گفتوگو با میلاد عمرانلو، سرپرست گروه آوازی تهران
موسیقی ایرانی «کُر» میخواهد
گروه آوازی تهران ازجمله گروههای کرال (آواز جمعی) در ایران است که توانسته توجه هنردوستان داخلی و مسوولان و هنرمندان جشنوارههای خارجی را به خود جلب کند.
این گروه که هر کدام از اعضای آن تنها با صدای خود نقش یک ساز را در ارکستر ایفا میکنند، در کمتر از ۴ سال در جشنوارههای جهانی کر موفق به کسب مدالهای مختلفی شده است
گروه آوازی تهران که از تابستان برنامهاش را تا آخر سال بسته، در ۹ ماه گذشته اجراهای متعددی را در داخل و خارج کشور داشته است.
شما تنها گروه آوازی ایران هستید که به جشنوارههای بینالمللی راه پیدا کردهاید. از این موفقیتها بگویید.
بعد از این که در جشنواره فجر سال ۸۷ رتبه اول را در بخش کرال و بهواسطه جدید بودن سبکمان کسب کردیم، توانستیم توجه اکثر هنردوستان و حتی مسوولان وقت وزارت ارشاد را به خودمان جلب کنیم. خوشبختانه با توجه به حمایتهای معاونت هنری، امکان حضور ما در دومین دوره مسابقات آسیایی سال ۸۸ فراهم شد و توانستیم یک مدال طلا و نقره دریافت کنیم. بعد از آن اتفاق با پیگیریهای به عمل آمده و با تامین هزینه از سوی اعضای گروه به مسابقات اسپانیا، ایتالیا و نیز کلاسهای آلمان رفتیم که مقام اول آن جشنوارهها را نیز به دست آوردیم؛ البته در این راه موانع و مشکلاتی نیز وجود داشت که با پافشاری اعضای گروه حل شد. بعد از حضور موفقمان در جشنواره آسیایی با مشارکت وزارت ارشاد به مسابقات چین رفتیم که البته همچنان این دعوتها ادامه دارد.
موسیقی ایرانی «کُر» میخواهد
گروه آوازی تهران ازجمله گروههای کرال (آواز جمعی) در ایران است که توانسته توجه هنردوستان داخلی و مسوولان و هنرمندان جشنوارههای خارجی را به خود جلب کند.
این گروه که هر کدام از اعضای آن تنها با صدای خود نقش یک ساز را در ارکستر ایفا میکنند، در کمتر از ۴ سال در جشنوارههای جهانی کر موفق به کسب مدالهای مختلفی شده است
گروه آوازی تهران که از تابستان برنامهاش را تا آخر سال بسته، در ۹ ماه گذشته اجراهای متعددی را در داخل و خارج کشور داشته است.
شما تنها گروه آوازی ایران هستید که به جشنوارههای بینالمللی راه پیدا کردهاید. از این موفقیتها بگویید.
بعد از این که در جشنواره فجر سال ۸۷ رتبه اول را در بخش کرال و بهواسطه جدید بودن سبکمان کسب کردیم، توانستیم توجه اکثر هنردوستان و حتی مسوولان وقت وزارت ارشاد را به خودمان جلب کنیم. خوشبختانه با توجه به حمایتهای معاونت هنری، امکان حضور ما در دومین دوره مسابقات آسیایی سال ۸۸ فراهم شد و توانستیم یک مدال طلا و نقره دریافت کنیم. بعد از آن اتفاق با پیگیریهای به عمل آمده و با تامین هزینه از سوی اعضای گروه به مسابقات اسپانیا، ایتالیا و نیز کلاسهای آلمان رفتیم که مقام اول آن جشنوارهها را نیز به دست آوردیم؛ البته در این راه موانع و مشکلاتی نیز وجود داشت که با پافشاری اعضای گروه حل شد. بعد از حضور موفقمان در جشنواره آسیایی با مشارکت وزارت ارشاد به مسابقات چین رفتیم که البته همچنان این دعوتها ادامه دارد.
اجرای شما در کشورهای دیگر چه واکنشهایی داشت؟
استقبال هم از سوی اهل هنر و هم مردم عادی بسیار خوب بود و در پارهای موارد آنان از کار ما بسیار شگفتزده میشدند و دوست داشتند بیشتر با هنر و فرهنگ ما آشنا شوند.
