فعالیت های مهارتی توان مغز را افزایش می دهد

گروهی از محققان دانشگاه آکسفورد در مقاله ای که در مجله به چاپ رسیده است، گفته اند که چنین فعالیت هایی که نیاز به مهارت بالا دارد، می تواند حجم ماده سفید مغز را تا پنج درصد افزایش دهد.
ماده سفید عهده دار ارتباطات عصبی مغز است.
افراد مورد آزمایش در این تحقیق به مدت شش هفته به تمرین تردستی هایی همچون نگه داشتن چند شی در هوا از طریق پرتاب متوالی آنها پرداختند. محققان پیش از شروع تمرین ها و پایان آن از مغز آنها تصویربرداری ام آر آی می کردند.
هیچ کدام از اعضای این گروه ۲۴ نفری پیش از انجام آزمایش ها قادر به انجام تردستی نبودند.
صرف نظر از میزان مهارت کسب شده به وسیله این افراد، تغییرات دیده شده در تصاویر ام آر آی بیانگر افزایش حجم ماده سفید مغز آنها بود.
تحقیقات پیش از این نشان داده بود که حجم ماده خاکستری مخ که محل پردازش داده ها و تصمیم گیری است می تواند افزایش یابد ولی این نخستین موردی است که افزایش حجم ماده سفید در آن دیده می شود.
محققان امیدوارند یافته های این پژوهش به درمان بیماری هایی مانند ام اس کمک کند.
دکتر هایدی جانسن برگ که سرپرستی محققان دانشگاه آکسفورد را برعهده دارد می گوید به آزمایش های دیگری نیاز است تا مشخص شود آیا افزایش حجم ماده سفید مغز ناشی از نکثیر سلول های عصبی است یا افزایش ضخامت غلاف میلین این سلول ها علت افزایش حجم این بخش از دستگاه مرکزی اعصاب است.

گروهی از محققان دانشگاه آکسفورد در مقاله ای که در مجله به چاپ رسیده است، گفته اند که چنین فعالیت هایی که نیاز به مهارت بالا دارد، می تواند حجم ماده سفید مغز را تا پنج درصد افزایش دهد.
ماده سفید عهده دار ارتباطات عصبی مغز است.
افراد مورد آزمایش در این تحقیق به مدت شش هفته به تمرین تردستی هایی همچون نگه داشتن چند شی در هوا از طریق پرتاب متوالی آنها پرداختند. محققان پیش از شروع تمرین ها و پایان آن از مغز آنها تصویربرداری ام آر آی می کردند.
هیچ کدام از اعضای این گروه ۲۴ نفری پیش از انجام آزمایش ها قادر به انجام تردستی نبودند.
صرف نظر از میزان مهارت کسب شده به وسیله این افراد، تغییرات دیده شده در تصاویر ام آر آی بیانگر افزایش حجم ماده سفید مغز آنها بود.
تحقیقات پیش از این نشان داده بود که حجم ماده خاکستری مخ که محل پردازش داده ها و تصمیم گیری است می تواند افزایش یابد ولی این نخستین موردی است که افزایش حجم ماده سفید در آن دیده می شود.
محققان امیدوارند یافته های این پژوهش به درمان بیماری هایی مانند ام اس کمک کند.
دکتر هایدی جانسن برگ که سرپرستی محققان دانشگاه آکسفورد را برعهده دارد می گوید به آزمایش های دیگری نیاز است تا مشخص شود آیا افزایش حجم ماده سفید مغز ناشی از نکثیر سلول های عصبی است یا افزایش ضخامت غلاف میلین این سلول ها علت افزایش حجم این بخش از دستگاه مرکزی اعصاب است.
به گفته دکتر جانسن برگ هنوز راه زیادی برای مشخص شدن کاربردهای بالینی یافته های این تحقیق باقی است.
غذاهای چرب ‘حافظه را تقویت می کند’
مطالعه ای تازه در آمریکا حاکیست که مصرف غذاهای چرب می تواند به تقویت حافظه کمک کند.
تیمی از محققان دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در اِرواین کشف کرده است که اسیدهای اولیک موجود در چربی، در معده تبدیل به یک عامل تقویت کننده حافظه می شود.
آنها امیدوارند که این یافته که نتایج آن در نشریه “اقدامات آکادمی ملی علوم” چاپ شده است بتواند به کشف راهی تازه برای رفع مشکلات مربوط به حافظه منجر شود.
هم اکنون آزمایش داروهایی که رفتار این ترکیب را به نمایش می گذارد برای کنترل چربی خطرناک تریگلیسیرید در جریان است.
شواهد نشان می دهد که میزان بالای اولیوتنالامید یا “OEA” می تواند اشتها را کم کند، به کم شدن وزن منجر شود و کلسترول خون را همراه با میزان تریگلیسیرید پایین آورد، که آن را به گزینه ای جذاب به عنوان یک قرص رژیمی بدل می کند.
حافظه ساز
دکتر دانیل پیوملی و تیم او کشف کردند که “او ای اِی” همچنین با فعال کردن علائم تقویت کننده حافظه در بخش آمیگدالا – بخشی از مغز که به تشکیل خاطرات از حوادث عاطفی مربوط می شود – باعث می شود خاطرات در مغز ذخیره شوند.
