چرا شما اینقدر لوسی ؟!

یک روانشناس گفت: کودکان تک‌فرزند، فقط به برقراری روابطی علاقه‌مند هستند که به نفع آنان باشد و احساسات‌شان را جریحه‌دار نکند و ممکن است ناراحتیهای خود را برای دیگران بیان نکرده، فردی درون‌گرا شوند.
 “علی جعفری”،  اظهار کرد: تعداد والدین تک‌فرزند روز به روز در حال افزایش است، اما نباید از یاد برد که داشتن یک فرزند، عیب یا حسن خاصی نبوده، تک‌فرزندی نیز همچون چندفرزندی، مزایا و معایبی دارد.
 وی با اشاره به اینکه خانواده‌های تک‌فرزند بر مسائل خاصی تأکید دارند که ممکن است در خانواده‌های چند فرزندی وجود نداشته باشد، تصریح کرد: تک‌فرزندها نمی‌توانند ناامیدیها و فشارهای روحی را تحمل کنند، چنانچه توهینی هرچند بی‌قصد و غرض به آنها شود، این توهین را رفتاری عمدی و به پشتوانه نیتی خاص تفسیر می‌کنند و هنگامی که از مسئله‌ای رنجیده خاطر شوند این حالت را تا مدتهای طولانی در درون خود زنده نگاه می‌دارند.
 این روانشناس ادامه داد: کودک تک‌فرزند در خانواده‌ای رشد می‌کند که افراد بالغ در آن حضور دارند و کودک دیگری نیست که بتواند با او ارتباط برقرار کند ، هر دوی این عوامل، نقش مهمی در پرورش کودکان تک‌فرزند دارند. لذا این کودک به طور کامل مورد توجه و علاقه والدین بوده و این عامل سبب می‌شود کودک احساس کند شخص مهمی است.
 جعفری، مزایای کودکانی را که در خانواده تک‌فرزند زندگی می‌کنند، احساس امنیت و اعتماد به‌نفس زیاد آنان برشمرد و گفت: کودکان تک‌فرزند پیش از زمان معمول سخن گفتن را آغاز کرده و روحیه اجتماعی نیرومندتری نسبت به دیگران دارند.

یک روانشناس گفت: کودکان تک‌فرزند، فقط به برقراری روابطی علاقه‌مند هستند که به نفع آنان باشد و احساسات‌شان را جریحه‌دار نکند و ممکن است ناراحتیهای خود را برای دیگران بیان نکرده، فردی درون‌گرا شوند.
 “علی جعفری”،  اظهار کرد: تعداد والدین تک‌فرزند روز به روز در حال افزایش است، اما نباید از یاد برد که داشتن یک فرزند، عیب یا حسن خاصی نبوده، تک‌فرزندی نیز همچون چندفرزندی، مزایا و معایبی دارد.
 وی با اشاره به اینکه خانواده‌های تک‌فرزند بر مسائل خاصی تأکید دارند که ممکن است در خانواده‌های چند فرزندی وجود نداشته باشد، تصریح کرد: تک‌فرزندها نمی‌توانند ناامیدیها و فشارهای روحی را تحمل کنند، چنانچه توهینی هرچند بی‌قصد و غرض به آنها شود، این توهین را رفتاری عمدی و به پشتوانه نیتی خاص تفسیر می‌کنند و هنگامی که از مسئله‌ای رنجیده خاطر شوند این حالت را تا مدتهای طولانی در درون خود زنده نگاه می‌دارند.
 این روانشناس ادامه داد: کودک تک‌فرزند در خانواده‌ای رشد می‌کند که افراد بالغ در آن حضور دارند و کودک دیگری نیست که بتواند با او ارتباط برقرار کند ، هر دوی این عوامل، نقش مهمی در پرورش کودکان تک‌فرزند دارند. لذا این کودک به طور کامل مورد توجه و علاقه والدین بوده و این عامل سبب می‌شود کودک احساس کند شخص مهمی است.
 جعفری، مزایای کودکانی را که در خانواده تک‌فرزند زندگی می‌کنند، احساس امنیت و اعتماد به‌نفس زیاد آنان برشمرد و گفت: کودکان تک‌فرزند پیش از زمان معمول سخن گفتن را آغاز کرده و روحیه اجتماعی نیرومندتری نسبت به دیگران دارند.
 وی به رفتار بزرگسالانه کودکان تک‌فرزند اشاره کرد و گفت: این کودکان از والدین خود تقلید کرده و مثل آنان رفتار می‌کنند، به‌گونه‌ای که تحسین و تعجب دیگران را برمی‌انگیزند، همچنین کودکان خانواده‌های تک‌فرزند معمولاً بلوغ زودرس دارند و بلوغ اجتماعی این کودکان نیز ممکن است برای آنان مفید باشد.
 این روانشناس با بیان اینکه کودکان تک‌فرزند مسائل و دیدگا‌ههای خود را به‌راحتی بیان می‌کنند، اظهار کرد: این کودکان قادرند به والدین خود کمک کرده و زودتر از کودکان دیگر به فعالیت اقتصادی مشغول می‌شوند و از کار کردن خجالت نمی‌کشند و با آمادگی و تجربه زیاد به سن بلوغ پا می‌گذارند.
 جعفری به معایب تک‌فرزند بودن نیز اشاره کرد و گفت: یکی از معایب تک‌فرزند بودن، تأثیر آن بر مراحل رشد کودک است، این کودکان کسی را ندارند تا با او رقابت یا بازی و دعوا کنند ، آنها دوست و همدمی در منزل ندارند، بنابراین برخی از احساسات را تجربه نمی‌کنند و فرصتی برای کنترل و مدیریت آنها نخواهند داشت.
 وی با تأکید بر اینکه بلوغ روحی و روانی، پدیده‌ای کاملاً اکتسابی است، تصریح کرد: در بلوغ، مواردی همچون شناخت خود، میزان واقع‌بینی و انتخاب مؤثر به‌راحتی به‌دست نمی‌آید، بلکه به تجربه‌های سخت و طاقت‌فرسایی نیاز دارد و کودکی که تک‌فرزند خانواده است کمتر با مشکلات مواجه می‌شود و در معرض تجربه کردن شکست، ناکامی و رانده شدن قرار نمی‌گیرد و شرایطی را که لازمه بلوغ روحی و روانی است، تجربه نمی‌کند.
 این روانشناس خاطرنشان کرد: اگر والدین، مراقبت افراطی از تک فرزند خود به عمل آورند و او را به فردی ضعیف و کم‌تحمل تبدیل کنند، فرزندشان از دیگران نیز انتظار خواهد داشت با او چنین رفتاری داشته باشند که این موضوع ناتوانی او را شدت خواهد بخشید، اگر والدین اجازه ندهند فرزندشان با احساسات سخت و ناراحت کننده رو به رو شود یا امکان آشکار کردن این نوع احساسات را برای او فراهم نکنند، تحمل وی را برابر این نوع احساسات ضعیف خواهند کرد.