می ترسیدم رضا صادقی واقعی نباشم

بی اغراق باید بگویم که از تماشای فیلم قبل از اکران می ترسیدم. از این می ترسیدم که رضای فیلم همان رضا صادقی دنیای واقعی نباشد. فکر می کنم که باید چندین بار دیگر هم به تماشای فیلم بنشینم تا متوجه تمام اشتباهاتم شوم.

مشکی از آن دست رنگ هایی است که اگر از قضا رنگ محبوب شما هم باشد نمی شود در هر جمعی آن را ابراز کرد. با وجود تمام این تفکراتی که پیشینه ای به بلندای تاریخ را بر دوش خود می کشند؛انگارقرار نبود شرایط به همین منوال ادامه پیدا کند. انگار قرار نبود که عشق را، زندگی را تنها با رنگ هایی چون قرمز یا سبز تصورکنیم. همه اینها به خاطر مردی بود که خواست ریسک کند و پای بر تمام زنجیرهایی گذارد که به دست و پای این محکوم بی گناه کشیده شده بود. مردی از جنس صدا.

مردی که آنقدر جسارت داشت که رهایی این محکوم را فریاد کشد و آن را به عشق، والاترین احساس بشری پیوند زند. اهل موسیقی وعلاقه مند به رضا صادقی هم که نباشی تقریباً محال است؛ فریاد این مرد جنوبی را حداقل یک بارهم که شده از رادیو ضبط تاکسی نشنیده باشی. آن زمان به خاطر نوع نگاهی که در اغلب فرهنگ ها بر این رنگ غالب بود و هنوزهم هست؛ شاید کمتر کسی حاضر می شد مثل صادقی این ریسک را انجام دهد. حالا مدت ها از نخستین فریادی که رضا صادقی برای رهایی این محکوم به غم زده بود می گذرد. فریادی که بالاخره رنگ مشکی را از انزوا درآورد و رنگ وبویی دیگر به آن بخشید. امروز این عضو خانواده موسیقی باز هم ریسک دیگری را به جان خریده و قدم به دنیایی نهاده است که ممکن است عواقب منفی یا حتی مثبتی برای او به دنبال داشته باشد. دنیای تصویر دنیایی است که برای افرادی که به عالم صدا و موسیقی تعلق دارند شاید چندان مفید نباشد و مخاطب نتواند صدایی که به آن خو گرفته را با تصویری که می بیند پیوند دهد.

«بی خداحافظی» عنوان تازه ترین ساخته سینمایی احمد امینی کارگردان سینمای کشورمان است. امینی در این فیلم بخش هایی از زندگی رضا صادقی را به تصویر می کشد. ابتدای اکران فیلم بر روی پرده سینما جمله ای خطاب به مخاطبان خودنمایی می کند. جمله ای که حکایت از آن دارد که تنها بخش هایی ازاین فیلم به چاشنی واقعیت آمیخته شده است.

با این حال زمانی که مخاطب به تماشای این فیلم می نشیند ممکن است؛ ناخودآگاه تمام اتفاقات آن را به حساب رضا صادقی گذارد. اکران این فیلم در جشنواره فیلم فجر بهانه ای به دستمان داد تا به گفت و گویی صمیمی با خواننده ترانه «مشکی رنگ عشقه» بپردازیم که حاصل آن پیش رویتان قرار دارد.

آقای صادقی از نخستین تجربه بازیگریتان بگویید.

خیلی خوب بود. عرصه بسیار متفاوتی را تجربه کردم تا جایی که احساس می کنم اتفاق تازه ای در زندگی رضا صادقی صورت گرفت. شاید درک این مسئله برای شما عجیب باشد ولی بازی در این فیلم برای من حکم شرکت در یک ضیافت سینمایی را داشت. ضیافتی که از حضور درآن واقعاً لذت بردم. بازی در کنار دوستانی همچون آقای امینی، شاهسواری، دهکردی، فروتن و باقی بچه ها که امکان نام بردن اسامی تک تک آنها نیست؛ برایم فرصتی اتفاقی و متفاوت را رقم زد.

