سفر زوج
ايراني به
دور دنيا
«جهانگردي»
هميشه از
جمله علاقههايي
بوده كه بشر
با آن و سعي ميكرد
كه از دنياي
زندگي خود
خارج شود و به
ديگر نقاط
دنيا برود و
از ناشناختههايي
كه در ديگر
نقاط كره
خاكي وجود
دارد، ديدن
كند. اما اين
كار در هر حال
با سختيهاي
زيادي مواجه
است و نوعي
ماجراجويي ميطلبد.
به ندرت در
اقصي نقاط
جهان هر چند
سال يكبار
ميشنويم كه
فردي دور
دنيا را
پيموده است،
حال چه با پاي
پياده و چه با
اتومبيل و چه
با دوچرخه و...
كاري است پر
خطر و بسيار
دشوار كه
سرزمينهاي
غريبه
رابپيمايي و
سفرت عاري از
مشكلات باشد.
تاكنون از
كشور ما تنها
برادران
اميدوار موفق
شدند چنين
اقدامي را در
دهه 40 خورشيدي
انجام دهند و
با يك
موتورسيكلت
مخصوص كه
كابيني در
كنار خود
داشت و
اصطلاحا به
آن موتورهاي
دو نفره ميگفتند،
اقدام به
چنين كاري
كردند و حالا
چهل و اندي
سال پس از آن
ماجرا دو
ايراني ديگر
تصميم دارند
چنين كاري را
انجام دهند،
يعني اينكه
دور دنيا را
در مدت 800 روز با
يك
موتورسيكلت
طي كنند. اما
اين دو برادر
نيستند، بلكه
يك زن و شوهر
جوان هستند و
در صورت
اتمام اين
مسير، معصومه
اميريمقدم،
اولين زن
ايراني است
كه توانسته
دور دنيا را
طي كند. او به
همراه شوهرش
تصميم دارد،
اين
ماجراجويي را
به مرحله
انجام برساند
و نامشان را
در تاريخ ثبت
كنند. شايد
افرادي كه در
كره خاكي
اقدام به
چنين كاري
كردند
تعدادشان به
انگشتان يك
دست هم نرسد.
محمود
قيدي ميگويد
<عشق به تاريخ
ملل جهان
باعث شد،
چنين كاري را
انجام دهيم،
درست مانند
عشق آن
كوهنوردي كه
تا قله اورست
را فتح نكند،
ارضا نميشود.
ميدانيم
كاري است پر
خطر و انجام
آن جسارت
ويژهاي ميطلبد،
اما ما اين
كار را با
برنامهريزي
خاصي انجام
خواهيم داد.>
او ميگويد:
زماني كه در
شهر هستيد
ستارههاي
آسمان را ميبينيد،
شايد برايتان
عادي باشد،
اما زماني كه
در يك دشت
هستيد و
ستارههاي
آسمان را ميبينيد،
انگار آنها
با شما چند
متر فاصله
دارند، به
نحوي كه اصلا
قابل توصيف
نيست.
مسير
آنها، مسيري
سخت و دشوار
است. بايد از
جلگههاي
سرسبز اروپا
بگذرند، از
راه اقيانوس
اطلس شمالي
به كانادا و
آمريكا
بروند، سپس
بايد از
سرزمين
سرخپوستها
در مكزيك
عبور كنند تا
به جنگلهاي
آمازون در
آمريكاي
جنوبي برسند
و پس از آن به
رشته كوههاي
آند در شيلي...
پس از آن از
اقيانوس اطلس
جنوبي بار
ديگر عبور
كنند تا به
قاره آفريقا
برسند و جنوب
آفريقا را از
طريق كشورهاي
آفريقاي
جنوبي،
موزامبيك و
تانزانيا طي
ميكنند. پس
از اين مسافت
سوار بر كشتي
بايد مسير
اقيانوس هند
را طي كنند تا
به سرزمين
كانگوروها،
استراليا
برسند، پس از
استراليا
بايد به
سرزمين
آفتاب، ژاپن
بروند و از
آنجا به چين و
سرزمين تبت و
بعد به
هندوستان... از
هندوستان
مسير كشورهاي
حوزه خليجفارس
را در پيش ميگيرند
و اين بار از
بيابانهاي
عربستان عبور
ميكنند تا
از كنار
درياي سرخ
خود را به
سرزمين
اهرام، مصر
برسانند، مصر
كه طي شد،
آنها الجزاير،
ليبي، تونس و
مراكش را هم
از پيش رو
برميدارند و
خود را به
لبنان و
سوريه،
خواهند رساند
و مسير تركيه
را براي
بازگشت به
سرزمين مادريشان
ايران،
انتخاب ميكنند،
سفري كه دو
سال و دو ماه و
شايد هم
بيشتر به طول
خواهد
انجاميد. اما
اين زوج
ايراني،
روحيهاي
مثالزدني و
اعتماد به
نفسي عجيب
دارند. آنها
ميخواهند
فعل <خواستن>
را صرف كنند و
به <توانستن>
برسند. همان
طور كه در سال 1383،
با يك
اتومبيل 1300 سي.سي
كشورهاي
آسياي ميانه
را پيمودند و
به چين
رسيدند، يعني
همان مسير
معروف جاده
ابريشم كه
قرنها پيش <ماركوپولو>
پيمود. اين
سفر اولين
سفري بود كه
به قصد
جهانگردي
آغاز كردند.
و بعد از
آن براي
انتقال
اطلاعات در
خصوص جاده
ابريشم و نيز
انتقال
تجربيات سفر،
نمايشگاههاي
عكس و نيز
همايش
ايرانگردي و
جهانگردي
برگزار كردند،
ضمن اينكه
فيلمي با
عنوان <جاده
ما و خدا> را
تهيه و توليد
كردند كه اين
فيلم در
اولين
جشنواره فيلمهاي
آماتوري جوان
تحت نظر
سازمان ميراث
فرهنگي، در
موزه فرش
ايران جايزه
ويژه را به
خود اختصاص
داد.
حسين
سلطان زاده
|
|
|
|
|
|