موها و مژه های مصنوعی از کجا می آیند؟

شبکه خبری فاکس‌نیوز در همین ماه در مقاله‌ای جالب، پرده از تجارتی پررونق برداشته است که میلیون‌ها دلار را روانه جیب تاجران چینی و هندی کرده است: “تجارت موی سر انسان”. به گزارش این خبرگزاری فقط در سال گذشته میلادی چین و هند ۱۵۴ میلیون دلار از این راه به جیب زده‌اند. این موها استفاده‌های بسیار گوناگونی دارند، از ساختن مژه مصنوعی گرفته تا انواع کلاه‌گیس‌های رنگارنگ که طرفداران زیادی میان افراد به خصوص بانوان دارند، تا موهایی که برای قراردادن در لابه‌لای موهای طبیعی افراد استفاده می‌شوند، همه و همه روزی روی سر یک انسان که در چین یا هند زندگی کرده است بوده‌اند.
از کلاه‌گیس تا مژه مصنوعی
آرایشگاه‌ها و سالن‌های زیبایی زنانه، بیشترین خریداران این موها هستند. مژه‌های مصنوعی طبیعی، کلاه‌گیس‌های رنگارنگ که موهایی صاف ویا فر دارند، هر کسی را وسوسه‌ می‌کند که برای زیبایی بیشتر، این کلاه‌گیس‌ها را امتحان کند. در کشورهای اروپایی و آمریکایی چون بسیاری از بانوان برای رفتن به محل کار خود فرصت کافی برای مرتب کردن موهایشان ندارند، یکی از کلاه‌گیس‌هایی را که از موی طبیعی انسان ساخته شده، دم دست دارند و آن را به سر می‌کشند و به سر کار خود می‌روند. این موهایی که از چین و هند می‌آیند، همچنین برای افزایش حجم موها، در بسیاری از آرایشگاه‌ها به صورت صاف و یا بافته شده در لابه‌لای موهای طبیعی چسبانده می‌شوند ولی آیا این موها بهداشتی‌اند و بیماری‌های مو و پوست را منتقل نمی‌کنند؟
سررشته این موها کجاست؟

شبکه خبری فاکس‌نیوز در همین ماه در مقاله‌ای جالب، پرده از تجارتی پررونق برداشته است که میلیون‌ها دلار را روانه جیب تاجران چینی و هندی کرده است: “تجارت موی سر انسان”. به گزارش این خبرگزاری فقط در سال گذشته میلادی چین و هند ۱۵۴ میلیون دلار از این راه به جیب زده‌اند. این موها استفاده‌های بسیار گوناگونی دارند، از ساختن مژه مصنوعی گرفته تا انواع کلاه‌گیس‌های رنگارنگ که طرفداران زیادی میان افراد به خصوص بانوان دارند، تا موهایی که برای قراردادن در لابه‌لای موهای طبیعی افراد استفاده می‌شوند، همه و همه روزی روی سر یک انسان که در چین یا هند زندگی کرده است بوده‌اند.
از کلاه‌گیس تا مژه مصنوعی
آرایشگاه‌ها و سالن‌های زیبایی زنانه، بیشترین خریداران این موها هستند. مژه‌های مصنوعی طبیعی، کلاه‌گیس‌های رنگارنگ که موهایی صاف ویا فر دارند، هر کسی را وسوسه‌ می‌کند که برای زیبایی بیشتر، این کلاه‌گیس‌ها را امتحان کند. در کشورهای اروپایی و آمریکایی چون بسیاری از بانوان برای رفتن به محل کار خود فرصت کافی برای مرتب کردن موهایشان ندارند، یکی از کلاه‌گیس‌هایی را که از موی طبیعی انسان ساخته شده، دم دست دارند و آن را به سر می‌کشند و به سر کار خود می‌روند. این موهایی که از چین و هند می‌آیند، همچنین برای افزایش حجم موها، در بسیاری از آرایشگاه‌ها به صورت صاف و یا بافته شده در لابه‌لای موهای طبیعی چسبانده می‌شوند ولی آیا این موها بهداشتی‌اند و بیماری‌های مو و پوست را منتقل نمی‌کنند؟
سررشته این موها کجاست؟
شاید دوست داشته باشید بدانید که این مژه مصنوعی که روی چشمانتان است و یا موهایی که در لابه‌لای موهای خودتان چسبانده‌اید، بهداشتی هستند یا نه؟ فاکس نیوز می‌نویسد: “در چین و هند این موهای طبیعی انسان در کارگاه‌های کوچک در آب ۱۲۰ درجه سانتی‌گراد جوشانده می‌شوند، خشک می‌شوند و با قایق‌های کوچکی به کارخانه اصلی منتقل می‌شود. در کارخانه اصلی، جریان هوا در لابه‌لای این موها دمیده می‌شود تا موها صاف و لخت و نرم شوند (چیزی شبیه کاری که سشوار می‌کند) و سپس به رنگ‌های تیره و یا بلوند و براق رنگ‌آمیزی می‌شوند و در گونی‌های بزرگ بسته‌بندی شده و راهی بازارهای اروپا و آمریکا و سراسر جهان می‌شود. تصورش را بکنید، انبارهایی پر از موی سر انسان که فروش بسیار بسیار خوبی برای زیباتر کردن سایر انسان‌ها دارند و فروشگاه‌های بزرگ و آرایشگاه‌های سراسر دنیا خریداران پر و پا قرص این محصولات‌اند!”
