کمدی متفاوت مهرداد فرید!

در زمانه‌ای که وسوسه پول و حضور مخاطبان، تهیه‌کنندگان فرهنگی و غیر فرهنگی ما را قلقلک می‌دهد حضور فیلمی چون «از ما بهترون» غنمیتی است. اصلا قصد پوشاندن ایرادات فیلم را ندارم اما جدیدترین ساخته مهرداد فرید  با همه این ایرادات یک تجربه است. تجربه‌ای در ژانر کمدی موقعیت. سینمایی که در سال‌های اخیر به حضور کمدی‌های پیژامه‌ای عادت کرده بود امروز با فیلمی روبه‌رو است که یک پیشنهاد به سینمای ایران می‌دهد و آن هم متفاوت ساختن ژانری به نام کمدی است که مورد استقبال توده‌های مردم قرار گرفته.
فرید در دو فیلم گذشته خود (آرامش در حضور مردگان و همخانه) نیز به آزمایش چنین تجربه‌هایی پرداخته بود اما «از ما بهترون» به دلیل جسارتش در نوع ساختار و روایت فیلمنامه (از رئال به وهم- طنز سیاسی) در مرتبه بالاتری نسبت به آثار پیشین‌اش قرار می‌گیرد.
این جسارت همان‌گونه که عنوان شد در نوع انتخاب بازیگران و حتی دوربین مورد استفاده در این فیلم نیز دیده می‌شود. (شما باور می‌کنید در این فیلم بهنوش بختیاری و بیژن بنفشه خواه حتی یک دیالوگ طنز هم ندارند؟) عده‌ای از همکاران صنفی نگارنده در کمال تعجب این انتخاب‌ها را نه از روی جسارت بلکه از روی نابلدی عنوان کردند در حالی که فرید همان‌گونه که به سینمای ایران پیشنهادی تازه را مطرح می‌کند به بازیگران خود نیز این امکان را می‌دهد که برای اولین بار پا در قلمرویی بگذارند که کمتر در آن آزموده شده‌اند.

در زمانه‌ای که وسوسه پول و حضور مخاطبان، تهیه‌کنندگان فرهنگی و غیر فرهنگی ما را قلقلک می‌دهد حضور فیلمی چون «از ما بهترون» غنمیتی است. اصلا قصد پوشاندن ایرادات فیلم را ندارم اما جدیدترین ساخته مهرداد فرید  با همه این ایرادات یک تجربه است. تجربه‌ای در ژانر کمدی موقعیت. سینمایی که در سال‌های اخیر به حضور کمدی‌های پیژامه‌ای عادت کرده بود امروز با فیلمی روبه‌رو است که یک پیشنهاد به سینمای ایران می‌دهد و آن هم متفاوت ساختن ژانری به نام کمدی است که مورد استقبال توده‌های مردم قرار گرفته.
فرید در دو فیلم گذشته خود (آرامش در حضور مردگان و همخانه) نیز به آزمایش چنین تجربه‌هایی پرداخته بود اما «از ما بهترون» به دلیل جسارتش در نوع ساختار و روایت فیلمنامه (از رئال به وهم- طنز سیاسی) در مرتبه بالاتری نسبت به آثار پیشین‌اش قرار می‌گیرد.
این جسارت همان‌گونه که عنوان شد در نوع انتخاب بازیگران و حتی دوربین مورد استفاده در این فیلم نیز دیده می‌شود. (شما باور می‌کنید در این فیلم بهنوش بختیاری و بیژن بنفشه خواه حتی یک دیالوگ طنز هم ندارند؟) عده‌ای از همکاران صنفی نگارنده در کمال تعجب این انتخاب‌ها را نه از روی جسارت بلکه از روی نابلدی عنوان کردند در حالی که فرید همان‌گونه که به سینمای ایران پیشنهادی تازه را مطرح می‌کند به بازیگران خود نیز این امکان را می‌دهد که برای اولین بار پا در قلمرویی بگذارند که کمتر در آن آزموده شده‌اند. (بی‌شک یکی از کنترل شده‌ترین بازی‌های عطاران در همین فیلم است). طنز در معنی لغوی خود به گونه‌ای اطلاق می‌شود که هم بخنداند و در عین حال مخاطب را هم به فکر فرو برد که به گمان من «از ما بهترون» توانسته تا حد معقولی از پس این مهم بر بیاید.
ایرادها
چیزی که در فیلم «از ما بهترون» مخاطب را آزار می‌دهد عدم شخصیت‌پردازی صحیح برخی از کاراکترهاست. در فیلم احسان روزنامه‌نگاری معرفی می‌شود که پیش از این به عنوان یک نویسنده روشنفکر بین خوانندگان و دوستان خودش شناخته می‌شد اما به دلیل مشکلات اقتصادی (کدام مشکلات؟ ما تا آخر این مشکلات را حس نمی‌کنیم) تصمیم می‌گیرد یک مقاله مردم پسند درباره فالگیری بنویسد و از این راه امورات خود را بگذراند. تا اینجای ماجرا مشکلی نیست اما چون بیننده نمی‌داند او پیش از این چه نوع مقالاتی می‌نوشت و بازخورد آن چگونه بود، کمی این تغییر مسیر برایش گنگ است و با شخصیت اصلی فیلمی نمی‌تواند همذات‌پنداری کند. علت برخی رفتارها در فیلم عنوان نمی‌شود. مثلا همسر سابق احسان چه رابطه‌ای با پزشک احسان دارد؟ از دیگر اشکالات فیلم وجود برخی از شخصیت‌های زائد در طول روایت فیلمنامه است. حضور شخصیت‌هایی چون کاراکتری که ملکه رنجبر نقش‌اش را بازی می‌کند و افرادی که گاه و بی‌گاه به دست و پای احسان می‌افتند، به راستی برای چیست؟ اینها چه کمکی به روند قصه می‌کنند؟ آیا در یک قضاوت منصفانه نمی‌شد این سکانس‌ها را حذف کرد؟
اما با همه این تفاسیر فیلم «از ما بهترون» یک ویژگی بارز دارد و آن عدم مصلحت‌اندیشی سازندگانش است. در حالی که سینمای ایران روز به روز به سمت خنثی سازی می‌رود فیلم «از ما بهترون» با همه ایراداتش یک فضیلت مهم دارد، آن هم سند طنز آلودی از جامعه ایران است که در کمال تاسف روشنفکران و نخبگان خود را به زدن نقاب و تبدیل شدن به آنچه که نیستند، تشویق می‌کند.