عمر طولانی چندان هم خوب نیست!

با این که امروزه انسان‌ها عمر طولانی‌تری نسبت به گذشته دارند، اما بسیاری از آن‌ها تا پایان عمر زندگی سالمی ندارند.
آمارها نشان می‌دهد امید به زندگی در طول دهه‌های گذشته افزایش پیدا کرده‌ است، اما در عوض بسیاری از مردم مجبورند این چند سال اضافه را با بیماری‌ و ناتوانی پشت سر بگذارند.
در این بین فاصله بین زنان و مردان نیز رو به کاهش است، به طوری که مانند گذشته زنان زندگی سالم‌تر ندارند و از عمر طولانی‌تر خود لذت چندانی نمی‌برند.
محققان پیش‌بینی می‌کنند مردانی که در سال ۲۰۰۷ متولد شده‌اند به طور متوسط ۱۳٫۷ سال از عمر خود را در بیماری، ناتوانی جسمی و فلج به سر خواهند برد. در حالی که مردانی که در سال ۱۹۸۱ متولد شده‌اند نزدیک به ۱۲٫۸ سال را در این وضعیت به سر خواهند برد.
هم‌چنین مردانی که در سال ۲۰۰۷ متولد شده‌اند ۸٫۷ سال از عمر خود را در وضعیت ناسالم به سر خواهند برد، اما این رقم برای متولدین سال ۱۹۸۱ نزدیک به ۶٫۴ سال است.
در سال ۱۹۹۸ یک مرد ۲۰ ساله می‌توانست انتظار داشته باشد ۴۵ سال دیگر هم بدون بیماری‌های قلبی، سرطان یا دیابت زندگی کند. اما تا سال ۲۰۰۶ این رقم به ۴۳ سال کاهش پیدا کرده و باز هم انتظار می‌رود به کاهش خود ادامه دهد.

با این که امروزه انسان‌ها عمر طولانی‌تری نسبت به گذشته دارند، اما بسیاری از آن‌ها تا پایان عمر زندگی سالمی ندارند.
آمارها نشان می‌دهد امید به زندگی در طول دهه‌های گذشته افزایش پیدا کرده‌ است، اما در عوض بسیاری از مردم مجبورند این چند سال اضافه را با بیماری‌ و ناتوانی پشت سر بگذارند.
در این بین فاصله بین زنان و مردان نیز رو به کاهش است، به طوری که مانند گذشته زنان زندگی سالم‌تر ندارند و از عمر طولانی‌تر خود لذت چندانی نمی‌برند.
محققان پیش‌بینی می‌کنند مردانی که در سال ۲۰۰۷ متولد شده‌اند به طور متوسط ۱۳٫۷ سال از عمر خود را در بیماری، ناتوانی جسمی و فلج به سر خواهند برد. در حالی که مردانی که در سال ۱۹۸۱ متولد شده‌اند نزدیک به ۱۲٫۸ سال را در این وضعیت به سر خواهند برد.
هم‌چنین مردانی که در سال ۲۰۰۷ متولد شده‌اند ۸٫۷ سال از عمر خود را در وضعیت ناسالم به سر خواهند برد، اما این رقم برای متولدین سال ۱۹۸۱ نزدیک به ۶٫۴ سال است.
در سال ۱۹۹۸ یک مرد ۲۰ ساله می‌توانست انتظار داشته باشد ۴۵ سال دیگر هم بدون بیماری‌های قلبی، سرطان یا دیابت زندگی کند. اما تا سال ۲۰۰۶ این رقم به ۴۳ سال کاهش پیدا کرده و باز هم انتظار می‌رود به کاهش خود ادامه دهد.
علاوه بر آن تعداد سالمندانی که می‌توانستند بیش از ۱۰ قدم راه بروند، برای دو ساعت بایستند و بدون نیاز به کمک یا تجهیزات اضافی بنشینند، بایستند یا خم شوند به طور قابل توجهی کاهش پیدا کرده است. این آمار حتی در بین جوانان نیز کاهش داشته است.
الین کریمینس که نتایج مطالعات خود را در نشریه سالمندی به چاپ رسانده است در این باره گفت: ما همیشه تصور می‌کردیم نسل‌های جدید نسبت به قدیمی‌ها عمر طولانی‌تر و سالم‌تری دارند، اما گویا این تصور درست نیست. ما برای پیشگیری از مرگ ناشی از بیماری‌ها تلاش زیادی کرده‌ایم، اما تلاش‌های کافی برای حذف یا به تاخیر انداختن خود بیماری‌ها صورت نگرفته است.