موهای شانه‌تان را می‌خریم
زنانی که در روستاهای دورافتاده هند، موهای خود را می‌فروشند و در کارگاه‌هایی نه چندان تمیز آنها را برای صادرات آماده می‌کنند، نمی‌دانند این موها سر از کجا درمی‌آورند. گرچه آمارهای اداره بازرگانی آمریکا حاکی از آن است که چین و هند فقط در سال گذشته میلادی ۱۵۴ میلیون دلار از صادرات موهای سر انسان به بازارهای جهانی پول به جیب زده‌اند ولی چین‌ گوی‌سبقت را از هند ربوده است. کارخانه‌های هندی، موهایی را که در کارگاه‌های روستاهای دورافتاده هند، آماده شده‌اند را نیز خریداری می‌کنند. آمارهای دولت هند نشان می‌دهد که این کشور از آوریل ۲۰۰۶ تا مارچ ۲۰۰۷، ۵۱ میلیون دلار موی سر انسان به چین فروخته است. این موها دو دسته‌اند: دسته اول موهایی هستند که در ازای پرداخت مبلغ ناچیزی از سر داوطلبان چیده می‌شوند و دسته دیگر، موهایی است که از سر اعضای خانواده هنگام شانه کردن موهایشان کنده شده، آنها این موها را جمع‌آوری می‌کنند و به دلالان مو می‌فروشند. از آنجایی که کارخانه‌داران باید پول کمتری بابت “موهای ریخته شده” بپردازند، این موها بهتر به وسیله دلالان خریداری می‌شوند. به‌عنوان مثال، یک کیلوگرم موی ۵۰ سانتی‌متری چیده شده ۲۲۵ دلار قیمت دارد، در حالی که همین مقدار موی ریخته شده، ۸۵ دلار قیمت‌گذاری شده است ولی از نظر خریداران اروپایی و آمریکایی، موهای چیده شده چون درخشندگی و استحکام بیشتری دارند، برای ساخت کلاه‌گیس و موهای اکستنشن مرغوب‌ترند. موهای هندی از موهای چینی نرم‌تر و براق‌ترند و ظاهر بهتری را در ساخت کلاه‌گیس ایجاد می‌کنند. به علاوه بانوان روستایی در هند رسم دارند برای زیبایی بیشتر، موهایشان را بلند نگه دارند بنابراین منبع خوبی برای این تجارت محسوب می‌شوند.
 از سل تا بیماری‌های پوستی
• مسوولان بهداشتی کشور هند، بهداشت این کارگاه‌های محلی تولید موی انسان را زیر سوال برده‌‌اند. بیماری‌های تنفسی و سل در این کارگاه‌های فرآوری مو شایع است، زیرا ذرات در هوای این کارگاه‌های تنگ و تاریک معلق اند که موجب بیماری این کارگران می‌شوند.
• بیشتر این کارگران بدون ماسک و دستکش و با لباس‌های خانگی خودشان به مرتب کردن این موها مشغول‌اند و این کار را روی کف زمین انجام می‌دهند. برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که این موها ناقل بسیاری از بیماری‌های مو و پوست هستند که در صورتی که در مراحل فرآوری این موها به درستی تمیز نشوند، میکروب این بیماریها را می‌توانند از میان موهای مردم یک قاره به میان موهای مردم قاره‌ای دیگر منتقل می‌کنند؛ فقط به بهانه اندکی زیباتر شدن