نگاهی به «بی‌واژه» تازه‌ترین آلبوم محمد اصفهانی

اصفهانی راه جلب مخاطب را خوب می‌داند
 محمد اصفهانی فعالیت خود در عرصه موسیقی را با شاگردی نزد اساتیدی مانند محمدرضا شجریان، همایون خرم و علی جهاندار آغاز کرد. اصفهانی در اوایل دهه هفتاد اولین آلبومش را با نام «النور» منتشر کرده و مدتی بعد از آن نیز آلبومی به نام «گلچین» را به بازار عرضه کرد اما این آلبوم «حسرت» با قطعه معروفی به همین نام بود که اسباب شهرت اصفهانی را فراهم کرد؛ شهرتی که به تدریج افزایش یافت و موجب شد طی سالهای بعد اصفهانی بیش از ده آلبوم باکلام و اغلب پرمخاطب را به بازار عرضه کند.
 تلفیق سبکهای ایرانی و ترکی
«بی واژه» عنوان تازه‌ترین آلبوم اصفهانی است. آلبومی که می‌توان آن را از جمله معدود آلبومهای موفق منتشر شده به سبک تلفیقی دانست. اصفهانی که به اندازه موسیقی پاپ در موسیقی سنتی هم تبحر دارد، نه تنها به مانند دیگر آلبومهایش کوشیده گوشه‌ای از تحریرهای موسیقی ایران را وارد فضای حوانش قطعات کند که در تنظیم آهنگها هم با ترکیب همگن سبکهای ایرانی و ترکی، قطعاتی را خلق کرده که در همان شنیدن اولیه به دل مخاطب می‌نشینند.
 استفاده از سازهای متنوع
اصفهانی که ضبط بخشی از قطعات آلبوم «بی واژه» را در کشور ترکیه انجام داده، تمام تلاش خود را به کار گرفته تا با استفاده از گستره سازی متنوع و البته حضور نوازندگان متبحر، آلبومی تلفیقی و بی‌نقص را منتشر کند.

اصفهانی راه جلب مخاطب را خوب می‌داند
 محمد اصفهانی فعالیت خود در عرصه موسیقی را با شاگردی نزد اساتیدی مانند محمدرضا شجریان، همایون خرم و علی جهاندار آغاز کرد. اصفهانی در اوایل دهه هفتاد اولین آلبومش را با نام «النور» منتشر کرده و مدتی بعد از آن نیز آلبومی به نام «گلچین» را به بازار عرضه کرد اما این آلبوم «حسرت» با قطعه معروفی به همین نام بود که اسباب شهرت اصفهانی را فراهم کرد؛ شهرتی که به تدریج افزایش یافت و موجب شد طی سالهای بعد اصفهانی بیش از ده آلبوم باکلام و اغلب پرمخاطب را به بازار عرضه کند.
 تلفیق سبکهای ایرانی و ترکی
«بی واژه» عنوان تازه‌ترین آلبوم اصفهانی است. آلبومی که می‌توان آن را از جمله معدود آلبومهای موفق منتشر شده به سبک تلفیقی دانست. اصفهانی که به اندازه موسیقی پاپ در موسیقی سنتی هم تبحر دارد، نه تنها به مانند دیگر آلبومهایش کوشیده گوشه‌ای از تحریرهای موسیقی ایران را وارد فضای حوانش قطعات کند که در تنظیم آهنگها هم با ترکیب همگن سبکهای ایرانی و ترکی، قطعاتی را خلق کرده که در همان شنیدن اولیه به دل مخاطب می‌نشینند.
 استفاده از سازهای متنوع
اصفهانی که ضبط بخشی از قطعات آلبوم «بی واژه» را در کشور ترکیه انجام داده، تمام تلاش خود را به کار گرفته تا با استفاده از گستره سازی متنوع و البته حضور نوازندگان متبحر، آلبومی تلفیقی و بی‌نقص را منتشر کند. سازهای ایرانی همچون سه تار و کمانچه در کنار سازهای گیتار و ویولن، به خوبی فضای سبک تلفیقی را به مخاطب القا کرده و حتی شنونده کنجکاوتر را به شنیدن چندباره آلبوم دعوت می‌کند.
 بهره جویی از ترانه سراهای متبحر
نقش شعر در موفقیت یک آلبوم به اندازه صدای خواننده مهم و پررنگ است. در این آلبوم ترانه‌های اهورا ایمان، ترانه مکرم، علی معلم دامغانی، رویا میرفخرایی، مرجان محمدی و عبدالجبار کاکایی هستند که زمینه‌ای شده‌اند برای خلق قطعات. در این میان کاکایی و معلم دامغانی که از اساتید ترانه‌سرایی ایران هستند، به لحاظ معنایی ترانه‌هایی برای این آلبوم سروده‌اند که به «بی واژه» ارج و قربی والا داده‌ است.
 آهنگسازی و تنظیم قطعات
آریا عظیمی‌نژاد، پوریا حیدری، پدرام کشتکار، علیرضا کهن‌دیری، پویا نیکپور و تویجان موزیسین‌هایی هستند که ضبط و تنظیم قطعات آلبوم «بی‌واژه» را برعهده داشته‌اند. اغلب این موزیسین‌ها پیش از این هم سابقه همکاری با اصفهانی را داشته‌اند و شاید به همین خاطر است که می‌بینیم تمامی آهنگ‌ها و تنظیم آنها به نوعی منطبق با گستره صوتی اصفهانی انجام شده است. در این میان کاری که عظیمی‌نژاد ارائه داده شاید جوان‌پسندتر از کار سایرین باشد.
