هیچ کس به شما بدهکار نیست !

شاید نتوان این مسئله را در مورد تمام افراد صادق دانست ولی اکثر مردم متوقع هستند.
 توقع یعنی اینکه فرد باور داشته‌باشد جهان پیرامونش به او بدهکار است، انتظار امتیازاتی را داشته باشد و پیش از اعطا کردن چیزی، به‌دنبال دریافت آن باشد. آیا فکر می‌کنید چنین احساسی دارید؟ پیش از آنکه پاسخ منفی بدهید این مقاله را بخوانید و به آن فکر کنید.
 برخی از کودکان با احساس حق‌به‌جانب بودن بزرگ می‌شوند. همه می‌دانیم که بچه‌ها اصولا بر خواسته‌هایشان و زمان مورد نظر برای دستیابی به آنها پافشاری می‌کنند. متأسفانه، این مسئله به کودکی ختم نمی‌شود. نوجوانان امروزه اغلب خود و خانواده‌هایشان را به‌خاطر داشتن فناوری‌های روز و مدهای لباس و غیره به دردسر می‌اندازند.
کمتر درس می‌خوانند و عملکرد بدی در مدرسه دارند؛ زیرا متوقعند که نمرات باید به آسانی به‌دست بیایند و بدتر از این در طول دوران تحصیل خود، رشد اجتماعی اندکی دارند.
 هرگونه تاخیر، زحمت و محدودیتی فریاد افراد حق‌به‌جانب را به آسمان بلند می‌کند. آنها همیشه در انتظار پول، خدمات، ارتقا و جایزه هستند. حتی وقتی که برای رسیدن به آنها بیش از چند دقیقه تلاش نکرده‌اند. به هر حال زندگی حاضر و آماده‌ای که تا به‌حال تجربه کرده‌اند، به آنها تنها ناشکیبایی و توقع را آموخته است.

شاید نتوان این مسئله را در مورد تمام افراد صادق دانست ولی اکثر مردم متوقع هستند.
 توقع یعنی اینکه فرد باور داشته‌باشد جهان پیرامونش به او بدهکار است، انتظار امتیازاتی را داشته باشد و پیش از اعطا کردن چیزی، به‌دنبال دریافت آن باشد. آیا فکر می‌کنید چنین احساسی دارید؟ پیش از آنکه پاسخ منفی بدهید این مقاله را بخوانید و به آن فکر کنید.
 برخی از کودکان با احساس حق‌به‌جانب بودن بزرگ می‌شوند. همه می‌دانیم که بچه‌ها اصولا بر خواسته‌هایشان و زمان مورد نظر برای دستیابی به آنها پافشاری می‌کنند. متأسفانه، این مسئله به کودکی ختم نمی‌شود. نوجوانان امروزه اغلب خود و خانواده‌هایشان را به‌خاطر داشتن فناوری‌های روز و مدهای لباس و غیره به دردسر می‌اندازند.
کمتر درس می‌خوانند و عملکرد بدی در مدرسه دارند؛ زیرا متوقعند که نمرات باید به آسانی به‌دست بیایند و بدتر از این در طول دوران تحصیل خود، رشد اجتماعی اندکی دارند.
 هرگونه تاخیر، زحمت و محدودیتی فریاد افراد حق‌به‌جانب را به آسمان بلند می‌کند. آنها همیشه در انتظار پول، خدمات، ارتقا و جایزه هستند. حتی وقتی که برای رسیدن به آنها بیش از چند دقیقه تلاش نکرده‌اند. به هر حال زندگی حاضر و آماده‌ای که تا به‌حال تجربه کرده‌اند، به آنها تنها ناشکیبایی و توقع را آموخته است.
 آیا تا به‌حال از نابرابری‌ها و بی‌عدالتی شکایت کرده‌اید؟ اینکه چطور همه چیز برای دیگران به سهولت فراهم می‌شود، در حالی که شما باید برای دستیابی به کوچک‌ترین چیز متحمل رنج و زحمت شوید یا اینکه برای انجام وظیفه خود توقع پاداش، تبریک یا تشکر داشته باشید، اینها همگی علائم متوقع بودن هستند.
 چگونه می‌توان بر حس توقع غلبه کرد؟
 به‌یاد داشته باشید که در زندگی همیشه موقعیت‌هایی بوده که شما بیش از حق خود و زحمتی که کشیده‌اید دریافت کرده‌اید، همینطور این توهم که دنیا به شما بدهکار است نمی‌تواند گره‌ای از مشکلات شما بگشاید یا باعث پیشرفت شما شود. باید بر این حس نادرست و کاذب غلبه کنیم و آن را در کودکان‌مان نیز از بین ببریم.
 اولین گام برای غلبه بر این احساس کاذب پذیرفتن چند واقعیت ساده است:
* زندگی عادلانه نیست. برخی افراد بیشتر دارند اما فقط به خاطر این که بیشتر تلاش کرده‌اند. همینطور پیرامون شما پر از افرادی است که سخت‌تر از شما کار می‌کنند و کمتر از شما دریافت می‌کنند. وقتی دارید درباره تمول بخشی از جامعه صحبت می‌کنید، نیم نگاهی هم به بخش فقیرتر از خودتان داشته باشید.
 * هیچ‌کس به شما بدهکار نیست. از هر چیزی که استفاده می‌کنید، حتی هوایی که نفس می‌کشید به شما هدیه شده است.
 * اهداف و آرزوها تنها با کار و تلاش سخت و استمرار به‌دست می‌آیند. موفقیت شما را تعقیب نمی‌کند، شما باید به‌دنبال آن بدوید.
 * مشکلات همیشه وجود دارند. شما خاص هستید و به‌طور قطع توانایی‌ها و قابلیت‌های فوق‌العاده‌ای دارید اما باید برای دستیابی به تمایلات‌تان شکیبا باشید، مثل همه!
 خوشبختانه اکثر ما می‌توانیم واقعیت را درک کنیم و برای آنچه داریم شکرگزار باشیم. باید بیاموزیم که کار و تلاش بخش تفکیک‌ناپذیر راه رسیدن به اهداف و آرزوهاست. اینکه ما توانایی و ظرفیت دستیابی به یک هدف را داشته باشیم، به معنای آن نیست که آن را دریافت می‌کنیم.