گزارش تصویری: میراث جهانی ایران
از ۹۱۱ میراث جهانی، سهم ایران ۱۲ مورد است. اغلب آثار ثبت شده ایرانی ارزش تاریخی
و فرهنگی دارند و اغلب کلید مهمی در هنر معماری محسوب میشوند. بیشترین میراث جهانی
ایران در استان فارس قرار گرفتهاند…
فهرست میراث جهانی یونسکو در حال حاضر، بر اساس سایت رسمی کنوانسیون میراث جهانی،
۹۱۱ مورد را شامل میشود. مواردی در این فهرست جای میگیرند که از نظر فرهنگی یا
طبیعی منحصر به فرد باشند و کمیته میراث جهانی در جلسات خود، آنها را دارای ارزش
جهانی بداند. هر مکان یا بنایی که در این فهرست جای میگیرد، کشورهای عضو کنوانسیون
موظف به محافظت از آن میگردند. در این بین، سهم ایران از این فهرست تا به حال ۱۲
مورد بوده که آنها را در گزارش تصویری زیر میبینید.
سال ثبت به
عنوان میراث جهانی: ۲۰۰۴/ ۱۳۸۵ (در لیست میراث جهانی در خطر قرار گرفته است). بم در
محیطی بیابانی قرار گرفته است و در اصل به زمان هخامنشیان
(قرنهای ۴ تا ۶ قبل از میلاد مسیح) برمیگردد. دوران طلایی آن بین قرنهای ۷ و ۱۱
میلادی بود که در مسیر راههای مهم قرار داشت و به تولید پوشاک ابریشم و کتان مشهور
بود.
سال ثبت به عنوان میراث
جهانی: ۲۰۰۴/ ۱۳۸۳٫ پاسارگاد اولین پایتخت دودمانی هخامنشیان بود
که در قرن ۶ قبل از میلاد توسط کوروش کبیر در پارس، سرزمین
پارسیان بنا نهاده شد. کاخها، باغها و آرامگاه کوروش، نشان از تمدن استثنایی
پارسها و هنر و معماری هخامنشیان دارند.
سال ثبت به عنوان
میراث جهانی: ۲۰۰۵/ ۱۳۸۴٫ مقبره اولجایتو در شهر سلطانیه در فاصله
سالهای ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۲ ساخته شده است. سلطانیه پایتخت سلسله ایلخانیان
بود که توسط مغولها پایهگذاری شد. این اثر از کلیدهای مهم رشد معماری
اسلامی به حساب میآید.
سال ثبت به عنوان میراث
جهانی: ۲۰۰۶/ ۱۳۸۵٫ از آثار مهم بیستون، نقش برجسته داریوش بزرگ
است که یک کمان را به نشانه حاکمیت در دست دارد و شورشیان را به بند کشیده است. زیر
نقش برجسته، در ۱۲۰۰ خط، داستان این واقعه و نیز اسامی شورشیان و حامیان شرح داده
شده است.
ارامنه در ایران، شمال غرب ایران
سال ثبت به عنوان میراث جهانی: ۲۰۰۸/
۱۳۸۷٫ این مجموعه، سه کلیسای مسیحی ارامنه به نامهای سنت تادئوس، سنت
استپانوس و زور زور را شامل میشود. این سه کلیسا که
قدیمیترین آنها (سنت تادئوس یا قره کلیسا) به
قرن ۷ برمیگردد، کلیدهای معماری ارمنی و یادبود تزیینات سنتی آنها هستند.
خوزستان
سال ثبت به عنوان میراث جهانی: ۲۰۰۹/ ۱۳۸۸٫ سازههای آبی یا
سیستمهای هیدرولیکی باستانی شوشتر به دوران داریوش بزرگ در قرن ۵
قبل از میلاد برمیگردد و از آن به عنوان بزرگترین مجموعه صنعتی قبل از
انقلاب صنعتی یاد میشود: مجموعهای از کانالهای آبی و آسیابها برای
استفاده از آب.
صفیالدین، اردبیل
سال ثبت به عنوان میراث جهانی: ۲۰۱۰/ ۱۳۸۹٫ ساخت
بقعه و خانقاه شیخ صفیالدین بین اوایل قرن ۱۶ و اواخر قرن ۱۸ بوده است و بر اساس
سنت صوفیان و اشکال سنتی معماری ایرانی ساخته شده است. ویژگی آن، استفاده بهینه و
حداکثری از فضای ممکن برای فعالیتهای گوناگون است.
تبریز، آذربایجان شرقی
سال ثبت به عنوان میراث جهانی: ۲۰۱۰/ ۱۳۸۹٫
بازار تاریخی تبریز یکی از اماکن مهم خرید و فروش روی جاده ابریشم
و در نتیجه مرکز مهم تبادل فرهنگی محسوب میشده است. بازار تبریز ترکیبی از
سازههای خشتی، بازارهای سرپوشیده و فضاهای بسته برای فعالیتهای گوناگون
است.
اصفهان
سال ثبت به عنوان میراث جهانی: ۱۹۷۹/ ۱۳۵۸٫ این میدان
توسط شاه عباس صفوی در قرن ۱۷ میلادی ساخته شده است و روی تمامی
ضلعهای خود، ساختمانهای تاریخی را جای داده است: مسجد شیخ لطفالهخ،
مسجد شاه (که امروزه مسجد امام نامیده میشود)، بازار
قیصریه و کاخ عالیقاپو
خوزستان
سال ثبت به عنوان میراث جهانی: ۱۹۷۹/ ۱۳۵۸٫ خرابههای شهر مقدس
پادشاهی ایلام که با سه دیواربزرگ هممرکز احاطه شده، در چغازنبیل در نزدیکی شوش،
خوزستان کشف شدند. هزاران آجر استفاده نشده در اطراف، نشان میدهد ساخت این شهر که
۱۲۵۰ سال قبل از میلاد مسیح آغاز شده، نیمهتمام مانده است.
مجتبی
ارسال در ۶ اسفند ۱۳۹۰
1
پس چرا تخت سلیمان که در تکاب واقع هستش تو این لیست قرار نداره ؟ تا اون جایی که من میدونم اونم باید بینشون می بود
پاسخ به کامنت