دعوت خوشتیپ ها به تیم ملی؟!

چند روز پیش از برادر کوچکمان در مورد نمرات پایان ترمش پرسیدیم و او نیز با غرور تمام گفت تمام نمراتش را ۲۰ شده است، سپس از او سند و مدرک خواستیم که ایشان پاسخ دادند:”برای مدرسه های ایران متاسفم زیرا یک دانش آموز باید برای اثبات نمره های خود کارنامه ارائه دهد.”
البته ما اینقدر اصرار کردیم که ایشان بالاخره چند عکس خود را که با چند شاگرد زرنگ در مدرسه انداخته بود به ما نشان داد و گفت:”اگر من نمراتم بیست نبود اینها با من عکس نمی گرفتند!”، در نتیجه ما نیز قانع شدیم و برای خودمان متاسف شدیم که چرا به نمرات برادرمان شک کرده ایم!!
البته این خاطره هیچ ربطی به فوتبال نداشت، صرفا همین طوری گفتیم که باعث بالا رفتن روحیه ورزشکاری خواننده های محترم شود!!
—
بیانیه و جوابیه های رد و بدل شده بین “علی دایی” و “مایلی کهن” را می خوانیم، آن یکی می پرسد “مگر داروغه ای؟!” و دیگری جواب می دهد “داروغه ام!”، هر چه هم فکر می کنیم مثلا اینکه آقای مایلی کهن فرموده اند دایی در کلاس های فوق لیسانسش حاضر نمی شده و الکی نمره گرفته چه ربطی به فوتبال دارد و آیا عنوان کردن این موارد به پاک شدن فوتبال کمک می کند یا خیر، به نتیجه ای نمی رسیم!
در همین راستا کارشناسان غیرورزشی “ستون طنز عصر ایران” پس از اینکه شورت ورزشی پوشیدند و کمی با پلی استیشن فوتبال بازی کردند، فواید این جدل ها بین دایی و مایلی کهن را اینگونه بیان کردند:

چند روز پیش از برادر کوچکمان در مورد نمرات پایان ترمش پرسیدیم و او نیز با غرور تمام گفت تمام نمراتش را ۲۰ شده است، سپس از او سند و مدرک خواستیم که ایشان پاسخ دادند:”برای مدرسه های ایران متاسفم زیرا یک دانش آموز باید برای اثبات نمره های خود کارنامه ارائه دهد.”
البته ما اینقدر اصرار کردیم که ایشان بالاخره چند عکس خود را که با چند شاگرد زرنگ در مدرسه انداخته بود به ما نشان داد و گفت:”اگر من نمراتم بیست نبود اینها با من عکس نمی گرفتند!”، در نتیجه ما نیز قانع شدیم و برای خودمان متاسف شدیم که چرا به نمرات برادرمان شک کرده ایم!!
البته این خاطره هیچ ربطی به فوتبال نداشت، صرفا همین طوری گفتیم که باعث بالا رفتن روحیه ورزشکاری خواننده های محترم شود!!
—
بیانیه و جوابیه های رد و بدل شده بین “علی دایی” و “مایلی کهن” را می خوانیم، آن یکی می پرسد “مگر داروغه ای؟!” و دیگری جواب می دهد “داروغه ام!”، هر چه هم فکر می کنیم مثلا اینکه آقای مایلی کهن فرموده اند دایی در کلاس های فوق لیسانسش حاضر نمی شده و الکی نمره گرفته چه ربطی به فوتبال دارد و آیا عنوان کردن این موارد به پاک شدن فوتبال کمک می کند یا خیر، به نتیجه ای نمی رسیم!
در همین راستا کارشناسان غیرورزشی “ستون طنز عصر ایران” پس از اینکه شورت ورزشی پوشیدند و کمی با پلی استیشن فوتبال بازی کردند، فواید این جدل ها بین دایی و مایلی کهن را اینگونه بیان کردند:
۱- اصولا خود  ِ فوتبال ما (غیر از برگردون زدن های شانسکی برخی بازیکنان) جذابیت چندانی ندارد و همه ی نمکش به اینگونه بیانه هاست! لذا این گونه دعواها علاوه بر اینکه فوتبالمان را جذاب می کنند تیراژ نشریات ورزشی مان را هم بالا می برند!
۲- اصولا بعد از هر دعوایی آشتی کنانی هم وجود دارد، و بدین صورت فرهنگ آشتی کردن نهادینه می شود و مهمتر از آن اینکه در مراسم های آشتی کنون شیرینی مفتکی پخش می شود!!
۳- با توجه به اینکه هر چه معضل در فوتبال مملکت داریم – از نرفتن تیم ملی به جام جهانی گرفته تا فحاشی تماشاگران در بازی دو تیم پرسپولیس و تراکتور سازی – از شیطنت های فردی به نام “ع.فردوسی پور” است، بعد از آشتی کردن دایی و مایلی کهن، این دو می توانند افشاگری کنند که چه کسی میانه ی آنها را بهم زده و آتش بیار معرکه بوده، بدین ترتیب همه با ماهیت پلید “ع.فردوسی پور” مجری برنامه ی “ن” آشنا خواهند شد!
—–
قطبی در نشست خبری گفت: « “از این به بعد” بازیکنی به اردو دعوت می شود که بتواند به تیم ملی کمک کند.»
سئوال اساسی: قبل از این چه بازیکنانی به اردو دعوت می شدند؟!
الف. بازیکنانی که به تیم ملی نمی توانسته اند کمک کنند!
ب. بازیکنانی که خوشتیپ بوده اند!
ج. بازیکنانی که مشکل بینایی داشته و حتی گاو به این گنده ای را در فاصله ی صدمتری نمی توانسته اند ببینند!
د. بازیکنانی که آنقدر سرمایی بوده اند که در هوای بالای چهل درجه شب ها با پتو می خوابیده اند!!
سئوال اساسی دوم: منظور از “کمک” در جمله ی مذکور چیست؟!
الف. فتوشاپ بلد باشد و اگر لازم شد در کارهای کامپیوتری بتوانند کمک کنند.
ب. به دور از هرگونه حاشیه، برای قهرمانی ایران در جام ملت ها تلاش کنند.