پیش بینی شما از استقبال مردم از اکران «بی خداحافظی» چیست؟

امیدوارم این ساخته سینمایی مورد قبول مردم قرار گیرد ولی به هر حال بحث تفاوت در نگاه ها و سلیقه هاست و نمی توان انتظار داشت که اگر من از این فیلم خوشم آمد باقی هم همین نظر را خواهند داشت. علاوه بر این خود من هم اعتقادی مبنی بر این که بازی خاص یا شگرفی از خود نشان داده ام، ندارم.

متن فیلمنامه تا چه اندازه با خواسته های شما هماهنگ بود؟

گنجاندن خیلی از دیالوگ ها و حرف هایی که علاقه مند بودم در فیلمنامه لحاظ شود؛ممکن نشد. به همین دلیل سعی کردم بخشی از حرف هایم را در ترانه هایی که در طول فیلم پخش می شد منعکس سازم.

به عنوان یک مخاطب و نه رضا صادقی، بازی نقش اول این فیلم را چطور ارزیابی می کنید؟

اگر بخواهم شعاری یا فلسفی به سؤال شما پاسخ گویم؛ باید بگویم که فیلم فوق العاده ای بود و نقش اول فیلم هم بازی بسیار متفاوتی از خود ارائه داد. بازی با کلمات کار چندان سختی نیست. ولی نه! من بازی خاصی ارائه ندادم که بخواهم ازچنین کلماتی استفاده کنم. در فرصتی که به تماشای فیلم در کنار مردم نشستم به برخی از اشتباهات خود در این فیلم پی بردم که بی اغراق تا قبل از این متوجه برخی از آنها نشده بودم. اشتباهاتی که در زمان تولید فیلم،دوستان به من متذکر شده بودند.

چطور چنین چیزی ممکن است! مگر شما تا قبل از این به تماشای فیلم ننشسته بودید؟

نه! بی اغراق باید بگویم که از تماشای فیلم قبل از اکران می ترسیدم. از این می ترسیدم که رضای فیلم همان رضا صادقی دنیای واقعی نباشد. فکر می کنم که باید چندین بار دیگر هم به تماشای فیلم بنشینم تا متوجه تمام اشتباهاتم شوم.

این گفته شما به این معناست که باز هم به دنیای بازیگری قدم خواهید گذاشت؟

نه! به هیچ وجه. با این که بازی در «بی خداحافظی» تجربه خوبی بود ولی باید بگویم که این نخستین و آخرین باری بود که قدم به عرصه بازیگری گذاشتم.

شما در عرصه موسیقی به جایگاه خوبی در میان جوانان دست پیدا کرده اید؛ از این نمی ترسیدید که ساخت و اکران این فیلم به ریزش بخشی از طرفداران شما منجر شود؟ اصلاً حساسیتی دراین باره داشتید؟

بله. خیلی! این که نتیجه ساخت فیلمی اینچنینی چه تأثیری بر کار حرفه ای خودم خواهد گذاشت؛ برایم از اهمیت بسیاری برخوردار بود. از وقتی به تماشای فیلم نشسته ام گمان می کنم که «بی خداحافظی» تا حدودی به خواسته ای که از این فیلم داشتم پاسخ گفته است. من اصلاً قصد این را ندارم که به شما یا مخاطبان فیلم این طور القا کنم که کار خاص یا فوق العاده ای انجام داده ام؛ اما فکر می کنم کار بدی هم ازآب درنیامده باشد. اتفاقاتی که با تمام اتفاقات زندگی رضا صادقی بویژه در نظر برخی از مخاطبان که به من لطف دارن فرق داشت. البته شک ندارم که شاید برای برخی از دوستان رضا صادقی در دنیای تصویر به اندازه دنیای موسیقی و صدا جالب نباشد و من را در دنیای تصویر دوست نداشته باشند.

