شاید کیت وینسلت  ستاره جوانی باشد که با بازی اش در فیلم تایتانیک موجب افتخار گیشه شد اما به عنوان ورژن پا به سن گذاشته  شخصیت رز دی کاتور (Rose De Catur ) صحنه های مربوط به استورات  تنها به عنوان وسیله ای برای تدوین و تعیین قاب و سنگ بنای عاطفی داستان استفاده می‌شد. برای این بازی استورات نامزد دریافت جایزه اسکار شد  و به عنوان مسن ترین نامزد رکوردی در تاریخ اسکار ثبت شد.  با احتساب این موضوع که استورات در دهه ۱۹۴۰ بعد از اینکه در قراردادهای استودیویی  خود را بلااستفاده دید  صحنه بازیگری را ترک کرد و بمدت ۳۰ سال از صحنه تجارت دور ماند تاثیر گذاری کاندید شدنش را بیشتر می‌کند. وی که کارش در ۱۹۳۲ شروع کرد از اعضای موسس صنف بازیگران می‌باشد.

۹ – پیتر او، تولی– فیلم ونوس – سال ۲۰۰۶ – ۷۴ ساله
همواره بدشانسی وی در از دست دادن جایزه اسکار  برای نقش قهرمان  در فیلم لارنس عربستان در خاطرها می‌ماند. با احتساب اینکه مجله پریمیر  در رده بندی بازی ها همواره نمره ۱# را به وی اختصاص می‌داد داغ  درد از دست دادن اسکار را بیشتر می‌کند.  وی بازیگری است که رکوردنامزد شدن برای اسکار را به خود اختصاص داده است اما پس از ۷ سال متوالی نامزد شدن تنها در سال ۲۰۰۳ یک جایزه افتخاری را از آن خود کرد. آخرین بار کاندید شدنش برای ایفای نقشی بسیار متفاوت بود که بازیگران هفتاد هشتاد ساله هم به ندرت چنین نقشی را در فیلنامه ها دیده بودند. در این فیلم نقش بازیگر مسنی را بازی می‌کند که برادرزاده دوستش عشقی افلاطونی و پاک نسبت به او پیدا می‌کند  و بواسطه ظهور این عشق او تمامی‌ یاس های زندگی اش را می‌پذیرد و با آنها کنار می‌آید. و اگر چه شخصیت تولی برای سیر شغلی خود تاسف می‌خورد چرا که  به دلیل تنزل مقام تا حد ایفای نقش پدریزرگ تنزل پیدا کرده است اما این نقش یک نمونه درخور از فرا روایت (متا کامنتری)  برای همه بازیگران موجود در این لیست می‌باشد.

۸- کلینت ایست وود- فیلم گران تورینو –سال ۲۰۰۸ – کلینت ۷۸ سال داشت
با وجود اینکه ایست وود کارگردان قابلی بود اما در مرز ۷۰ سالگی با تولید کاری که در آن زمان می‌توانست حریف هر کارگردان دیگری شود هالیوود را حیرت زده کرد. اگر چه فیلم  گران تورینو  به اندازه فیلمهای رودخانه مرموز و فرزند میلیون دلاری مورد اقبال عمومی‌ قرار نگرفت اما تعدادی که این فیلم را دیدند اکثراً به این موضوع اشاره داشتند که بررسی کلی ناسازگاری فرهنگی و شهر نشینی موجب تضیف یک شاهکار می‌شود. علی الخصوص بازی  ایست وود اراده و استقامت و تاثیر را انگونه در یک نقش جمع می‌کند که اندام ضعیف او را می‌پوشاند و فکر می‌کنید دوباره دارید فیلم هری کثیف را می‌بینید.  ایست وود همه کاره و هیچ کاره علاوه بر کارگردانی و بازیگری  متن موسیقی فیلم را هم خودش نوشت. اگر چه برای بازی و کارگردانی نامزد دریافت جایزه ای نشد اما در جشنواره گلدن گلوب برای بهترین موسیقی و بهترین موسیقی ارجینال نامزد دریافت جایزه شد. 

