رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟

By registering with this blog you are also agreeing to receive email notifications for new posts but you can unsubscribe at anytime.


رمز عبور به ایمیل شما ارسال خواهد شد.


کانال رسمی سایت تفریحی

دکه سایت


نظر سنجی

نظرسنجی

به نظر شما کدام سریال امسال ماه رمضان بهتر است؟

Loading ... Loading ...

کلیپ روز




logo-samandehi

تصاویری از فرش قرمز اختصاصی برای بازیگران دیر رسیده در جشنواره فجر

عکس از جشن تولد ۳۸ سالگی آزاده صمدی

مصاحبه از زندگی شخصی امیرحسین مدرس و همسر دومش

عکس همسر آزاده نامداری و دخترش گندم

عکس جدید مهناز افشار و دخترش لینانا

نامه عسل پورحیدری در شبکه اجتماعی پس از خاکسپاری پدر

عکسی جالب از تینا آخوندتبار با دستکش بوکس در حال ورزش

تصاویر تبلیغاتی الیکا عبدالرزاقی و همسرش امین زندگانی

رتبه بدهید:

گپی با بیژن بیرنگ سازنده مجموعه «شام ایرانی»

«بیژن بیرنگ» از برنامه سازان باتجربه تلویزیون، بیش و پیش از هر چیز با سریال «محله برو بیا» در کنار زنده یاد «مسعود رسام» و هنرمندان جوان دهه ۶۰ مثل «حمید جبلی»، «آتیلا پسیانی»، «اکبر عبدی»، «حسین محب اهری» و… شناخته شد….

شاخصه اصلی سریال های او، ماندگاری و نقش بستن آنها در ذهن مخاطبان است. نمونه آن سریال هایی چون «همسران» و «خانه سبز» و مجموعه کودک و نوجوان «چاق و لاغر» است که داستان ها و شخصیت هایی تکرارنشدنی داشتند. او حالا پس از سال ها تجربه و چند سال دوری و محرومیت از کار تلویزیون، با یک مجموعه متفاوت ولی آشنا بازگشته است. مجموعه ای نه در تلویزیون بلکه در شبکه نمایش خانگی و به صورت دی?وی?دی سریالی و قابل خریداری از دکه ها و فروشگاه های شهر. مجموعه «شام ایرانی» از نگاه بیژن بیرنگ (کارگردان مجموعه)، تفاوت ها و نوآوری هایی دارد. گفت وگوی ما را با او در حالی می خوانید که تاکنون سه قسمت از این مجموعه به صورت لوح فشرده در فروشگاه ها عرضه شده است. یک قسمت با آشپزی «اشکان خطیبی» و یک قسمت با آشپزی و میزبانی «رامبد جوان».

▪ آقای بیرنگ! شما را با تهیه و تولید سریال های خانوادگی و اجتماعی مثل همسران، خانه سبز و محله بروبیا می شناسیم. چه شد که سراغ یک پروژه شو و سرگرمی رفتید؟

همان طور که می دانید، برنامه «بفرمایید شام» در حدود ۴۰ کشور دنیا تولید شده و یک برند جهانی محسوب می شود. البته اصل آن یک برنامه انگلیسی بوده و سایر کشورها از آن تقلید کرده اند. این برنامه یک شکل اجرایی خاص دارد که در آن چهار نفر به ترتیب میزبانی یکدیگر را برعهده می گیرند و آشپزی و پذیرایی می کنند و به هم امتیاز می دهند و درنهایت جایزه می گیرند. چیزی که در همه این برنامه ها مشترک است، توجه به روان شناسی و شناخت انسان هاست که از دل رقابت و آشپزی و پذیرایی بروز پیدا می کند. درواقع آشپزی و دعوت از مهمانان بهانه ای برای خلق موقعیتی است که در آن انسان ها با هم رابطه برقرار کنند و روان خود را بروز دهند. در برنامه هایی هم که به تاسی از این الگو ساخته می شود، همین ساختار حفظ می شود، بنابراین آنهایی که ما را به کپی برداری از آن نسخه ماهواره ای متهم می کنند، فراموش کرده اند که این ساختار برنامه است که حفظ شده، نه محتوا. هر برنامه در هر کشور ویژگی های منحصر به فردی دارد و براساس فرهنگ و اجتماع هر ملت تغییر می کند و نگاه سازندگانش نیز بر آن اثر می گذارد. من به عنوان بیژن بیرنگ نگاه خاص خودم را دارم و در این مجموعه هم مثل بقیه کارهایم دنبال موضوعات مورد علاقه خودم هستم.

