چگونه محمد مطیع پس از سال ها به تئاتر دعوت شد؟

آرش عباسی که این روزها نمایش «آفتاب از میلان طلوع می کند» را اجرا می کند با ابراز خرسندی از بازی محمد مطیع در این نمایش، گفت: بازی آقای مطیع در نمایشم برای من مثل یک آرزو بود.
این نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر با بیان این مطلب به خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: در نمایش صحنه ای وجود دارد که خانواده داستان ما سریال «سلطان وشبان» را تماشا می کنند و اتفاقا درباره وزیر اعظم صحبت می کنند ؛ وقتی این صحنه را می نوشتم با خودم فکر می کردم چه خوب می شد اگر آقای مطیع در این نمایش بازی می کرد اما به این فکر مانند یک آرزو نگاه می کردم.
عباسی یادآور شد: از دوره کودکی آقای مطیع را دوست داشتم اما آن قدر برایم دور از دسترس بود که تصور می کردم نباید به او فکر کنم و جالب اینجا بود به خیلی از بازیگران فکر کردم که نقش او را بازی کنند اما به نتیجه نمی رسیدم.
این هنرمند جوان تئاتر اضافه کرد: با همراهی رزیتا غفاری ـ دیگر بازیگر نمایش ـ با آقای مطیع تماس گرفتیم و ایشان یک روزه متنی را که برایشان ایمیل کرده بودیم خواندند و نقش را پذیرفتند و تازه آن زمان بود که دچار اضطراب بسیاری شدم که چگونه با این بزرگ مرد همکاری کنم.
آرش عباسی با ابراز خرسندی از بازی محمد مطیع در این نمایش افزود: ایشان در این مدت به خوبی همراه گروه بود و بسیار از او آموختم با دقت نظری که دارند حتی از کوچکترین مسایل هم نمی گذرند. با اینکه جزو هنرمندان یکی دو نسل قبل هستند اما نظراتشان کاملا به روز است و حتی تحلیل هایی از متن داشتند که برای خود من بسیار جذاب بود.

آرش عباسی که این روزها نمایش «آفتاب از میلان طلوع می کند» را اجرا می کند با ابراز خرسندی از بازی محمد مطیع در این نمایش، گفت: بازی آقای مطیع در نمایشم برای من مثل یک آرزو بود.
این نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر با بیان این مطلب به خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: در نمایش صحنه ای وجود دارد که خانواده داستان ما سریال «سلطان وشبان» را تماشا می کنند و اتفاقا درباره وزیر اعظم صحبت می کنند ؛ وقتی این صحنه را می نوشتم با خودم فکر می کردم چه خوب می شد اگر آقای مطیع در این نمایش بازی می کرد اما به این فکر مانند یک آرزو نگاه می کردم.
عباسی یادآور شد: از دوره کودکی آقای مطیع را دوست داشتم اما آن قدر برایم دور از دسترس بود که تصور می کردم نباید به او فکر کنم و جالب اینجا بود به خیلی از بازیگران فکر کردم که نقش او را بازی کنند اما به نتیجه نمی رسیدم.
این هنرمند جوان تئاتر اضافه کرد: با همراهی رزیتا غفاری ـ دیگر بازیگر نمایش ـ با آقای مطیع تماس گرفتیم و ایشان یک روزه متنی را که برایشان ایمیل کرده بودیم خواندند و نقش را پذیرفتند و تازه آن زمان بود که دچار اضطراب بسیاری شدم که چگونه با این بزرگ مرد همکاری کنم.
آرش عباسی با ابراز خرسندی از بازی محمد مطیع در این نمایش افزود: ایشان در این مدت به خوبی همراه گروه بود و بسیار از او آموختم با دقت نظری که دارند حتی از کوچکترین مسایل هم نمی گذرند. با اینکه جزو هنرمندان یکی دو نسل قبل هستند اما نظراتشان کاملا به روز است و حتی تحلیل هایی از متن داشتند که برای خود من بسیار جذاب بود.
عباسی که نمایشنامه «آفتاب از میلان طلوع می کند» را اثری خاص در میان دیگر نمایشنامه هایش می داند در این باره توضیح داد: این متن گسترده ترین متنم است که به شدت داستان پردازی دارد و چند قصه را به طور موازی پیش می برد، تا به حال تجربه چنین کار گسترده ای نداشتم تمام کارهای قبلی ام جمع وجور بودند.
نویسنده نمایشنامه های «ورود آقایان ممنوع» و «پیچ تند» درباره دیگر ویژگی های این نمایشنامه گفت: این نمایشنامه در سال های آغازین دهه ۶۰ می گذرد که به آن بسیار علاقه مندم ،دهه ای که ناگفته هایی بسیار دارد که باید گفته شوند ، ناگفته هایی درباره مهاجرت و البته جنگ و کوشیدم نگاه تازه تری به این رویدادها داشته باشم.
این نمایشنامه نویس که حالا ترجیح می دهد نمایشنامه هایش را خودش کارگردانی کند درباره حضورش در عرصه ی کارگردانی توضیح داد: پیش از این فکر کردم نویسنده ام ، باید نمایشنامه بنویسم اما متاسفانه الان به جایی رسیده ام که فکر می کنم تا جای که ممکن بهتر است خودم کارهایم را اجرا کنم چون به دلیل اختلاف نظرها برخی از کارهایم از بین رفتند ، از برخی کارهایم تاویل های دیگری شد و در این ماجراها به شدت ضرر کردم.
نویسنده نمایشنامه های «زیرزمین» و «همه چیزدرباره آقای ف» تاکید کرد: ترجیح می دهم خودم پای خوبی و بدی کارم بایستم. خوب و بدش پای خودم امروز دیگر ترجیح می دهم کم کار کنم ولی خودم اجرا کنم.
آرش عباسی با اظهار تاسف از وضعیت نمایشنامه نویسی در ایران به ایسنا گفت: معتقدم تئاتر ما اصلا نمایشنامه نویس نمی خواهد. پیش از این با عنوان نمایشنامه نویس ـ کارگردان مشکل داشتم، جمع کردن این دو حرفه در یک نفر را درست نمی دانستم اما امروز می بینم برخلاف همه دنیا، نمایشنامه نویس در تئاتر ما محکوم به فناست و حالا دیگر ترجیح می دهم مانند تعداد زیادی از هنرمندان تئاتر من هم نویسنده ـ کارگردان باشم.