مدرن ترین پل معلق درجهان

معماری همواره به عنوان یکی از ابزارهای هنری برای ابراز احساسات انسانی و حتی در مقاطعی خاص، با اهداف نظامی یا سیاسی استفاده می شد به نحوی که بناهایی به دست مهندسان و معماران باستانی ساخته و پیریزی شد که هم اکنون با کمک دانش رشد یافته و مترقی فنی و معماری می توان به ارزش و جایگاه آنها پی برد.
به گزارش دیلی تلگراف، «وراتزانو ناروز بریج» یک پل دوطبقه یا دوکفه معلق است که دهکده استاتن آیلندز را به بروکلین نیویورک وصل می کند و به افتخار «جیووانی دا وراتزانو»، جهانگرد ایتالیایی که پس از گذر از بروکلین پای به رود هودسون گذاشت، نامگذاری شده است.
گفته می شود ساخت نخستین پل های معلق دنیا به قرن سوم پیش از میلاد بازمی گردد، با این حال ساخت آنها به شکل مدرن برای استفاده در حمل و نقل بین شهری و ارتباطات جاده ای، از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد.
این پل که ساختن آن از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۱ به طول انجامید، با درازای ۱۲۹۸ متر هفتمین پل بلند دنیا محسوب می شود، اما در حال حاضر طولانی ترین پل جهان است. برجک ها و سرستون های این پل از داخل مناطق شهری متروپولیتن نیویورک به خوبی دیده می شوند و روزانه به طور متوسط، ۱۲۰ هزار خودرو از روی آن عبور می کنند.

معماری همواره به عنوان یکی از ابزارهای هنری برای ابراز احساسات انسانی و حتی در مقاطعی خاص، با اهداف نظامی یا سیاسی استفاده می شد به نحوی که بناهایی به دست مهندسان و معماران باستانی ساخته و پیریزی شد که هم اکنون با کمک دانش رشد یافته و مترقی فنی و معماری می توان به ارزش و جایگاه آنها پی برد.

به گزارش دیلی تلگراف، «وراتزانو ناروز بریج» یک پل دوطبقه یا دوکفه معلق است که دهکده استاتن آیلندز را به بروکلین نیویورک وصل می کند و به افتخار «جیووانی دا وراتزانو»، جهانگرد ایتالیایی که پس از گذر از بروکلین پای به رود هودسون گذاشت، نامگذاری شده است.

گفته می شود ساخت نخستین پل های معلق دنیا به قرن سوم پیش از میلاد بازمی گردد، با این حال ساخت آنها به شکل مدرن برای استفاده در حمل و نقل بین شهری و ارتباطات جاده ای، از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد.

این پل که ساختن آن از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۱ به طول انجامید، با درازای ۱۲۹۸ متر هفتمین پل بلند دنیا محسوب می شود، اما در حال حاضر طولانی ترین پل جهان است. برجک ها و سرستون های این پل از داخل مناطق شهری متروپولیتن نیویورک به خوبی دیده می شوند و روزانه به طور متوسط، ۱۲۰ هزار خودرو از روی آن عبور می کنند.

در هر کدام از طبقه های این پل معلق و شگفت انگیز، ۶ مسیر یا لاین برای عبور خودرو ها و جمعاً ۱۲ لاین عبوری در نظر گرفته شده که با دریافت ۱۰دلار از راننده به عنوان مالیات، گذر کردن از آن ممکن می شود. شاید یکی از دلایل شهرت پیدا کردن این پل در سراسر دنیا آن است که در یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، هواپیماهای یو اس فلایتز ۱۷۵ امریکا که برای برخورد انتحاری به برج های دوقلو توسط تروریست ها دزدیده شد، از روی این پل عبور کردند.

این پل که با ارتفاع ۶۹ متر، بالای رود هودسون ساخته شده است، ۵ متر فاصله بین دو طبقه خود دارد تا ماشین ها برای عبور از آن، مشکلی نداشته باشند.

در ساخت این پل معلق (که بیشتر جنبه توریستی دارد و مسافران ماشین ها نیز هنگام عبور از روی آن حالت تعلیق بین زمین و آسمان را احساس می کنند) از ۴ کابل مواصلاتی اصلی استفاده شده که قطر هر کدام از آنها ۳۶ اینچ یا تقریباً ۷۰ سانتی متر است. هر کابل از ۲۶ هزار سیم تشکیل شده که جمعاً ۱۴۳ هزار مایل طول دارند. این پل همچنین دارای دو برج اصلی است که هر کدام از آنها به عنوان پایه های اصلی نگهدارنده وزن کل پل عمل می کنند و البته جنبه زیبایی نیز دارند. طول هر کدام از این برج ها حدوداً ۶۹۰ متر است و یکی از عجایب آن به شمار می رود که به رغم قرار داشتن در مسیر پرواز برخی از بالگردها و هواپیماهای آموزشی یا تک موتوره، با آنها برخوردی نداشته و دچار آسیب نشده است، همچنین از آنجا می توان به حجم عظیم و گسترده پروژه اجرایی این پل پی برد که دو طبقه مختلف آن در دو فاصله چهارساله افتتاح شدند و نیز برای ساخت هر کدام از برج های نگهدارنده آن، بیش از دو میلیون گره فولادی به کار رفته است.

البته این پل غول پیکر به دلیل ساختار و طراحی منحصر به فرد خود، حجم عظیمی از فضای شهری را اشغال کرده و در شعاع یک کیلومتری اطراف آن، هیچ منزل مسکونی، کارخانه، اداره و مدرسه ای دیده نمی شود. همچنین به محض روی دادن یک حادثه غیرمترقبه اعم از توفان، سیل، زلزله یا آتش سوزی، برای پیشگیری از هرگونه حادثه ناگوار، این پل را مسدود می کنند.