این خشونت درمان می خواهد

پنجم آذر در تقویم دنیا روز مهمی است؛ این روز، روزجهانی حذف خشونت علیه زنان است. ۲۵ نوامبر برای مردم دنیا یک نماد است نمادی از تلاش برای رساندن زنان به جایگاه انسانی شان.

هر روز زنان زیادی در دنیا به دست مردان کتک می خورند، زخمی می شوند، شکنجه می بینند، تحقیر می شوند، محروم می مانند و در خلوتی که کسی از آن خبردار نمی شود هر روز زجر جسمی و روانی می بینند آن هم به این علت که مردان خشونت طلب در سراسر دنیا همچنان زن را جنس دوم می دانند.

در ایران هم زنان و دختران زیادی قربانی خشونت های خانگی می شوند؛ همان خشونتی که به آن «ظلم مضاعف علیه زنان» گفته می شود، اما به خاطر نوع فرهنگ مردم یا در پستوی خانه ها دفن می شود یا به خاطر نبود حمایت های قانونی از زنان آسیب دیده، پس از شکایت به مراجع قانونی، همان اندک امنیت زنان در محیط خانه نیز از بین می رود.

اما حالا لایحه ای در ایران در حال بررسی است که اگر به تصویب برسد و اجرایی شود، دستگاه قضایی قادر خواهد شد برای خشونت گران خانگی، مجازات کیفری تعیین کند.

لایحه امنیت زنان البته فقط به بعد کیفری نمی پردازد و آن طور که در چند مرحله از پیش نویس آن آمده می کوشد تا بنیان خانواده ها را از طریق آموزش و فرهنگسازی به تحکیم برساند و اگر با این روش ها، امنیت برای زنان و کودکان در خانه تامین نشد، مردان خشن را به مجازات برساند.

این لایحه در حال حاضر مراحل کارشناسی را پشت سر می گذارد و معلوم نیست وقتی به تصویب نهایی برسد شامل چه موضوعاتی خواهد بود، اما به هر حال چنین لوایحی اگر جامع نگر و کارشناسی شده باشد، می تواند بخشی از مشکلات زنان را حل کند. اما با این حال همه کارشناسان با تشدید مجازات علیه مردان موافق نیستند؛ هرچند برخی صاحب نظران، مجازات را یکی از ابزار های کنترلی و پیشگیرانه می دانند.

موافقان مجازات معتقدند که چون شاید امکان اصلاح مردان خشونت طلب وجود ندارد، پس می توان با تعیین مجازات و استفاده از اهرم قانون، آنها را از عواقب خشونت طلبی در خانه ترساند و با این روش از زنان محافظت کرد. در مقابل، مخالفان متوسل شدن به مجازات می گویند وقتی خانواده ای گرفتار خشونت شده و زنان و کودکان در آن شکنجه می بینند، اگر قرار باشد مرد خانه نیز متحمل مجازات شود و جایگاه پدری و شوهری او زیر پای مجازات ها له شود، آن وقت دیگر هرگز امیدی به اصلاح چنین خانواده از هم پاشیده ای نیست.

این گروه به اصلاح رفتار، آموزش و فرهنگسازی باور دارند. به اعتقاد این کارشناسان، وقتی مردی علیه زنان پیرامونش خشونت می کند و به روش های مختلف مایه شکنجه و آزار جسمی و روانی شان می شود گرفتار اختلالات شخصیتی است که باید درمان شود؛ درست مثلی زنی که ساکت و بدون اعتراض می ایستد و خشونت را می پذیرد.

این گروه به معجزه فرهنگسازی نیز اعتقاد راسخ دارند چون بر این باورند که اگر جامعه، رسانه ها و سایر نهادهای اجتماعی به افراد بیاموزند که احترام و محبت، شالوده اصلی زندگی خانوادگی است و هدف از قرار گرفتن آدم ها کنار هم در خانه رسیدن به رشد و تعالی است و نه جنگیدن بر سر مسائل بی ارزش، آن وقت دیگر نه زنان و نه مردان هیچ کدام به حریم یکدیگر وارد نمی شوند و برای تاختن به سمت هم پیشقدم نخواهند شد.