۱۰ چیزی که زنان باید در مورد بیماری قلبی بدانند

مردان و زنان از لحاظ اغلب عوامل خطرساز برای بیماری قلبی- شامل کلسترول بالا،‌ کمی فعالیت بدنی،‌ فشار خون بالا سیگار کشیدن- با هم فرقی ندارند- اما برخی از تفاوت‌های جنسیتی از لحاظ بروز،‌علائم و پیامد بیماری قلبی میان آنها وجود دارد.
زنان در مقایسه در مردان، با احتمال بیشتری ممکن است از بیماری قلبی بمیرند؛ زنان با احتمال دو برابر بیشتر در طول شش سال پس از حمله قلبی اول ممکن است دچار حمله قلبی دوم شوند؛ و آنها به اندازه مردان پس از جراحی بای‌پس یا آنژیوپلاستی بهبود پیدا نمی‌کنند. اما در مقابل زنان نسبت به مردان ۱۰ سال دیرتر دچار بیماری قلبی می‌شوند.
چگونه می‌توان این تفاوت‌ها را توضیح داد؟
شروع دیررس بیماری قلبی در زنان احتمالا ناشی از اثرات محافظتی استروژن‌ها (هورمون‌های جنسی زنانه) تولیدشده در تخمدان‌ها است که تا زمان یائسگی ادامه دارد. اما از آنجایی که زنان بعدها دچار بیماری قلبی می‌شوند، با احتمال بیشتری ممکن است بیماری‌های همراه مانند دیابت، باعث ایجاد اختلال در درمان و بهبودی زنان از بیماری قلبی شود. زنان همچنین دارای قلب و عروق کورونر (عروق‌ تغذیه‌کننده قلب) کوچکتری هستند،‌ که به نوبه خود ممکن است انجام جراحی قلب را مشکل‌تر کند. و کارآیی برخی از تکنیک‌های استاندارد تشخیصی مانند آنژیوگرافی عروق کورونر را نیز کمتر کند.

مردان و زنان از لحاظ اغلب عوامل خطرساز برای بیماری قلبی- شامل کلسترول بالا،‌ کمی فعالیت بدنی،‌ فشار خون بالا سیگار کشیدن- با هم فرقی ندارند- اما برخی از تفاوت‌های جنسیتی از لحاظ بروز،‌علائم و پیامد بیماری قلبی میان آنها وجود دارد.
زنان در مقایسه در مردان، با احتمال بیشتری ممکن است از بیماری قلبی بمیرند؛ زنان با احتمال دو برابر بیشتر در طول شش سال پس از حمله قلبی اول ممکن است دچار حمله قلبی دوم شوند؛ و آنها به اندازه مردان پس از جراحی بای‌پس یا آنژیوپلاستی بهبود پیدا نمی‌کنند. اما در مقابل زنان نسبت به مردان ۱۰ سال دیرتر دچار بیماری قلبی می‌شوند.
چگونه می‌توان این تفاوت‌ها را توضیح داد؟
شروع دیررس بیماری قلبی در زنان احتمالا ناشی از اثرات محافظتی استروژن‌ها (هورمون‌های جنسی زنانه) تولیدشده در تخمدان‌ها است که تا زمان یائسگی ادامه دارد. اما از آنجایی که زنان بعدها دچار بیماری قلبی می‌شوند، با احتمال بیشتری ممکن است بیماری‌های همراه مانند دیابت، باعث ایجاد اختلال در درمان و بهبودی زنان از بیماری قلبی شود. زنان همچنین دارای قلب و عروق کورونر (عروق‌ تغذیه‌کننده قلب) کوچکتری هستند،‌ که به نوبه خود ممکن است انجام جراحی قلب را مشکل‌تر کند. و کارآیی برخی از تکنیک‌های استاندارد تشخیصی مانند آنژیوگرافی عروق کورونر را نیز کمتر کند.
آنژیوگرافی برای یافتن پلاک‌های مملو از کلسترول که به درون رگ‌های خونی برجسته می‌شوند،‌ و باعث انسداد این شریان‌ها می‌شوند، شیوه‌ خوبی است.پلاک‌های شریانی معمولا در مردان این گونه تشکیل می‌شوند. اما در زنان پلاک‌های چربی ممکن است به صورتی یکنواخت در طول دیواره‌های شریان‌ها تشکیل شوند، و به داخل رگ برجستگی نداشته باشند،‌ در نتیجه در آنژیوگرافی معمولا تشخیص داده نشوند.
حملات قلبی در مردان معمولا ناشی از پارگی پلاک‌های شریانی است که باعث می‌شود در محل پلاک لخته‌ای تشکیل شود و جریان خون در شریان متوقف شود. زنان با احتمال بیشتری نسبت به مردان ممکن است دچار بیماری عروق کوچک (میکروواسکولر) باشند به این معنا شاخه‌های ریز و میکروسکوپی شریان‌های کورونر (شریان‌های تغذیه کننده قلب) تنگ و باریک شوند.
