کهکشانی که خورشید تولید می‌کند

ستاره شناسان انگلیسی با کمک تلسکوپ «آپکس» کهکشان جدیدی را کشف کردند که قادر است در هر سال ۲۵۰ خورشید تولید کند.
محققان دانشگاه دورهام انگلیس با کمک تلسکوپ «آپکس» واقع در کوههای آند و ارتفاع ۵ هزار متری از سطح دریا موفق شدند این کهکشان جدید را که SMM J2135-0102 نام دارد کشف کنند.
این کهکشان آنچنان دور است که وقایعی که اکنون در آن مشاهده می شوند ۱۰ میلیارد سال قبل رخ داده اند. به این دلیل این ستاره شناسان موفق شده اند برای اولین بار اندازه گیری های مستقیمی از ابعاد و نور مناطق تشکیل ستارگان در جهان نخستین (تنها حدود ۴ میلیار سال پس از بیگ بنگ) به دست آورند.
این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند:«ما دریافتیم که SMM J2135-0102 در حال تولید ستارگان با یک ریتم برابر با حدود ۲۵۰ خورشید در هر سال است».
براساس گزارش نیچر ، این کهکشان جدید به دلیل جرم بسیار زیادی که دارد حتی از فاصله ۱۰ میلیارد سال نوری نیز بسیار درخشان دیده می شود.
بزرگنمایی ۳۲ برابر تلکسوپ «آپکس» ، جزئیات بی سابقه ای را از ابعاد و جرم این کهکشان ارائه کرده است. این بزرگنمایی اجازه می دهد که دانشمندان ابرهای منشای تشکیل ستارگان را در داخل این کهکشان و در مقیاس بسیار جزئی حتی برابر با چند صد سال نوری شناسایی کنند.

ستاره شناسان انگلیسی با کمک تلسکوپ «آپکس» کهکشان جدیدی را کشف کردند که قادر است در هر سال ۲۵۰ خورشید تولید کند.

محققان دانشگاه دورهام انگلیس با کمک تلسکوپ «آپکس» واقع در کوههای آند و ارتفاع ۵ هزار متری از سطح دریا موفق شدند این کهکشان جدید را که SMM J2135-0102 نام دارد کشف کنند.

این کهکشان آنچنان دور است که وقایعی که اکنون در آن مشاهده می شوند ۱۰ میلیارد سال قبل رخ داده اند. به این دلیل این ستاره شناسان موفق شده اند برای اولین بار اندازه گیری های مستقیمی از ابعاد و نور مناطق تشکیل ستارگان در جهان نخستین (تنها حدود ۴ میلیار سال پس از بیگ بنگ) به دست آورند.

این دانشمندان در این خصوص اظهار داشتند:«ما دریافتیم که SMM J2135-0102 در حال تولید ستارگان با یک ریتم برابر با حدود ۲۵۰ خورشید در هر سال است».

براساس گزارش نیچر ، این کهکشان جدید به دلیل جرم بسیار زیادی که دارد حتی از فاصله ۱۰ میلیارد سال نوری نیز بسیار درخشان دیده می شود.

بزرگنمایی ۳۲ برابر تلکسوپ «آپکس» ، جزئیات بی سابقه ای را از ابعاد و جرم این کهکشان ارائه کرده است. این بزرگنمایی اجازه می دهد که دانشمندان ابرهای منشای تشکیل ستارگان را در داخل این کهکشان و در مقیاس بسیار جزئی حتی برابر با چند صد سال نوری شناسایی کنند.

نتایج این رصدها حاکی از آن است که این «کارخانه های ستاره سازی» از نظر ابعاد بسیار شبیه به ابرهای تشکیل دهنده ستارگان در کهکشان راه شیری هستند اما ۱۰۰ برابر درخشان تر از ابرهای حاضر در کهکشان راه شیری به نظر می رسند.

این کشف نشان می دهد که تشکیل ستارگان در اولین فازهای زندگی کهکشانها فرایندی بسیار نیرومند بوده است.