سرنوشت برخی از بازماندگان کشتی تایتانیک

کسی خبر غرق شدن کشتی تایتانیک را باور نمی‌کرد. روز شانزدهم آوریل ۱۹۱۲ یعنی دو روز پس از غرق شدن تایتانیک، یک روزنامه امریکایی نوشت: ظاهرا تایتانیک تصادم جزیی کرده که فورا آن را مرمت کرده اند. هیچ کس جرات نمی‌کرد خبر غرق تایتانیک را بنویسد چون تایتانیک کشتی شکست ناپذیر نامیده شده بود. نخستین روزنامه ای که جرات کرد خبر غرق تایتانیک را بنویسد نیویورک تایمز بود. سردبیر روزنامه چند طبقه از یک هتل نزدیک به بندر را اجاره کرد و دهها عکاس وخبرنگار را در آن جای داد. امریکا دچار هیجان سختی شده بود. روز پس از رسیدن نجات یافتگان، کمیسیون ویژه ای از سناتورها تشکیل شد تا ماجرا را دقیقا بررسی کنند. ماهها افکار عمومی ‌امریکا و اروپا درباره تایتانیک حرف می‌زدند و جراید صفحات کاملی به این حادثه اختصاص دادند. خاطرات نجات یافتگان به تدریج چاپ شد بعضی جراید قهرمانی بانو استراس را ستایش می‌کردند که شوهرش را ترک نکرد و با هم به اعماق اقیانوس رفتند. بعضی جراید نیز از بروس اسمی‌ نوشتند که ارباب خط کشتیرانی ستاره سفید بود و تایتانیک متعلق به او. او تنها سوار یک قایق نجات شده و زود جانش را نجات داد بدون آنکه به دیگران فکر کند.

کسی خبر غرق شدن کشتی تایتانیک را باور نمی‌کرد. روز شانزدهم آوریل ۱۹۱۲ یعنی دو روز پس از غرق شدن تایتانیک، یک روزنامه امریکایی نوشت: ظاهرا تایتانیک تصادم جزیی کرده که فورا آن را مرمت کرده اند. هیچ کس جرات نمی‌کرد خبر غرق تایتانیک را بنویسد چون تایتانیک کشتی شکست ناپذیر نامیده شده بود. نخستین روزنامه ای که جرات کرد خبر غرق تایتانیک را بنویسد نیویورک تایمز بود. سردبیر روزنامه چند طبقه از یک هتل نزدیک به بندر را اجاره کرد و دهها عکاس وخبرنگار را در آن جای داد. امریکا دچار هیجان سختی شده بود. روز پس از رسیدن نجات یافتگان، کمیسیون ویژه ای از سناتورها تشکیل شد تا ماجرا را دقیقا بررسی کنند. ماهها افکار عمومی ‌امریکا و اروپا درباره تایتانیک حرف می‌زدند و جراید صفحات کاملی به این حادثه اختصاص دادند. خاطرات نجات یافتگان به تدریج چاپ شد بعضی جراید قهرمانی بانو استراس را ستایش می‌کردند که شوهرش را ترک نکرد و با هم به اعماق اقیانوس رفتند. بعضی جراید نیز از بروس اسمی‌ نوشتند که ارباب خط کشتیرانی ستاره سفید بود و تایتانیک متعلق به او. او تنها سوار یک قایق نجات شده و زود جانش را نجات داد بدون آنکه به دیگران فکر کند.
و اما سرنوشت برخی از افراد:
جی.بی.اسمای: مدیرخط کشتیرانی ستاره سفید درسال۱۹۱۳ از سمت خود استعفا کرد. او درسال۱۹۳۷ مرد ولی در دوران حیاتش کسی جرات نداشت درباره تایتانیک با او حرف بزند.
ناخدای کشتی (اسمیت): به هنگام بروز فاجعه مرد. درباره مرگ او تعابیر گوناگون است. بعضی گفته اند سحرگاه شناکنان کودک دو ساله‌یی را به یک قایق نجات رساند و خود به سوی محل غرق تایتانیک رفت. چند مسافر دیگر اظهار داشتند وی خودکشی کرد. درهرحال اثری از او یافت نشد.
فردریک فلیت: نگهبان و نخستین کسی بود که کوه یخ را دید. خدمه کشتی او را متهم کردند که دوربین نداشت و او اعلام کرد تصور می‌کرده محل نگهبانی او مجهز است. او گفت اگر دوربین در اختیار من بود کوه یخ را از چهار کیلومتری می‌دیدم و تایتانیک غرق نمی‌شد. او درآخر عمر روزنامه فروش شد و در سال ۱۹۶۵ درگذشت.
ادموند و مایکل ناوارتی: اولی دوسال داشت و دومی‌چهارسال. پدرشان آنها را از مادرشان دزدیده بود و با خود به امریکا می‌برد. در لحظه حادثه او موفق شد دو فرزندش را سوار آخرین قایق کند و خود به تایتانیک بازگشت که با دیگران غرق شود. پدر کودکان چون نام دیگری برای خود انتخاب کرده بود هیچ کس نمی‌دانست والدین آن دوطفل چه کسانی هستند؟ و به همین دلیل به آنها یتیمان تایتانیک می‌گفتند اما یکی از روزها مادرشان عکس آنها را دید و شناخت. آنها تا پایان عمر حادثه غرق تایتانیک را از یاد نبردند.