این رگ‌های میکروسکوپی که آنقدر کوچک هستند که با آنژیوگرافی دیده نمی‌شوند،‌عضله قلب را تغذیه می‌کنند و آن را سالم نگه می‌دارند. حتی هنگامی شریان‌های اصلی کورونر باز هستند،‌ بیماری رگ‌های میکروسکوپی ممکن است رسیدن اکسیژن به قلب را محدود کنند و باعث درد قلبی و سایر علائم شوند.
هنوز چیزهایی زیادی باقی مانده است که باید در مورد تفاوت قلب‌های زنان و قلب‌های مردان، چگونگی پیرشدن این اندام، و چگونگی پاسخ آن به رژیم غذایی، ورزش، استرس و سایر تاثیرات مشخص شود.
پژوهش‌های مداومی در این موارد درحال انجام است،‌ بنابراین خودتان را به روز نگهدارید.
فعلا این ۱۰ نکته را در مورد خطرات بیماری قلبی در زنان و بهترین شیوه کنترل آنها در نظر داشته باشید:
۱- کلسترول نامطلوب:
اثر کلسترول بالا در بیماری قلبی در زنان و مردان اندکی متفاوت است. میزان پایین کلسترول “خوب” HDL (زیر ۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر) نسبت به میزان بالای کلسترول “بد” LDL برای زنان خطرناک‌تر است،‌ در حالیکه در مردان میزان بالای کلسترول بد مهمترین عامل خطر ساز مربوط به چربی خون در دچار شدن به بیماری قلبی است.
میزان چربی تری‌گلیسرید (بالای ۱۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر) نیز برای قلب زنان خطرساز است،‌به خصوص در زنانی که دور کمر آنها ۸۹ سانتی‌متر یا بیشتر است.
میزان کل کلسترول اهمیت کمتری نسبت به شاخصی دارد که از تقسیم کردن کلسترول کل بر کلسترول HDL به دست می‌آید. نسبت مطلوب در زنان ۳٫۲ است. خطر بیماری قلبی در زنان به میزان کلسترول غیر HDL آنها ( کلسترول کل منهای HDL) هم بستگی دارد،‌ این عدد باید کمتر از ۱۳۰ میلی‌گرم در دسی‌‌لیتر باشد.
چه کار باید کرد:
هر پنج سال یک بار چربی‌ خون ناشتای‌تان را اندازه بگیرید. اگر میزان کلسترول‌تان بالا باشد،‌ اول باید تغییرات سبک زندگی- ورزش،‌ سیگار نکشیدن، کنترل وزن، و رژیم غذایی مغذی که حاوی مقدار زیادی سبزی، میوه و غلات سبوس‌دار باشد- را مورد توجه قرار دهید.
پزشک شما ممکن است میزان خطری که با آن مواجه هستید، دارو هم برای‌تان تجویز کند.
۲- نقش التهاب
کلسترول تنها شاخص خطر بیماری قلبی نیست. شواهد موجود نشان می‌دهد که التهاب هم در ایجاد پلاک‌های شریانی مسدودکننده نقش دارد. امروزه به پروتئین واکنشی ِ C  یا  CRP – ماده‌ای که در بدن در پاسخ به عفونت و التهاب ایجاد می‌شود،‌ توجه زیاد شده است. اکنون یک آزمایش برای تعیین التهاب رگ‌های خونی وجود دارد که CRP با حساسیت بالا یا hsCRP نامیده می‌شود.
بررسی‌ها نشان داده‌‌اند که زنانی که hsCRP بالا دارند،‌ با احتمال دو برابر بیشتر نسبت به افرادی کلسترول بد یا LDL بالا دارند،‌ به علت حمله قلبی یا سکته مغزی می‌میرند. و زنانی که میزان کلسترول LDL آنها طبیعی است،‌ اما hsCRP آنها بالاست،‌ در معرض خطر بیشتر حمله قلبی نسبت به افرادی هستند که LDL بالا و hsCRP پایین دارند.
در نتیجه چنین یافته‌هایی،‌ آزمایش hsCRP در حال حاضر اغلب برای تخمین زدن احتمال حمله قلبی به کار می‌رود.
چه کار باید کرد:
زنان سالم بدون عوامل خطرساز برای بیماری قلب،‌ نیازی به انجام دادن آزمایش hsCRP ندارند. همچنین زنان در معرض خطر بالای بیماری قلبی که از قلب تحت درمان هستند‌، هم لازم نیست این آزمایش را انجام دهند.
با این حال اگر میزان کلسترول شما طبیعی است، اما سایر عوامل خطرساز برای بیماری قلبی مانند فشار خون بالا یا سابقه خانوادگی بیماری قلبی را دارید،‌ آزمایش hsCRP ممکن است به عنوان شاخصی برای کمک به تصمیم‌گیری برای دادن یا ندادن دارو به شما به کار رود.