در مقابل برای عده ای هم ممکن است تماشای خواننده های مورد نظرشان در دنیای فیلم و سینما جالب باشد. برای خود من بسیار مهم بود که لحظات عصبانیت، خوشحالی، شوخی کردن و حتی تند بودنم را به دوست دارانم نشان بدهم تا بتوانند بخشی از من حقیقی ام را ببینند.

پرداختن به این مسئله از عواقبی که ممکن است برای شما به دنبال داشته باشد مهم تر بود؟

قبول دارم که ارائه تصویر از خودم آن هم در قالب فیلم ممکن است آن طور که مدنظر دارم نباشد و حتی دربردارنده نتایجی منفی باشد ولی مسئله اصلی اینجاست که رضا صادقی اصلاً از ریسک کردن نمی ترسد. من در شرایط و مقاطع مختلف زندگی بارها با مسائلی از این دست روبه رو بودم؛ به همین دلیل به ریسک و خطر کردن عادت دارم. با تمام این تفاسیر این ریسک و خطراتی که ممکن است در دنیای حرفه ای برایم داشته باشد را پذیرفتم و امیدوارم کار خوبی از آب درآمده باشد.

صادقی «بی خداحافظی» چقدر به خود واقعی تان نزدیک بود؟

شاید بتوان گفت که نزدیک به ۶۰ درصد.

از دنیای تصویر و سینما که بگذریم خودتان در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟

مشغول تهیه آلبوم دیگری هستم. هنوز ذهنیت خاصی برای انتخاب نام آن ندارم و در حال حاضر مشغول تهیه آهنگ ها هستم. البته بیشتر از آن که مشغول کار باشم مدتی به استراحت خواهم پرداخت.

ترانه سرایی این آلبوم برعهده کیست؟

سرودن بعضی از ترانه های آن برعهده خودم بود و تعداد دیگری از آنها نیزکار خانم مرجان زنگنه است. علاوه بر این یکی از ترانه ها هم متعلق به استاد اخوان است.

بی اغراق باید بگویم که از تماشای فیلم قبل از اکران می ترسیدم. از این می ترسیدم که رضای فیلم همان رضا صادقی دنیای واقعی نباشد. فکر می کنم که باید چندین بار دیگر هم به تماشای فیلم بنشینم تا متوجه تمام اشتباهاتم شوم.

مشکی از آن دست رنگ هایی است که اگر از قضا رنگ محبوب شما هم باشد نمی شود در هر جمعی آن را ابراز کرد. با وجود تمام این تفکراتی که پیشینه ای به بلندای تاریخ را بر دوش خود می کشند؛انگارقرار نبود شرایط به همین منوال ادامه پیدا کند. انگار قرار نبود که عشق را، زندگی را تنها با رنگ هایی چون قرمز یا سبز تصورکنیم. همه اینها به خاطر مردی بود که خواست ریسک کند و پای بر تمام زنجیرهایی گذارد که به دست و پای این محکوم بی گناه کشیده شده بود. مردی از جنس صدا.

مردی که آنقدر جسارت داشت که رهایی این محکوم را فریاد کشد و آن را به عشق، والاترین احساس بشری پیوند زند. اهل موسیقی وعلاقه مند به رضا صادقی هم که نباشی تقریباً محال است؛ فریاد این مرد جنوبی را حداقل یک بارهم که شده از رادیو ضبط تاکسی نشنیده باشی. آن زمان به خاطر نوع نگاهی که در اغلب فرهنگ ها بر این رنگ غالب بود و هنوزهم هست؛ شاید کمتر کسی حاضر می شد مثل صادقی این ریسک را انجام دهد. حالا مدت ها از نخستین فریادی که رضا صادقی برای رهایی این محکوم به غم زده بود می گذرد. فریادی که بالاخره رنگ مشکی را از انزوا درآورد و رنگ وبویی دیگر به آن بخشید. امروز این عضو خانواده موسیقی باز هم ریسک دیگری را به جان خریده و قدم به دنیایی نهاده است که ممکن است عواقب منفی یا حتی مثبتی برای او به دنبال داشته باشد. دنیای تصویر دنیایی است که برای افرادی که به عالم صدا و موسیقی تعلق دارند شاید چندان مفید نباشد و مخاطب نتواند صدایی که به آن خو گرفته را با تصویری که می بیند پیوند دهد.