۷- هنری فوندا  – فیلم برکه طلایی – در سال ۱۹۸۱ وی ۷۶ سال داشت
زمانی که در سال ۱۹۷۱ جین فوندا – دختر هنری – برای بازی در فیلم Klute جایزه اسکار را از آن خود کرد از این که پدرش نائل به دریافت این جایزه نشده بود احساس عجیبی داشت. سال ها بعد وقتی حقوق بازی در فیلم برکه طلایی را خرید  و با استفاده از پدرش به عنوان نقش اول فیلمی‌ اقتباسی تولید کرد این وضعیت را جبران کرد. در آن هنگام فوندا  جوایز خودش را جمع کرده بود. ( ۱۹۷۳ از آکادمی ‌Cinema Italiano، ۱۹۷۸ از موسسه American film ، ۱۹۸۰ جایزه مطبوعات خارجی هالیوود  و از همه مهم تر جایزه اسکار افتخاری در سال ۱۹۸۱ را دریافت کرده بود). جایزه اسکار افتخاری که به افرادی که در پایان دوره حرفه ای‌شان هستند اعطا می‌شود بسیار بد موقع و نابجا بود. در هنگام اعطای این جایزه وی بسیار مریض احوال بود و نمی‌توانست بر روی صحنه حاضر شود و دخترش به جای وی این جایزه را دریافت کرد.و برایش فرستاد. ۴ ماه پس از  دریافت این جایزه فوندا رخت از این جهان بربست.

۶- جیمز کوبورن – فیلم رنج – ۱۹۹۸- سن ۷۰ سال
بازیگری که پدیدآورنده شخصیت های جیمز باند  و شان کونری است دقیقاً پس از اتمام سریال جیمز باند جایزه اسکار خود را دریافت کرد بنابراین بسیار شایسته است که بازیگر نقش جیمز باند – درک فلینت– بعدها در زندگی جایزه اسکار را از آن خود کرد. شهرت کوبورن بیشتر مدیون فیلمهای فرار بزرگ، هفت باشکوه و فیلم هجو سنگ چخماق مردانه ما (Our Man Flint ) که در آن خود کوبورن نقش شخصیت خیالی دریک فلینت  را بازی می‌کند است. کوربون اواخر دهه ۱۹۷۰ به آرتروز مبتلا شد که او را دست و پا گیر کرد. با انجام روشهای درمانی گوناگون در اوایل دهه ۱۹۹۰ قادر به ایفای نقش های پراکنده شد اما هرگز انتظار نمی‌رفت که برای این نقشهای پراکنده نامزد اسکار شود که برای بازی در فیلم رنج که نقش پدر یک الکلی را بازی کرد نائل به دریافت اسکار شد. پس از دریافت جایزه گفت: بعضی فیلمها را به خاطر پول بازی می‌کنی و بعضی ها را به خاطر عشق. فیلم  “رنج” را به خاطر عشق بازی کردم. قبل از رحلت در سال ۲۰۰۲  در طی ۴ سال با حضور در ۱۴ فیلم کارنامه کاری خود را سر و سامانی داد.

۵- لیلیان گیش  – فیلم نهنگ های آگوست – ۱۹۸۷ – سن: ۹۱ سال  
وقتی می‌گوییم ستاره ها به قدمت فیلمهایشان ماندگارند معمولاً نوعی اغراق است اما این موضوع در مورد لیلیان گیش واقعا صحت دارد. در آغاز بکار صنعت سینما به عنوان ستاره اولین فیلم بلند سینمایی (۱۹۱۵) با نام “تولد یک ملت”  لیلیان خیلی زیبا بود. با ورود صدا به عرصه سینما اگر چه دیگر بازیگران نتوانستند خود را با این تغییرات وفق دهند اما لیلیان  توانست بطور پراکنده در فیلم هایی بیاد ماندنی چون دوئل در خورشید  و شب شکارچی نقشهایی را از آن خود کند. آخرین بازی اش که او را با بازیگر مسن بزرگ دیگری به نام بت دیویس جفت کرد اقتباسی از یک نمایشنامه بود که می‌بایست یکی از چندین نسخخه کثیر الانتشار فیلمهایی می‌شده است که هر دو بازیگر نقش اول آن بالای ۸۰ سال سن داشتند. هفته نامه اینترتین منت  بازی وی در این فیلم را بهترین بازی لیلیان می‌داند و درباره اش این گونه می‌نویسد: لیلیان در آخرین فیلمش هم جوان بود و هم عاقل، وداعی حسرت بار با تعدادی از نسلهای هالیوود

