پردرآمدترین بازیگر هالیوود در سال ۲۰۱۱

«لئوناردو دی‌ کاپریو» به عنوان پردرآمدترین بازیگر هالیوود در سال ۲۰۱۱ معرفی شد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نشریه اقتصادی فوربس در گزارشی فهرست پردرآمدترین بازیگران سینمای آمریکا در سال ۲۰۱۱ را منتشر کرد که «لئوناردو دی‌کاپریو» در رتبه اول قرار دارد.
به گزارش هالیوود ریپورتر، «دی کاپریو» در سال ۲۰۱۱ حدود ۷۷ میلیون دلار دستمزد برای بازی در فیلم‌های سینمایی دریافت کرد که بیش از دیگر بازیگران هالیوود بوده است.
این بازیگر ۳۷ ساله که هم اکنون درگیر پروژه هایی چون «دیانگو رهاشده» و «گتسبی بزرگ» است، در سال جاری فیلم‌هایی چون «جزیره شاتر» اسکورسیزی و «آغاز» کریستوفر نولان را بر پرده سینماها داشت.
«دی کاپریو» بازیگری را در پنج سالگی با بازی در مجموعه تلویزیونی «رامپر روم» آغاز کرد، اما به‌علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلات‌اش را به‌طور جدی آغاز کند.
در ابتدای دوران بازیگری مدیر برنامه‌هایش به او توصیه کرد که نام «لئوناردو» غیرانگلیسی و خارجی است و بهتر است نام‌اش را به «لنی ویلیامز» تغییر دهد، اما دی‌کاپریو نپذیرفت و با بازی در فیلم «زندگی بچه» در سال ۱۹۹۳ وارد دنیای سینما شد و در نقش “توبی” در این فیلم خوش درخشید.
وی در همان سال با بازی درخشان در نقش یک معلول ذهنی در فیلم «گیلبرت گرپ چه می‌خورد؟» در کنار «جانی دپ» قرار گرفت که نامزدی جایزه اسکار را در سن ۱۹ سالگی برای وی به‌همراه آورد.

«لئوناردو دی‌ کاپریو» به عنوان پردرآمدترین بازیگر هالیوود در سال ۲۰۱۱ معرفی شد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، نشریه اقتصادی فوربس در گزارشی فهرست پردرآمدترین بازیگران سینمای آمریکا در سال ۲۰۱۱ را منتشر کرد که «لئوناردو دی‌کاپریو» در رتبه اول قرار دارد.
به گزارش هالیوود ریپورتر، «دی کاپریو» در سال ۲۰۱۱ حدود ۷۷ میلیون دلار دستمزد برای بازی در فیلم‌های سینمایی دریافت کرد که بیش از دیگر بازیگران هالیوود بوده است.
این بازیگر ۳۷ ساله که هم اکنون درگیر پروژه هایی چون «دیانگو رهاشده» و «گتسبی بزرگ» است، در سال جاری فیلم‌هایی چون «جزیره شاتر» اسکورسیزی و «آغاز» کریستوفر نولان را بر پرده سینماها داشت.
«دی کاپریو» بازیگری را در پنج سالگی با بازی در مجموعه تلویزیونی «رامپر روم» آغاز کرد، اما به‌علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلات‌اش را به‌طور جدی آغاز کند.
در ابتدای دوران بازیگری مدیر برنامه‌هایش به او توصیه کرد که نام «لئوناردو» غیرانگلیسی و خارجی است و بهتر است نام‌اش را به «لنی ویلیامز» تغییر دهد، اما دی‌کاپریو نپذیرفت و با بازی در فیلم «زندگی بچه» در سال ۱۹۹۳ وارد دنیای سینما شد و در نقش “توبی” در این فیلم خوش درخشید.
وی در همان سال با بازی درخشان در نقش یک معلول ذهنی در فیلم «گیلبرت گرپ چه می‌خورد؟» در کنار «جانی دپ» قرار گرفت که نامزدی جایزه اسکار را در سن ۱۹ سالگی برای وی به‌همراه آورد.
«دی کاپریو» در سال ۱۹۹۶ در نقش “رومئو” در نسخه جدید فیلم «رومئو و ژولیت» بازی کرد که خرس نقره‌ای بهترین بازیگر جشنواره برلین را برای او به‌همراه آورد، اما اوج موفقیت و نقطه درخشان کارنامه سینمایی‌ او بازی در فیلم
«تایتانیک» (۱۹۹۷) بود که او را تبدیل به فوق ‌ستاره‌ هالیوود کرد.
«تایتانیک» به کارگردانی «جیمز کامرون» نامزد ۱۱ جایزه اسکار بود که رکورد پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای جهان را تا سال گذشته در اختیار داشت.
پس از موفقیت چشم‌گیر فیلم «تایتانیک»، او در فیلم «شهرت» وودی آلن بازی کرد و در ادامه نقش‌آفرینی ضعیفی در فیلم «ساحل» داشت که نه از نگاه منتقدان و نه از نظر تماشگران راضی کننده بود و با شکست تجاری شدیدی نیز مواجه شد.
در سال ۲۰۰۲ «دی‌کاپریو» خود را از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکس‌های کلیشه‌ای مجلات دور کرد و تمرکزش را بر دو فیلم موفق «اگر می‌تونی منو بگیر» به کارگردانی «استیون اسپیلبرگ» و «دار و دسته نیویورکی» به کارگردانی «مارتین اسکورسیزی» قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدین قرار گرفتند.
این بازیگر ۳۶ ساله پس از آن در فیلم موفق «هوانورد» مارتین اسکورسیزی که بر اساس زندگی واقعی «هاوارد هیوز»، تاجر معروف آمریکایی ساخته شده بود بازی کرد و برای دومین بار نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.
«دی کاپرو» در سال ۲۰۰۵ در سومین همکاری خود با اسکورسیزی در فیلم «مردگان» در کنار بازیگران نام‌داری چون «جک نیکلسون»، «آلک بالدوین» و «مت دمون» حضور یافت.
«دی کاپریو» خارج از دنیای هالیوود، فعالیت‌های زیادی را برای حفظ منابع طبیعی انجام می‌دهد و هزینه بخشی از کمک‌های بیمارستان لس‌آنجلس که ویژه کودکان سرطانی است را برعهده دارد.
وی سال گذشته در مراسم اکران فیلم «جزیره شاتر» در جشنواره برلین این فیلم را سخت‌ترین نقش‌آفرینی دوران بازیگری‌اش دانست و در تعریف از اسکورسیزی گفت: «واقعا دیوانگی است که بازیگری فرصت همکاری با مارتین اسکورسیزی را از دست بدهد. امیدوارم بازهم بتوانم در فیلم‌های بعدی با او همکاری کنم. او احساس عشق به سینما دارد و این حس را در لوکیشن به بازیگران القا می‌کند.»