«بی خداحافظی» عنوان تازه ترین ساخته سینمایی احمد امینی کارگردان سینمای کشورمان است. امینی در این فیلم بخش هایی از زندگی رضا صادقی را به تصویر می کشد. ابتدای اکران فیلم بر روی پرده سینما جمله ای خطاب به مخاطبان خودنمایی می کند. جمله ای که حکایت از آن دارد که تنها بخش هایی ازاین فیلم به چاشنی واقعیت آمیخته شده است.

با این حال زمانی که مخاطب به تماشای این فیلم می نشیند ممکن است؛ ناخودآگاه تمام اتفاقات آن را به حساب رضا صادقی گذارد. اکران این فیلم در جشنواره فیلم فجر بهانه ای به دستمان داد تا به گفت و گویی صمیمی با خواننده ترانه «مشکی رنگ عشقه» بپردازیم که حاصل آن پیش رویتان قرار دارد.

آقای صادقی از نخستین تجربه بازیگریتان بگویید.

خیلی خوب بود. عرصه بسیار متفاوتی را تجربه کردم تا جایی که احساس می کنم اتفاق تازه ای در زندگی رضا صادقی صورت گرفت. شاید درک این مسئله برای شما عجیب باشد ولی بازی در این فیلم برای من حکم شرکت در یک ضیافت سینمایی را داشت. ضیافتی که از حضور درآن واقعاً لذت بردم. بازی در کنار دوستانی همچون آقای امینی، شاهسواری، دهکردی، فروتن و باقی بچه ها که امکان نام بردن اسامی تک تک آنها نیست؛ برایم فرصتی اتفاقی و متفاوت را رقم زد.

پیش بینی شما از استقبال مردم از اکران «بی خداحافظی» چیست؟

امیدوارم این ساخته سینمایی مورد قبول مردم قرار گیرد ولی به هر حال بحث تفاوت در نگاه ها و سلیقه هاست و نمی توان انتظار داشت که اگر من از این فیلم خوشم آمد باقی هم همین نظر را خواهند داشت. علاوه بر این خود من هم اعتقادی مبنی بر این که بازی خاص یا شگرفی از خود نشان داده ام، ندارم.

متن فیلمنامه تا چه اندازه با خواسته های شما هماهنگ بود؟

گنجاندن خیلی از دیالوگ ها و حرف هایی که علاقه مند بودم در فیلمنامه لحاظ شود؛ممکن نشد. به همین دلیل سعی کردم بخشی از حرف هایم را در ترانه هایی که در طول فیلم پخش می شد منعکس سازم.

به عنوان یک مخاطب و نه رضا صادقی، بازی نقش اول این فیلم را چطور ارزیابی می کنید؟

اگر بخواهم شعاری یا فلسفی به سؤال شما پاسخ گویم؛ باید بگویم که فیلم فوق العاده ای بود و نقش اول فیلم هم بازی بسیار متفاوتی از خود ارائه داد. بازی با کلمات کار چندان سختی نیست. ولی نه! من بازی خاصی ارائه ندادم که بخواهم ازچنین کلماتی استفاده کنم. در فرصتی که به تماشای فیلم در کنار مردم نشستم به برخی از اشتباهات خود در این فیلم پی بردم که بی اغراق تا قبل از این متوجه برخی از آنها نشده بودم. اشتباهاتی که در زمان تولید فیلم،دوستان به من متذکر شده بودند.

