سنگ نورانی که در ایران فرود آمد

همزمان با اوج بارش شهابی برساوشی تکه ای از بازمانده دنباله دار سوئفت تاتل به صورت آذرگوی درخشان یا سنگ نورانی در آسمان ایران دیده شده و احتمالا در بخشهای شرقی ایران به خاک افتاده است که به باور اخترشناسان این آذرگوی تکه ای از بازمانده سوئیفت تاتل است.

به گزارش خبرنگار مهر، مرداد ماه زمان بارشهای شهابی برساوشی است. امسال نیز بارش شهابی برساووشی از روز سه شنبه ۱۹ مرداد ماه آغاز شد و در روز ۲۱ مردادماه به اوج خود رسید.

اوج بارش در روز ۲۱ مرداد از ساعت ۲۱ و ۳۰ دقیقه آغاز شد و تا صبح روز ۲۲ مرداد ادامه داشت که همزمان با اوج بارش ها تکه ای از دنباله دار سوئفت تاتل به صورت آذر گوی (Fireball) یا سنگ نورانی در آسمان ایران دیده شد.

به گزارش شاهدان عینی این رویداد همراه با نور شدیدی بوده است که به باور اخترشناسان احتمالا این شهاب سنگ نورانی تکه ای از بازمانده دنباله دار سوئیفت تاتل است که از این دنباله دار جدا و در خاک ایران افتاده است.

همزمان با اوج بارش شهابی برساوشی تکه ای از بازمانده دنباله دار سوئفت تاتل به صورت آذرگوی درخشان یا سنگ نورانی در آسمان ایران دیده شده و احتمالا در بخشهای شرقی ایران به خاک افتاده است که به باور اخترشناسان این آذرگوی تکه ای از بازمانده سوئیفت تاتل است.

به گزارش خبرنگار مهر، مرداد ماه زمان بارشهای شهابی برساوشی است. امسال نیز بارش شهابی برساووشی از روز سه شنبه ۱۹ مرداد ماه آغاز شد و در روز ۲۱ مردادماه به اوج خود رسید.

اوج بارش در روز ۲۱ مرداد از ساعت ۲۱ و ۳۰ دقیقه آغاز شد و تا صبح روز ۲۲ مرداد ادامه داشت که همزمان با اوج بارش ها تکه ای از دنباله دار سوئفت تاتل به صورت آذر گوی (Fireball) یا سنگ نورانی در آسمان ایران دیده شد.

به گزارش شاهدان عینی این رویداد همراه با نور شدیدی بوده است که به باور اخترشناسان احتمالا این شهاب سنگ نورانی تکه ای از بازمانده دنباله دار سوئیفت تاتل است که از این دنباله دار جدا و در خاک ایران افتاده است.

این آذرگوی از قدر ۱۸- یا ۲۰- بوده که در آسمان شهرهای مرنجاب، آباده، زاهدان، تفتان، یزد و برخی دیگر از شهرهای مرکزی ایران توسط رصدگران به ثبت رسیده است. این تکه از دنباله دار احتمالا در بخشهای شرقی ایران به خاک افتاده است.



به گزارش مهر، بارش شهابی برساووشی از بازمانده های گرد و غبار دنباله داری به نام سوئیف تاتل Swift-Tuttle است که در ۱۶ جولای ۱۸۶۲ توسط دو منجم به نامهای Lewis Swift و Horace Parnell Tuttle کشف شد.

این دنباله دار دارای دوره تناوب بالایی است به گونه ای که آخرین ملاقات آن در سال ۱۹۹۲ بوده و تا جولای ۲۱۲۶ به ملاقات خورشید نخواهد آمد. مدار این دنباله دار تا ۵۱ واحد نجومی از خورشید کشیده می شود. “سویفت-تاتل” (Swift-Tuttle) هر ۱۳۰ سال یک بار مدار خورشید را کامل می کند.