▪ شما از نقش آفرینی مردم عادی با شغل ها و گرایش های متنوع استفاده نکرده اید و سراغ بازیگران رفته اید. این ویژگی در آثار مشابه خارجی وجود داشته است؟

وقتی برنامه «شام ایرانی» ما با بازیگر جلو می رود، دیگر آن خصلت های تکراری مشاهده نمی شود. نقش آفرینان یا مهمانان ما عکس العمل های افراد عادی را بروز نمی دهند. در اینجا چهار بازیگری که همدیگر را می شناسند، روبروی هم قرار می گیرند. ممکن است در جاهایی از برنامه خصلت های درونی هر کدام از آنها بروز کند ولی بدیهی است که مقدار زیادی هم مراعات و ملاحظه خودشان را می کنند. این تفاوت اصلی برنامه «بفرمایید شام ایرانی» با آن برنامه ای است که در دنیا تولید شده است. در آن برنامه ها، مهمان ها همدیگر را از قبل نمی شناسند ولی در اینجا نسبت به هم شناخت دارند.

▪ پس چطور قرار است آن جنبه های روان شناسانه که از خلال روابط این آدم ها به دست می آید، محقق شود؟

به شکل دیگری بروز پیدا می کند. برخی منتقدان می گویند این روند تکراری می شود ولی اینطور نیست. در روایت ما، بیژن بیرنگ هم به جمع آدم ها اضافه شده و این دست تغییرات در کنار مقوله آشپزی قرار دارد. ما در هر برنامه، یک تم و محور موضوعی داریم که در بطن اثر جاری است و به برنامه و دیالوگ های آدم ها سمت و سو می دهد. مثلا در قسمت اول، مساله قضاوت مطرح شده و این چهار نفر مجبورند به هم رای بدهند و حالا می پرسیم که آیا قضاوتشان درست است یا خیر، آیا قضاوت حق انسان است یا خیر و… پس در هر برنامه از «شام ایرانی» یک تم درونی جاری می شود و به دنبال آن کشیده می شویم و با هم یک موضوع را دنبال می کنیم. در قسمت اول، این موضوع را پیش کشیدیم که چگونه نسبت به هم قضاوت منصفانه ای داشته باشیم و در حالی که با هم رقابت می کنیم، دوست و رفیق و هموطن باشیم. اینجاست که مفهوم سفره یا شام بزرگ تر می شود و مقیاسی از یک جامعه و تفاوت های یک ملت را نشان می دهد.

▪ شما این روال را در سریال های قبلی تان هم دنبال می کردید؛ مثلا در سریال های «همسران»، «خانه سبز» یا «سرزمین سبز»، هر قسمت را به یک مفهوم اختصاص داده بودید، اما آیا چنین برنامه ای ظرفیت مناسب برای طرح این موضوعات را دارد؟

این تم ها جزو دلمشغولی های من است. درست است که «شام ایرانی» در اصل یک برنامه مفرح و سرگرم کننده است، ولی نمی تواند بی هدف و بی مفهوم باشد. ما در این برنامه از کنار هم بودن و شام پختن و شوخی کردن، لذت می بریم ولی در نهایت به یک مفهوم می رسیم.

▪ شما سراغ کسانی رفته اید که آشپزی بلد باشند یا برایتان فرقی نمی کرد چقدر در این کار چیره دست باشند یا بی مهارت؟