وقتی آنها این ماده را به موش ها دادند، قدرت حافظه آنها را در دو آزمایش مختلف بهبود بخشید – دویدن در یک هزارتو و پرهیز از یک تجربه بد.
و هنگامی که آنها “او ای اِی” را با کمک یک دارو مسدود کردند، عملکرد آنها در این آزمایش ها ضعیف تر شد.
دکتر پیوملی گفت که یک توضیح تکاملی برای این نقش “او ای اِی” وجود دارد.
وی گفت: “به نظر می رسد که او ای اِی با کمک به پستانداران برای به یاد آوردن اینکه کجا و چه زمانی یک غذای چرب خورده اند، یک ابزار مهم تکاملی برای انسان های اولیه و سایر حیوانات بوده است.”
وی افزود: “به یاد آوردن محل و شرایط حاکم بر مصرف غذای چرب احتمالا یک مکانیسم مهم برای بقای انسان های اولیه بوده است.”
اما وی گفت که این ممکن است همیشه مفید نباشد. درحالی که او ای اِی به حس سیری پس از مصرف غذا کمک می کند، اما می تواند باعث عادت به خوردن غذاهای چرب شود و به چاقی مفرط منجر شود.
ربکا وود مدیر “ای آر تی” (Alzheimer’s Research Trust) گفت: “این تحقیقی جالب است و درک ما را از تاثیری که رژیم غذایی می تواند بر فعالیت مغز داشته باشد افزایش می دهد.”
وی افزود: “درحالی که این مطالعه حاکیست که غذاهای چرب می تواند به تشکیل خاطرات بلند مدت کمک کند، یک رژیم متوازن سالم هنوز بهترین اندرز برای کاهش خطر ضعف قوای مغزی است.”
کار در پیری راهی برای ‘جلوگیری از فراموشی’
تحقیقات تازه حاکیست که کار کردن در دوران سالخوردگی مغز را فعال نگاه داشته و می تواند راهی موثر برای پس زدن بیماری آلزایمر باشد.
محققان داده های مربوط به ۱۳۲۰ بیمار از جمله ۳۸۲ مرد را که مبتلا به فراموشی بودند تحلیل کردند.
آنها دریافتند که برای مردان، ادامه کار در سنین پیری کمک می کند مغز هوشیار بماند و چیره شدن فراموشی را عقب می اندازد.
این مطالعه توسط موسسه روانپزشکی در کینگز کالج لندن انجام شده و نتایج آن در نشریه “Geriatric Psychiatry” چاپ شده است.
هم اکنون حدود ۷۰۰ هزار نفر در بریتانیا دچار فراموشی هستند و کارشناسان تخمین زده اند که تا سال ۲۰۵۱ این رقم می تواند به یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر برسد.
تخمین زده می شود که این بیماری سالانه ۱۷ میلیارد پوند هزینه بر اقتصاد بریتانیا تحمیل می کند.
فراموشی ناشی از نابودی جمعی سلول های مغز است و متخصصان معتقدند که یک راه جلوگیری از آن ایجاد حداکثر تعداد ممکن اتصالات میان سلول های مغز از طریق انجام فعالیت مغزی در طول زندگی است. این به “حفظ قوای فکر” موسوم است.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد تحصیلات خوب به کاهش خطر ابتلا به فراموشی مرتبط است.
و تازه ترین مطالعه بر فواید ادامه فعالیت ذهنی تا سنین بالا دلالت دارد.
کسانی که دیر بازنشسته شدند در مقایسه با کسانی که تصمیم گرفتند زود بازنشسته شوند، در مراحل متاخرتر زندگی به آلزایمر مبتلا شدند.
هر یک سالی که فرد دیرتر بازنشسته شد به تاخیر شش هفته ای در شروع فراموشی مربوط بود.
سایمون لاوستون محقق در این باره گفت: “تحریک فکری ناشی از بودن محیط کار برای افراد پیرتر ممکن است مانع افت توانایی های ذهنی شود و در نتیجه فرد را برای مدتی طولانی تر در برابر فراموشی مصون بدارد.”
با این حال او افزود که “تحقیقات خیلی بیشتری نیاز است تا درک کنیم چگونه می توان فراموشی را عقب انداخت یا به کلی از آن جلوگیری کرد.”
دکتر سوزان سورنسن سرپرست تحقیقات انجمن آلزایمر بریتانیا گفت که کوچک بودن جامعه مطالعاتی نتیجه گیری در مورد آن را سخت می کند.
وی گفت: “ممکن است دلایل مختلفی در مورد اینکه چرا تاخیر در بازنشستگی به ابتلای دیرتر به فراموشی ارتباط دارد وجود داشته باشد.”
وی گفت: “مردانی که زود بازنشسته می شوند اغلب این کار را به دلیل شرایط جسمانی، مانند فشار خون یا دیابت، که خطر فراموشی را افزایش می دهد می کنند.”
“همچنین می تواند این باشد که کار کردن ذهن و جسم را فعال نگاه می دارد که ما می دانیم خطر فراموشی را کم می کند.”