با حضور شما در جشنوارههای خارجی، گروه آوازی تهران نسبت به گروههای دیگر چه جایگاهی دارد و به طور کلی گروههای کر ایران در مقایسه با دیگر کشورها چه رتبهای را به خود اختصاص میدهند؟
ما تا قبل از مسابقات چین در رتبهبندی که توسط مجمع جهانی سازمان بینالمللی گروههای کر اعلام شد،از بین ۱۰۰۰ گروه، رتبه ۳۳۳ را داشتیم و نیز جزو ۵۰ گروه کر در شاخه موسیقی عامه بودیم، ولی این معیار نمیتواند خوب و بازگوکننده این باشد که ما چه قدر با کشورهای دیگر اختلاف داریم.
چرا که کشورهای صاحب سبک موسیقی مثل آمریکا، آلمان، اتریش، ایتالیا، فرانسه و… تکلیفشان مشخص است و از ابتدا یکسری کارهای پایهای را در زمانی مناسب انجام دادهاند که هم اکنون با رسیدن به نتیجه مطلوب نیز راهشان را ادامه میدهند. کشورهای دیگر همچون سنگاپور، مالزی، اندونزی و… نیز در سطح خوبی قرار دارند.
آیا در این چند سال از شما پشتیبانی خوبی به عمل آمده است؟
ما گروهی هستیم که به صورت خودجوش پدید آمده و رشد کردیم و اگر چه در پارهای زمانها مورد حمایت مراکز و نهادهای دولتی قرار گرفتیم، اما بیشتر روی پای خودمان ایستادهایم.
در سفرهای خارجی، آنچه بسیار توجه مرا به خود جلب کرد، سرمایهگذاری کشورهای دیگر برای این هنر بود که با ما خیلی متفاوت است. متاسفانه ما ضعف آموزش داریم و معلمانی که در این زمینه فعالیت میکنند انگشتشمارند و باید در بخش آوازی همانند دیگر شاخههای هنری و حتی فنی با آوردن معلم از خارج از کشور و انجام کارهای زیربنایی این بخش را تقویت کنیم.
ما تا معلم خوب نیاوریم، تا مدارس آواز تاسیس نکنیم، تا انجمنی برای گروههای کر نداشته باشیم نمیتوانیم توقع شکلگیری گروههای آوازی خوب و رشد این شاخه از موسیقی را داشته باشیم.
ما این ادعا را داریم که در موسیقی ایران آواز نقش خیلی مهمی دارد و این در حالی است که هیچ وقت به آن بها داده نمیشود و هیچ تربیتی صورت نمیگیرد؟
متاسفانه این طور است. ما در ایران چیزی به نام مدرسه آواز نداریم. سال دیگر همزمان با همان دومین دوره مسابقات جایزه بزرگ اتریش اولین دوره مسابقات جهانی گروههای کر کوچک نیز برای گروههای سنی ۱۵ ـ ۱۴ سال برگزار میشود که این خود نشان میدهد در هر کشوری چندین گروه کر کودک وجود دارد در حالی که شاید در ایران تنها یکی دو گروه کودک و نوجوان وجود داشته باشد که فعالیت کنند، اما تاسف بیشتر بر این است که آیا این چند گروه نیز میتوانند در این مسابقات حضور داشته باشند؟ آیا توان مالی برای پرداخت تمامی هزینهها را دارند؟ آیا حامی مالی برای این کار وجود دارد؟
به نظرم تا زمانی که ما روی بچهها سرمایهگذاری نکنیم به هیچ نتیجهای نمیرسیم چرا که همه چیز از پایه و سن پایین شکل میگیرد.
یکی از مشکلات موجود در ایران کمبودن مخاطبان گروههای کر است، آیا این مساله ناشی از اجراهای نامطلوب نیست؟
جامعه ما در بخش کر و موسیقی نیاز به یک نگاه جدید دارد. من معتقدم اگر همان سبکهای همیشگی را اجرا کنیم مطمئنا اگر گروهی تلاش کند، سالن پر میشود. ما خود به شخصه خیلی زحمت کشیدیم و خیلی صبر کردیم که به اینجا رسیدیم.اگر یک مقدار تحمل داشته باشیم و ضعف موجود در موسیقی را حل کنیم و نیز مدیریت خوبی داشته باشیم قطعا میتوانیم موفقیتهای خوبی کسب کنیم که نتیجهاش هم شناساندن فرهنگمان به همان صورت واقعی به همه جای دنیاست.
