سه مرحله صورت می‌پذیرد: نخست، اپراتور انسانی، بازوهای خود را داخل آستین‌های مجهز به حسگرهای لرزاننده قابل انعطاف می‌کند. در نگاه اول، این آستین شبیه یک دستکش چرمی نازک به نظر می‌رسد. سپس، یک عینک محافظ مانند کلاه دوچرخه‌سواری به چشم می‌زند.

این کلاه تصاویر را به صورت سه بعدی نمایش داده و به این ترتیب او را در یک فضای مجازی قرار می‌دهد. بالاخره، اپراتور انسانی متصل به یک حسگر لمسی می‌شود تا حرکت بازوهای روبات را کنترل کند. این حسگر به صورت یک صفحه کلید لمسی است که دارای لرزشی شبیه لرزاننده تلفن همراه است.

وجود یک پدال پا روی کف، این امکان را به اپراتور انسانی می‌دهد که در صورت لزوم کلید ایست فوق‌العاده را بزند. این کلید به منظور فعال‌سازی سیستم و خاموش کردن مجدد آن در زمان دلخواه در نظر گرفته شده است. امنیت این سیستم، بسته به ارتباط بین انسان و ماشین تعریف می‌شود . برای پیشگیری از خسارت‌های فیزیکی هم، یک کلید دستی برای خاموش کردن سیستم تعبیه شده است. به این ترتیب، این سیستم برای اپراتورهای انسانی بی‌خطر خواهد بود.

دانشمندان مرکز هوافضای آلمان تاکید می‌کنند: فناوری حضور از راه دور این امکان را برای انسان‌ها فراهم می‌آورد که فضای مجازی یا دور را به طور واقعی آزمایش کرده و آنها را با کمک سیستم‌های روباتیک تغییر دهند. اگر چه تنظیم و راه‌اندازی این اجزای متفاوت، فرآیند پیچیده‌ای را طلب می‌کند، اما به کارگیری خود سیستم، ساده و کاملا مناسب است.

در این فناوری‌، آزادی حرکتی بازوهای روبات‌ها در حد پیچ و تاب خوردن بازوی انسان است،‌ به نحوی که کنترلر می‌تواند حرکات دلخواه را به طور مستقیم به آن دستور داده و روبات نیز مستقیما این حرکت را درک و اجرا کند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا و به نوشته نشریه هوافضا، «حضور از راه دور چندوجهی» فناوری کلیدی جدیدی در سفرهای آ‌ینده فضایی است. یکی از کاربردهای مهم این فناوری سرویس‌دهی در مدار است، به صورتی که بتوان عیوب یک ماهواره را بدون نیاز به بازگشت آن به زمین، زمانی که در مدار خود قرار دارد برطرف کرد.

بهره‌برداری از نمونه آزمایش این فناوری در پایان سال ۲۰۰۴ صورت گرفت و امروزه می‌توان از هر نقطه روی زمین، توسط لپ‌تاپ، رایانه شخصی یا تلفن همراه کنترل از راه دور را انجام داد.

در آینده روبات‌های هوشمند، به عنوان «بازوهای انسانی» در فضا به کار گرفته خواهند شد. این بدان معنی است که دیگر کنترل تله‌روبات‌ها محصور به فضای روی زمین نخواهد بود. به عبارت دیگر،‌ روبات‌های آینده، توانایی انجام کارها و تعمیرات پیچیده را داشته و در ماموریت‌های فضایی که برای انسان‌ها مشکل یا خطرناک است، جایگزین آنها خواهند شد. به این ترتیب، از حجم کارهای محوله به اپراتور انسانی کاسته خواهد شد.