تهمیدی درست برای جلوگیری از قاچاق آلبوم
اصفهانی با انتشار دو مدل مختلف از آلبومش که یکی ارزان و دیگری گران است، از کپی غیرمجاز آن جلوگیری کرده است. هر دو مدل شامل یک وی.سی.دی با محتوای کلیپ «غزال» و گفتگو با دست اندرکاران آلبوم، و یک سی.دی با یازده قطعه صوتی می‌باشند. عکس، طراحی و اجرای زیبا و جامع اینسرت آلبوم هم برعهده امیر سزاوار بوده که به مانند آنچه اصفهانی همیشه دوست داشته روی جلدی باوقار برای «بی واژه» خلق کرده است.
  مرور قطعه قطعه آلبوم
– اولین قطعه که «بی واژه»  نام دارد با شعری از اهورا ایمان با آهنگسازی و تنظیم پدرام کشتکار. در این قطعه صدای ساز غربی گیتار که توسط مسعود همایونی نواخته می‌شود، به خوبی به گوش می‌رسد و فضا را فراهم می‌کند برای شنیدن یک آلبوم متنوع.
– دومین قطعه «معجزه» با شعری از ترانه مکرم با آهنگسازی و تنظیم پوریا حیدری؛ ترکیب صدای سازهای کوبه‌ای و صدای گیتار در کنار صدای زیبای اصفهانی باعث خلق قطعه‌ای متفاوت شده است.
– «غم دوری» سومین قطعه با شعری از مرجان محمدی به آهنگسازی و تنظیم تویجان؛ سبک ترکی این قطعه از صدای سازها و ریتم موزیک، به راحتی قابل تشخیص است. علاوه بر ساز و سبک، نوازنده‌های این قطعه نیز ترک هستند. همچنین ضبط بخشی از این اثر در استانبول صورت گرفته است.
– چهارمین قطعه با نام «باور نکن» با شعری از اهورا ایمان به آهنگسازی و تنظیم علیرضا کهن دیری؛ در اینجا صدای اصفهانی با صدای ساز سه تار میثم مروستی در کنار پیانو و گیتار بیس رضا تاج بخش، ترکیب شده و یک تلفیق موفق را به وجود می‌آورد.
– پنجمین قطعه با نام «اگه باشی» با شعری از اهورا ایمان به آهنگسازی و تنظیم تویجان؛ از صدای سازها، به سبک ترکی آن می‌توان پی برد. ضبط بخشی از این قطعه نیز علاوه بر ساز و نوازنده ترکی، در استانبول صورت گرفته است.
– ششمین قطعه که «رستگاران» نام گرفته با شعری از عبدالجبار کاکایی به آهنگسازی و تنظیم آریا عظیمی نژاد، شروعی زیبا با آوای آیدا نصرت دارد. در ادامه صدای اصفهانی را با صدای ساز ویولن نصرت و گیتار آریا عظیمی نژاد می‌شنویم.
– «فردای پنهانی» هفتمین قطعه آلبوم با شعری از عبدالجبار کاکایی به آهنگسازی و تنظیم تویجان؛ این قطعه نیز سبکی ترکی را به خود اختصاص داده  و مانند دو قطعه‌ای که در استانبول ضبط شده بودند، بخشی از این قطعه نیز در استانبول ضبط شده است. صدای زیبای اصفهانی در کنار ساز و سبک ترکی، ترکیبی دلنشین را بر جای گذاشته است.
– «ناجی» نام قطعه هشتم آلبوم است، شعر رویا میرفخرایی به آهنگسازی و تنظیم پویا نیکپور؛ اوج این قطعه در ترکیب صدای اصفهانی با صدای ساز پیانوی پویا نیکپور و ویولن احسان نی زن و همخوانی شهرام رکوعی و پویا نیکپور است. صدای ساز پیانو، رنگی زیبا به این قطعه بخشیده است.
– نهمین قطعه با نام «غزال» شعری از علی معلم دامغانی براساس سروده‌ای از محسن رضوانی، به آهنگسازی و تنظیم آریا عظیمی نژاد؛ صدای ساز سه تار عظیمی نژاد و کمانچه گوش نواز مهدی باقری با گرمای صدای اصفهانی، شروعی زیبا را برای این قطعه رقم می‌زند.
– دهمین قطعه با نام «بی واژه- رمانتیک» همان قطعه اول این آلبوم است با این تفاوت که در آن آهنگسازی و نوع خواندن اصفهانی، آرام‌تر می‌شود. صدای ساز پیانو در این قطعه پررنگتر می‌شود و در آرام تر کردن سبک کار، موثر است. این قطعه اوج کلامی و موسیقایی ندارد.
– یازدهمین و آخرین قطعه با نام «خورشید فردا» با شعری از اهورا ایمان، آهنگسازی و تنظیم پدرام کشتکار است. شروعی زیبا را با صدای ساز سه تار رضا محسنی‌پور و صدای اصفهانی در کنار صدای سازهای غربی، می‌شنویم که یکی از زیباترین قطعه‌های این آلبوم را به جای می‌گذارد.