پلیس‌های غیرمتعارف

«کارآگاهان کهنه‌کار» عنوان سریالی است که از شبکه ۴ سیما پخش می‌شود.
داستان ۴ کارآگاه کهنه‌کار که سن و سالی از آنها گذشته و پرونده‌های مختومه را مجدد بررسی می‌کنند.
همان‌طور که از خلاصه یک خطی داستان پیداست، این بار شخصیت‌‌های اصلی نه تنها جوان نیستند بلکه روی پرونده‌های به روز هم کار نمی‌کنند. البته این به خودی خود دلیل موفقیت سریال به حساب نمی‌آید و باید روی موفق یا ناموفق بودن کارگردان و نویسنده در پرداخت داستان‌ها و قسمت‌ها بحث کرد، اما همین که تماشاگر با سریالی روبه‌رو می‌شود که شبیه سایر سریال‌های دیگر با این مضامین و داستان‌ها نیست خود یک امتیاز ویژه محسوب می‌شود.
با تماشای چند دقیقه از این سریال متوجه خواهید شد کارآگاهان کهنه‌‌کار کیفیتی فراتر از این‌گونه آثاری که با آنها آشنایی داریم، دارد. قاب‌بندی‌ها، دکوپاژ و ریتم درست، بازی‌های نسبتا خوب و البته داستان‌های غیرکلیشه‌ای‌ به سریال، کیفیت ویژه‌ای بخشیده‌اند. سریال رنگ و لعاب خوبی دارد و فضاسازی‌ها نیز در بسیاری از مواقع سینمایی و با وسواس انجام شده است. البته سریال در برخی صحنه‌هایش طنز ظریفی نیز دارد، بخصوص در پایان ‌هر قسمت که رمزگشایی‌ها صورت می‌گیرد شخصیت‌‌ها از آن قامت خشک و جدی‌شان فاصله می‌گیرند. این طنز ظریف که به هیچ وجه به بخش جدی اثر چیره نمی‌شود و در حد رگه‌هایی لابه‌لای سریال وجود دارد به ریتم سریال خیلی کمک می‌کند. این تمهیدی است که در بسیاری از سریال‌های موفق از آن استفاده می‌شود و تماشاگر را از خستگی و حس یکنواختی دور می‌کنند.

«کارآگاهان کهنه‌کار» عنوان سریالی است که از شبکه ۴ سیما پخش می‌شود.
داستان ۴ کارآگاه کهنه‌کار که سن و سالی از آنها گذشته و پرونده‌های مختومه را مجدد بررسی می‌کنند.
همان‌طور که از خلاصه یک خطی داستان پیداست، این بار شخصیت‌‌های اصلی نه تنها جوان نیستند بلکه روی پرونده‌های به روز هم کار نمی‌کنند. البته این به خودی خود دلیل موفقیت سریال به حساب نمی‌آید و باید روی موفق یا ناموفق بودن کارگردان و نویسنده در پرداخت داستان‌ها و قسمت‌ها بحث کرد، اما همین که تماشاگر با سریالی روبه‌رو می‌شود که شبیه سایر سریال‌های دیگر با این مضامین و داستان‌ها نیست خود یک امتیاز ویژه محسوب می‌شود.