۴– آلبرت فینی  – فیلم “قبل از اینکه شیطان بداند شما مردید – سال نمایش فیلم: ۲۰۰۷ – آلبرت ۸۷ سال داشت
به احتمال زیاد به دلیل آنکه آلبرت آخرین بازیگر بزرگ نسل خودش بدون اسکار است  و دارد سخت تلاش می‌کند، در سالهای طلایی جضورش برای بازی در فیلمهای ارین بروکویچ، ماهی بزرگ  و قبل از اینکه شیطان بداند می‌میرید  نقدهای تحسین برانگیز و جنجالی رابدست آورده است. وی در فیلم  “قبل از آنکه شیطان بفهمد می‌میرید” در نقش قربانی نقشه سر هم بندی شده برای پولدار شدن  و والدین ناامیدی را بازی می‌کند که وقتی دو پسرشان برای دریافت خسارت از بیمه اقدام به سرقت  از جواهرفروشی پدرشان می‌کنند را بازی می‌کند. این فیلم  در ژانر کمدی تلخ  ساخته شده است که بازی در آن بسیار سخت است و آلبرت فینی بدون بر جا گذرادن ردی از طنز نقش پدر خانواده را بازی می‌کند. هم چنین این فیلم نقطه عطف مردانی در سینما است چرا که مشخصه بارز ۵۰ سال سابقه فیلمسازی کارگردان ۸۲ ساله سیدنی لومت است که اولین کارش به نام ۱۲ مرد خشمگین را در ۱۹۵۷ ساخت.

۳- روث گوردون – فیلم بچه رزماری – سال نمایش ۱۹۶۸ – روث ۷۲ سال داشت
بردن جایزه اسکار در سن ۷۲ سالگی مشخص کننده نقطه اوج سیر فیلم است که در سال ۱۹۱۵ در نیو جرسی آغاز شد. (صنعت فیلم قبل از انتقال به هایوود در نیو جرسی بود) و شامل ۱۵ سال دوری از پرده سینما شد که روث گوردون خودش را به عنوان یک بازیگر تئاتر در لندن یافت. در نقدی که مجله تایم  بر این فیلم نوشته است اینگونه آمده است: به یادماندنی ترین بازی این فیلم زمانی است که روت گوردون به عنوان شخص شیطانی قصه به نام مینی کاستوت  به مانند یک حیوان جونده جستجوگر به دنبال اطلاعات است و رز ماری را مجبور می‌کند  داروی گیاهی شیطانی را بنوشد. پس از این فیلم گوردون در سریال کمدی “هارولد و مایود”  و در فیلم “هر راهی مگر سرگردانی” (Every Which Way But Loose) در نقش مادر کلینیت ایستوود بازی کرد.

۲- پگی اش کرافت – فیلم گذرگاهی به هند – ۱۹۸۴ – پگی ۷۲ ساله بود
ای ام فارستر برای نوشتن فیلمنامه ای با اقتباس از رمان خود که در ۱۹۴۲ نوشته بود برای نقش خانم مورس پگی اش کرافت  را پیشنهاد داد. اما پگی به دلیل برنامه طاقت فرسای فیلمبرداری در هندوستان چندان تمایلی به پذیرش این نقش نشان نداد  اما کارگردان فیلم دیوید لین و ستاره مقابلش آلک گویینس بر خواسته خود پافشاری کردند و به اکراه وی چندان توجهی نکردند. این تصمیم تصمیم کاملاً خوبی بود زیرا پگی جایزه اسکار بهترین نقش مکمل برای ایفای نقش مادر آزاداندیش ماجراجوی یک قاضی عصا قورت داده استعماری  را از آن خود کرد.

۱٫ ادیس ایوانز (Edith Evans) – فیلم تام جونز – ۱۹۶۳ – ایوانز ۷۵ سال داشت
داشتن قدیمی‌ترین تاریخ تولد در این لیست ۱۸۸۸ مایه مباهات و سرفرازی است، ایوانز اولین کار خود را در ۱۹۱۵ انجام داد  ودر سالهای ۱۹۴۸-۱۹۱۷ هیچ کاری بر پرده سینما نداشت بر خلاف دیگر بازیگران که تنها زمانی که هیچ پیشنهادی نداشتند کار نمی‌کردند کار در تئاتر را به بیکاری ترجیح داد  و در این عرصه هم نامی‌ برای خود کسب کرد. اگرچه به دلیل گذشت زمان حافظه اش تضعیف شد و اجرای زنده برایش کاری سخت و شاق شد اما در دهه ۱۹۶۰ به پرده سینما بازگشت. با ایفای نقش خانم وسترن در فیلم برنده اسکار با نام تام جونز یکی از مسن ترین ستارگان سینما تبدیل شد.  بازی او در فیلم  نجواها در سال ۱۹۶۷ هم خوب بود.