چطور چنین چیزی ممکن است! مگر شما تا قبل از این به تماشای فیلم ننشسته بودید؟

نه! بی اغراق باید بگویم که از تماشای فیلم قبل از اکران می ترسیدم. از این می ترسیدم که رضای فیلم همان رضا صادقی دنیای واقعی نباشد. فکر می کنم که باید چندین بار دیگر هم به تماشای فیلم بنشینم تا متوجه تمام اشتباهاتم شوم.

این گفته شما به این معناست که باز هم به دنیای بازیگری قدم خواهید گذاشت؟

نه! به هیچ وجه. با این که بازی در «بی خداحافظی» تجربه خوبی بود ولی باید بگویم که این نخستین و آخرین باری بود که قدم به عرصه بازیگری گذاشتم.

شما در عرصه موسیقی به جایگاه خوبی در میان جوانان دست پیدا کرده اید؛ از این نمی ترسیدید که ساخت و اکران این فیلم به ریزش بخشی از طرفداران شما منجر شود؟ اصلاً حساسیتی دراین باره داشتید؟

بله. خیلی! این که نتیجه ساخت فیلمی اینچنینی چه تأثیری بر کار حرفه ای خودم خواهد گذاشت؛ برایم از اهمیت بسیاری برخوردار بود. از وقتی به تماشای فیلم نشسته ام گمان می کنم که «بی خداحافظی» تا حدودی به خواسته ای که از این فیلم داشتم پاسخ گفته است. من اصلاً قصد این را ندارم که به شما یا مخاطبان فیلم این طور القا کنم که کار خاص یا فوق العاده ای انجام داده ام؛ اما فکر می کنم کار بدی هم ازآب درنیامده باشد. اتفاقاتی که با تمام اتفاقات زندگی رضا صادقی بویژه در نظر برخی از مخاطبان که به من لطف دارن فرق داشت. البته شک ندارم که شاید برای برخی از دوستان رضا صادقی در دنیای تصویر به اندازه دنیای موسیقی و صدا جالب نباشد و من را در دنیای تصویر دوست نداشته باشند.

در مقابل برای عده ای هم ممکن است تماشای خواننده های مورد نظرشان در دنیای فیلم و سینما جالب باشد. برای خود من بسیار مهم بود که لحظات عصبانیت، خوشحالی، شوخی کردن و حتی تند بودنم را به دوست دارانم نشان بدهم تا بتوانند بخشی از من حقیقی ام را ببینند.

پرداختن به این مسئله از عواقبی که ممکن است برای شما به دنبال داشته باشد مهم تر بود؟

قبول دارم که ارائه تصویر از خودم آن هم در قالب فیلم ممکن است آن طور که مدنظر دارم نباشد و حتی دربردارنده نتایجی منفی باشد ولی مسئله اصلی اینجاست که رضا صادقی اصلاً از ریسک کردن نمی ترسد. من در شرایط و مقاطع مختلف زندگی بارها با مسائلی از این دست روبه رو بودم؛ به همین دلیل به ریسک و خطر کردن عادت دارم. با تمام این تفاسیر این ریسک و خطراتی که ممکن است در دنیای حرفه ای برایم داشته باشد را پذیرفتم و امیدوارم کار خوبی از آب درآمده باشد.

صادقی «بی خداحافظی» چقدر به خود واقعی تان نزدیک بود؟

شاید بتوان گفت که نزدیک به ۶۰ درصد.

از دنیای تصویر و سینما که بگذریم خودتان در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟

مشغول تهیه آلبوم دیگری هستم. هنوز ذهنیت خاصی برای انتخاب نام آن ندارم و در حال حاضر مشغول تهیه آهنگ ها هستم. البته بیشتر از آن که مشغول کار باشم مدتی به استراحت خواهم پرداخت.

ترانه سرایی این آلبوم برعهده کیست؟

سرودن بعضی از ترانه های آن برعهده خودم بود و تعداد دیگری از آنها نیزکار خانم مرجان زنگنه است. علاوه بر این یکی از ترانه ها هم متعلق به استاد اخوان است.