با تماشای چند دقیقه از این سریال متوجه خواهید شد کارآگاهان کهنه‌‌کار کیفیتی فراتر از این‌گونه آثاری که با آنها آشنایی داریم، دارد. قاب‌بندی‌ها، دکوپاژ و ریتم درست، بازی‌های نسبتا خوب و البته داستان‌های غیرکلیشه‌ای‌ به سریال، کیفیت ویژه‌ای بخشیده‌اند. سریال رنگ و لعاب خوبی دارد و فضاسازی‌ها نیز در بسیاری از مواقع سینمایی و با وسواس انجام شده است. البته سریال در برخی صحنه‌هایش طنز ظریفی نیز دارد، بخصوص در پایان ‌هر قسمت که رمزگشایی‌ها صورت می‌گیرد شخصیت‌‌ها از آن قامت خشک و جدی‌شان فاصله می‌گیرند. این طنز ظریف که به هیچ وجه به بخش جدی اثر چیره نمی‌شود و در حد رگه‌هایی لابه‌لای سریال وجود دارد به ریتم سریال خیلی کمک می‌کند. این تمهیدی است که در بسیاری از سریال‌های موفق از آن استفاده می‌شود و تماشاگر را از خستگی و حس یکنواختی دور می‌کنند. این سریال نیز برخلاف بسیاری از سریال‌های اروپایی، این کار را بخوبی انجام می‌دهد. البته در تلویزیون خودمان سریال «هشدار برای کبری ۱۱» بهترین مثال برای یادآوری استفاده از این نوع طنز است. شخصیت‌‌های این سریال بخوبی و بجا به شوخی و طنز می‌پردازند و به تماشاگر فرصت استراحت می‌دهند.
شخصیت‌پردازی در این سریال نیز حالتی مکمل‌گونه دارد. شخصیت‌ها دارای ویژگی‌های اخلاقی و فکری هستند که به نوعی مکمل یکدیگر به شمار می‌آیند. کافی است خلق و خوی شخصیت ساندرا پولمن را به یاد بیاورید یا استندلینگ و آن خصوصیات اخلاقی خاص خودش را و همین‌طور جک هالفورد. این نکته مهمی در فیلمنامه‌نویسی سریال‌ها به شمار می‌آید، چون سریال‌هایی که قرار است مخاطب را در چند قسمت با خود همراه کنند باید از ابتدا، پتانسیل خلق موقعیت‌های مختلف را داشته باشند. قرار دادن این ویژگی‌های اخلاقی و فکری در شخصیت‌‌ها پیش از ساخت یک اثر، دست کارگردان و نویسنده را برای خلق موقعیت‌ و خرده‌داستان‌ها در قسمت‌های بعدی سریال باز نگه می‌دارد و به آنها کمک می‌کند قصه‌های باورپذیرتری را برای مخاطب تعریف کنند. تماشاگر پس از تماشای چند قسمت، با ویژگی‌های منحصر به فرد کاراکتر‌ها آشنا می‌شود و از هر کدام انتظار خاصی دارد. بعد از تماشای چند قسمت، تماشاگر می‌داند کدام کاراکتر خلق و خوی تند و عصبی دارد، کدام یک بیش از حد همه چیز را به شوخی می‌گیرد، کدام یک نگاه تلخی به جامعه و مردم دارد و کدام یک نیز دارای متانت و صبوری است و می‌تواند در سخت‌ترین شرایط گرهگشا باشد.
نایجل مک کرری و روی میچل، خالق این شخصیت‌ها هستند و با کمک ۷ فیلمنامه‌نویس دیگر تمامی ۵۷ اپیزود این سریال را نوشته‌اند. البته نام اصلی این سریال «حقه‌های جدید» (NEWTRICK)‌ است. این سریال که سال ۲۰۰۳ ساخته شده در بسیاری از کشورهای جهان و از جمله خود انگلستان به نمایش درآمده و با استقبال خوبی مواجه شده است. استقبالی که بخش اعظمی از آن را مدیون داستان تماشاگر پسند و البته متفاوتش است.
ضمن آن‌که نباید از دوبله نسبتا خوب این سریال غافل شویم. صداپیشگان بدرستی انتخاب شده‌اند و لحن و گفتاری متناسب با شخصیت‌ها و تمام ویژگی‌هایشان دارند. سرپرستی دوبلاژ این سریال را الیزا اورامی به عهده داشته است. اکبر منافی، تورج مهرزادیان، محمد عبادی، پرویز ربیعی، بیژن علی‌محمدی و مریم صفی‌خانی نیز صدا پیشگان اصلی این سریال هستند.