عمو جواد خیابانی یا عمو پورنگ!

دیدن تنها یک اجرای زنده از جواد خیابانی درقامت مجری برنامه فوتبال برتر و در پی آن، پایین آمدن سطح این برنامه تا حد یک سرگرمی کودکانه و شوهای پرطرفدار و مشهور عموپورنگ، کافی بود تا تمام بینندگان تلویزیونی بیش از هرزمان دیگری قدر یک مجری متوسط و لااقل نیمه استاندارد مثل پیمان یوسفی را بیشتر از هر زمان دیگری بدانند.
خیابانی که عصر جمعه وظیفه اجرای زنده فوتبال برتر و حضور در استودیوی ۱۴ را برعهده گرفته بود، با هربهانه و حرفی، بحث را به سمت بازی ایران- برزیل می‌برد و تلاش می‌کرد ذوق‌زدگی‌های عجیبش از انجام شدن این بازی را به بینندگان القا کند.
مثلا در یکی از صحنه‌ها وقتی ال‌سی‌دی برنامه به رنگ زرد در آمده بود، او با گفتن جمله‌:« به‌به؛ این هم زرد برزیلی!» حرفش را آغاز کرد و در ادامه خطاب به ملی‌پوشان گفت: « دیگه باید تو این بازی حواستون رو جمع کنید، چون اشتباه کردن و من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود و… بهانه‌های این‌طوری اصلا قابل قبول نیست.»
جالب بود که در ادامه برنامه و زمانی که یکی از روزنامه‌نگاران حاضر دراستودیو اعلام کرد به دلش افتاده که ایران به برزیل نخواهد باخت، هیجان‌زدگی خیابانی به اوج رسید و از افراد حاضر در سالن خواست که برای این روزنامه‌نگار کف مرتب بزنند! تشویق‌هایی که به بی‌دلیل‌ترین شکل ممکن چند بار دیگر هم انجام شد.

دیدن تنها یک اجرای زنده از جواد خیابانی درقامت مجری برنامه فوتبال برتر و در پی آن، پایین آمدن سطح این برنامه تا حد یک سرگرمی کودکانه و شوهای پرطرفدار و مشهور عموپورنگ، کافی بود تا تمام بینندگان تلویزیونی بیش از هرزمان دیگری قدر یک مجری متوسط و لااقل نیمه استاندارد مثل پیمان یوسفی را بیشتر از هر زمان دیگری بدانند.

خیابانی که عصر جمعه وظیفه اجرای زنده فوتبال برتر و حضور در استودیوی ۱۴ را برعهده گرفته بود، با هربهانه و حرفی، بحث را به سمت بازی ایران- برزیل می‌برد و تلاش می‌کرد ذوق‌زدگی‌های عجیبش از انجام شدن این بازی را به بینندگان القا کند.

مثلا در یکی از صحنه‌ها وقتی ال‌سی‌دی برنامه به رنگ زرد در آمده بود، او با گفتن جمله‌:« به‌به؛ این هم زرد برزیلی!» حرفش را آغاز کرد و در ادامه خطاب به ملی‌پوشان گفت: « دیگه باید تو این بازی حواستون رو جمع کنید، چون اشتباه کردن و من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود و… بهانه‌های این‌طوری اصلا قابل قبول نیست.»

جالب بود که در ادامه برنامه و زمانی که یکی از روزنامه‌نگاران حاضر دراستودیو اعلام کرد به دلش افتاده که ایران به برزیل نخواهد باخت، هیجان‌زدگی خیابانی به اوج رسید و از افراد حاضر در سالن خواست که برای این روزنامه‌نگار کف مرتب بزنند! تشویق‌هایی که به بی‌دلیل‌ترین شکل ممکن چند بار دیگر هم انجام شد.

این اتفاق درحالی می‌افتاد که ۴ دقیقه پایانی و حساس‌ترین لحظات مسابقه هم به دلیل آنچه نقص فنی عنوان شد، به پخش نرسید تا آگهی‌های بازرگانی روی آنتن برود! این درحالی است که پخش بازی در داخل استودیو ادامه داشت تا این سوال پیش بیاید که آن دقایق به خاطر برخی مسائل تجاری پخش نشد یا واقعا نقص فنی خاصی وجود داشت؟!