همه آنها خوب آشپزی کرده اند. هر کدام به نحوی تلاش خودشان را کرده اند، اما مساله ما آشپزی نیست. مهمانی و همنشینی و گفت وگو با هم، از همه چیز مهم تر است. آشپزی فقط یک رقابت است. رقابت توام با رفاقت. ما این هنرپیشه ها را می شناسیم ولی حالا آنها را در فضای دیگری می بینیم که شاید بخش های پنهان شخصیت خودشان را در آن بروز دهند. مثلا هیچ وقت پیش از این، «اشکان خطیبی»، «مهدی پاکدل»، «رامبد جوان» و «سروش صحت» را این شکلی و در این موقعیت ندیده بودیم. بینش و طرز فکر آنها را در مورد زندگی روزمره ندیده بودیم. بازیگران در این مجموعه، خارج از نقش هستند و در شرایطی متفاوت به سر می برند و وجوه تازه ای از شخصیت خود را بروز می دهند. «شام ایرانی» از نظر من یک «تاک شو» است که با رفتن به خانه چند بازیگر و دیدن آشپزی آنها دنبال می شود، نه با نشستن دور یک میز در حالت خشک و رسمی و به صورت پرسش و پاسخ. آنها در این برنامه خودشان را کاملا رها کرده اند و خارج از نقش هستند.

▪ آیا اجرای زنده شما در برنامه برای پیش بردن همان تم و مفهومی است که گفتید؟ یعنی اگر حضور زنده نداشتید، ممکن بود مهمانان به سمت موضوعات پراکنده بروند؟

بله، اجرای زنده من یک نوع هدایت و پیش بردن کار است. اما طوری نیست که بگوییم یک خطی از بیرون به مهمان ها تحمیل می شود و آنها باید دنبالش حرکت کنند. مهمانان کاملا عادی رفتار می کنند و همه چیز روی صحنه واقعی و مستند پیش می رود. این همان چیزی است که می خواستیم به آن برسیم.

▪ میانه خودتان با آشپزی چگونه است؟ علاقه شخصی به آشپزی هم دارید یا این مجموعه را مثل هر سریال دیگری کارگردانی کرده اید؟

من عاشق آشپزی هستم. یکی از کارهای لذتبخش زندگی ام آشپزی است. به نظرم آشپزی با آن نوع برنامه سازی ای که من دوست دارم، مشابهت خاصی دارد. شما قورمه سبزی را همه جا می خورید ولی اینکه بدانید می توانید یک قورمه سبزی مختص خودتان را درست کنید و طعم خاص خودتان را به آن بدهید، لذت دیگری دارد. منظورم این است که هر قورمه سبزی ای، قورمه سبزی خود شما نمی شود چون می توانید آنجور که دوست دارید، آن را بپزید. این خیلی جذاب است که چطور بپزید و دستپخت خودتان را از بقیه متمایز کنید و همه بگویند این قورمه سبزی بیژن بیرنگ است و بپرسند چه چیز به آن اضافه کرده ای که این مزه را می دهد؟ این دقیقا همان حسی است که من در این برنامه دارم. یعنی «بفرمایید شام ایرانی» برنامه ای ساخته و دستپخت ماست بنابراین روح متفاوتی نسبت به نسخه های مشابه خارجی دارد.

▪ شما از جوانی آشپزی می کردید یا همین اواخر آن را کشف کرده اید؟

همیشه آشپزی را دوست داشتم. کمااینکه خیاطی و آرایشگری را هم دوست دارم. خیلی عاشقانه است که برای کسی که دوستش داری، غذا بپزی، میز را آماده کنی و چاشنی عشق را هم به آن اضافه کنی.

▪ با این علاقه ای که به غذا دارید، حتما آدم پرخوری هستید.

اتفاقا زیاد غذا نمی خورم. طعم خوب را دوست دارم. طعم غذا برایم مهم است نه اینکه زیاد بخورم یا غذایم دارای ویتامین ها و مواد مغذی باشد. در وهله اول برایم مهم است که غذا خوشمزه باشد.

▪ بعضی ها می گویند، آشپزی مردها بهتر از زنان است چون اغلب آشپزهای مرد که در رستوران ها و آشپزخانه ها کار می کنند، مرد هستند. شما این را قبول دارید؟

ما در قسمت دوم این برنامه به این سوال ها پاسخ داده ایم. اول می گوییم که آشپزی آقایان بهتر است ولی در یک میانگین کلی به این نتیجه می رسیم که زن ها در مجموع بهتر آشپزی می کنند. شاید بهتر باشد اینطور بگویم که مردها آشپزهای بهتری هستند چون همه شان آشپز نیستند. به هرحال ما در قسمت دوم مجموعه، به این گونه تفاوت های زنان و مردان می پردازیم و وارد موضوع تازه ای می شویم.