به نظر شما موسیقی ایرانی چقدر قابلیت این را دارد که به صورت کرال (آواز جمعی) اجرا شود؟
متاسفانه یکی از بزرگترین مشکلات ما، نبود رپرتوار موسیقی ایرانی است که البته این مساله در کشورهای شبیه ایران که هنوز در این شاخه از موسیقی به قدرت و جایگاه لازم نرسیدهاند نیز وجود دارد. طبیعی است زمانی که ما آهنگسازی نداشته باشیم که برای کر قطعه بسازد، رشد موسیقی کرال نیز کم میشود. از طرفی دیگر در کشورهای اروپایی انجمن آهنگسازان مخصوص گروه کر و انجمن ناشران کر وجود دارد که ما متاسفانه هیچکدام از اینها را نداریم.البته ناگفته نماند که یکسری قطعات بومی و عامه را برخی آهنگسازان تنظیم کردند که البته نمیتوان اسم آن را آهنگسازی گذاشت.اما من فکر میکنم یک اتفاقی که باید طی سالهای آینده بیفتد این است که آهنگسازان ایرانی براساس موسیقی ایرانی برای کر آهنگسازی کنند که البته این خود نیاز به آموزش و نگرش تازه دارد.
به خاطر این است که ما میبینیم حتی آثار کرال ایرانی نیز که براساس موسیقی محلی است، توسط گروههای خارجی اجرا نمیشود؟
این خیلی منطقی است چرا که وقتی خودمان رپرتواری برای اجرا نداریم چه توقعی میتوانیم داشته باشیم که گروههای دیگر از خارج آنها را اجرا کنند. اگر قطعات باخ و بتهوون در تمام دنیا اجرا میشود به این خاطر است که آن آثار در کشوری که آهنگساز متولد شده به قدری اجرا گردیده و به جهان معرفی شده که حالا از کشورهای دیگر میآیند آنها را اجرا میکنند.ما تا در وهله اول انجمن و آهنگسازی نداشته باشیم که این کارها را انجام دهند و تا ناشری نداشته باشیم که آنها را منتشر نمایند، نمیتوانیم توقع داشته باشیم که در اروپا یک قطعه از آهنگسازان ایرانی را اجرا کنند.
بعد از کسب موفقیتهای جهانی آیا آنطور که انتظار داشتید از شما استقبال شد؟
نه. برای مثال از جشنواره چین با وجود کسب ۳ مدال در سکوت کامل خبری به ایران بازگشتیم و این در حالی است که این اتفاق بسیار بزرگ بود چرا که ۴۷۰ گروه از ۸۰ کشور جهان حضور و اجرا داشتند و ما توانستیم در ۳ شاخه مختلف این جشنواره مدال دریافت کنیم.
چه برنامههایی برای آینده دارید؟
در واقع راهی که گروه آوازی تهران هماکنون پیش گرفته اجرا در تهران و در صورت فراهم شدن امکانات لازم در شهرستانها و ضبط و انتشار کارهای اجراییاش است. البته با داشتن حامی مالی و تامین هزینههای لازم، سال آینده در جشنوارههای کر نیز شرکت خواهیم کرد.
چرا تاکنون در شهرستانها کنسرتی را برگزار نکردید؟
من در این سالها بسیار مشتاق بوده و هستم که در شهرهای مختلف ایران کنسرتهایی را برگزار کنم به طوری که تاکنون صحبت از شیراز، اهواز، کیش، تبریز و قزوین شده، اما به دلیل مالی و امکانات کم شهرستانها تاکنون عملی نشده است، اما من معتقدم که اگر این اتفاق رخ دهد یک جریان و نسل جدید در این سبک از موسیقی در ایران متولد خواهد شد.
مصطفی
ارسال در ۶ دی ۱۳۸۹
1
سلام دوست عزیز من سایت بسیار زیبا و فوق العادتون رو لینک کردم . لطفا شما هممن رو لینک کنید. با تشکر مصطفی
پاسخ به کامنت