۳- کنترل فشار خون:
فشار خون بالا هم در زنان و هم در مدران به سلول‌های پوشاننده جدار داخلی رگ‌های کورونری آسیب می‌رسانند و زمینه را برای ایجاد التهاب و ایجاد پلاک چربی فراهم می‌کنند.
میزان مطلوب فشار خون کمتر از ۱۲۰روی ۸۰ میلی‌متر جیوه است. زنان تا سن ۵۵ سالگی نسبت به مردان با احتمال کمتری دچار فشارخون بالا می‌شوند. اما پس از آن، فشار خون زنان به طور معمول با سرعت بیشتری نسبت به مردان افزایش پیدا می کند،‌و تا ۷۰ سالگی حدود ۸۰ درصد زنان فشار خون بالا دارند.
چه کار باید کرد:
اگر فشار خون شما تدریجا در حال افزایش به بالای حد مطلوب است،‌ سعی کنید با تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن،‌ افزایش فعالیت جسمی، کاهش مصرف نمک و داشتن یک رژیم غذایی سالم، آن را کاهش دهید.
اگر فشار خون شما به ۱۴۰ روی ۹۰ میلی‌متر جیوه یا بالاتر برسد، پزشکتان ممکن است برای‌تان دارو، معمولا یک داروی ادرارآور تیازیدی، تجویز کند.
۴- نیاز به ورزش:
بیش از ۵۰ سال پژوهش نشان داده است که هر چه شما از لحاظ جسمی فعال‌تر باشید، خطر ابتلا به بیماری قلبی در شما کاهش می‌یابد.
در یک بررسی در زنان پس از سن یائسگی در خطر بیماری قلبی- عروقی، زنانی که آمادگی بدنی داشتند (می‌توانستند با سرعت ۸ کیلومتر در ساعت به طور آهسته بدوند یا یک فعالیت جسمی معادل آن را انجام دهند) نسبت به افرادی که آمادگی بدنی نداشتند، – بدون توجه وزن‌شان- میزان کمتری از حمله قلبی، سکته مغزی و مرگ و میر به این علت داشتند.
ورزش باعث تشدید بسیاری از تغییرات مفید در قلب و شریان‌های کورونر می‌شود،‌ از جمله افزاش فعالیت آنتی‌اکسیدان (ضداکسیداسیون) و بهبود کارد آندوتلیوم (سلول‌هایی که پوشش درونی رگ‌ها را تشکیل می‌دهند). ورزش می‌تواند میزان HDL را بالا ببرد و میزان تری‌گلیسیریدهای خون را پایین بیاورد،‌ یعنی تغییراتی که به خصوص برای سلامت قلب زنان اهمیت دارند. ورزش همچنین به تسکین استرس روانی- یک عامل خطرساز برای فشار خون بالا و بنابراین مشکلات قلبی- کمک می‌کند.
چه کار باید کرد:
ورزش کردن- پس از سیگار نکشیدن- احتمالا مهمترین عامل منفردی است که خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش می‌دهد.
۵- تفاوت‌ها در علائم
هم زنان و هم مردان ممکن است دچار آنژین صدری شوند ک نشانه کلاسیک بیماری قلبی است،‌ و باعث درد قفسه سینه، عرق سرد کردن،‌ احساس تهوع و سایر علائم می‌شود. اما زنان با احتمال بیشتری ممکن است علائم بیماری قلبی به صورتی غیرمعمول گزارش دهند، مثل یک ناراحتی کلی،‌ احساس فرسودگی،‌ یا تنگ نفس که در هنگام استرس یا حین انجام کارهای معمول روزانه رخ می‌دهند.
 زنان همچنین با احتمال بیشتری ممکن است دچار “آنژین پرینزمتال” شوند،‌ که معمولا در هنگام استراحت (معمولا در شب) رخ می‌دهد و ناشی از اسپاسم یا تنگ‌شدن شریان کورونر است. هم در مردان و هم در زنان، احساس درد یا فشار در قفسه سینه اولین نشانه حمله قلبی است؛ درد بازو،‌ درد شانه، و عرق کردن نیز شایع است و در هر دو جنس رخ می‌دهد. اما زنان با احتمال بیشتری ممکن است از خستگی، تهوع، کمردرد، سرگیجه و تپش قلب شکایت کنند.
یک بررسی نشان داد که ۸۴ درصد زنان (۷۶ درصد مردان) پیش از بروز حمله قلبی علائم پیشینی (پرودرومال) – علائم اولیه هشدار دهنده اولیه مربوط به بیماری قلبی (درد قفسه سینه،‌ بازو، تنگ نفس، و خستگی) را در طول یک سال پیش از اولین حمله قلبی را از خود بروز داده‌اند.
چه کار باید کرد:
درسی که باید بگیرید این است، اگر به طور غیرمعمول احساس خستگی،‌ درد مبهم در قفسه‌سینه یا تنگ نفس می‌کنید، به نزد دکترتان بروید تا مطمئن شوید که بیماری قلبی ندارید.