▪ شما در این برنامه اصراری نداشتید که بازیگران حتما غذای ایرانی بپزند و سراغ غذاهای فرنگی نروند؟

نه، اغلب وقتی در مورد فرهنگ آشپزی یک ملت صحبت می کنیم، تصور می کنیم فقط باید به غذاهای سنتی اشاره کنیم درحالی که اینطور نیست. وقتی ما از «طعم» و «آشپزی» حرف می زنیم، دیگر یک محدوده جغرافیایی مدنظرمان نیست. روشن است که اسپاگتی در ایران با اسپاگتی در ایتالیا فرق دارد. طعم غذای ما با غربی ها و طعم غذای آنها با دیگران فرق دارد ولی ممکن است اسم و ریشه غذاها یکی باشد. تفاوت اصلی از آن ناشی می شود که آشپزها اهل کجا هستند و کیستند. نگرش و تبحر آشپزهای برنامه ما ایرانی است و این ایرانی بودن در شکل و ظاهر غذا دیده نمی شود بلکه در طعم آن پدیدار می شود. عده ای می گویند اگر برنامه تان «شام ایرانی» است، چرا کنار سفره ننشسته اید و پشت میز هستید؟ این درست نیست که بگوییم اگر عده ای پشت میز یا روی اوپن آشپزخانه غذا می خورند، پس خارجی هستند. برای ما طعم مهم است. مثالی را که جای دیگر زده ام اینجا هم تکرار می کنم؛ نمایشنامه های ویلیام شکسپیر (شاعر و نمایشنامه نویس انگلیسی) در همه جای دنیا و از جمله ایران بارها اجرا شده و هر کشور و فرهنگی براساس نگرش خاص خود آنها را روی صحنه برده است. پس وقتی نمایشی نوشته شکسپیر را یک گروه ایرانی اجرا می کند، نمایشی ایرانی و اجرای ما محسوب می شود.

▪ در قسمت های بعدی برنامه، همین روند را دنبال می کنید یا تغییرات مهمی در آن اتفاق می افتد؟

ممکن است طرح اصلی تغییری نداشته باشد. تغییرات ما عمدتا در تم و موضوعاتی است که در هر برنامه دنبال می کنیم و به روان شناسی آدم ها و برخوردهای متفاوت آنها می رسیم. هر مهمان با خودش یک روند، یک نگاه و یک طعم و حرف جدید دارد. وقتی این برنامه را می بینید، متوجه می شوید که دنیای آقایان چقدر با دنیای خانم ها تفاوت دارد. یکی از خصوصیات این برنامه این است که متوجه می شویم جمع مردانه و جمع زنانه یعنی چه و هرکدام از این محفل ها چه حال و فضایی دارند.

▪ جایگاه این برنامه را در میان سریال هایی که ساخته اید، چطور ارزیابی می کنید؟

مایلم بگویم که با دیدن این مجموعه هر قضاوتی که درباره بیژن بیرنگ بشود، این برنامه یک تجربه جدید برای من بوده است. جذابیتش برای من بی نظیر بوده و فکر می کنم بعد از سال ها توانسته ام به شکلی جدید با مردم ارتباط صمیمی برقرار و فاصله سال های اخیرم را با آنها جبران و تلاش کنم بازهم مردم را بخندانم و شاد کنم.

تصاویر جدید بنیامین بهادری در کنار زن سال هند

تصاویر و حواشی حضور سحر قریشی و بازیگران در جشن پیراهن استقلال

عکسی جدید از آنا نعمتی و برادرش در رستوران

تصاویر جدید از هدیه تهرانی و مهران مدیری در سری جدید «قلب یخی»

عکس هایی از عروسی گلزار و النازشاکردوست در یک فیلم عروسی

دو عکس متفاوت الناز شاکردوست با عروسک گوفی و در آمبولانس

تصاویر نرگس محمدی به همراه مادرش در کنسرت موسیقی

تصاویری از حضور هنرمندان در کنسرت بابک جهانبخش

تبلیغ فروشگاهی

مطالب مرتبط با این موضوع

اجباری اجباری، ایمیل شما هرگز منتشر نخواهد شد