عجیب ترین مسجد دنیا+ عکس

مسجد Sanki Yedimکه در نزدیکی شهر استانبول ترکیه قرار‌دارد، بدون شک یکی از عجیب‌ترین مساجد دنیاست.

به گزارش «فردا»‌ نه‌تنها بنای منحصربفرد این مسجد که تنها دیواره‌ای کوتاه در دل دشت و دو مناره بلند دارد و فاقد سقف است، بلکه اسم آن هم به معنای «فرض می‌کنم که خورده‌ام»، که ریشه تاریخی دارد، آن را جالب‌تر کرده‌است.

در کتاب معتبر و مشهور «روایت‌هایی از تاریخ عثمانی» نوشته «گرکان محمد علی» آمده‌است که یک مسجد در منطقه فاتح استانبول وجود دارد که نام آن Sanki Yedim به معنی «فرض می‌کنم که خورده‌ام»، قرار دارد. زمان ساخت این مسجد به قرن پانزدهم مربوط می‌شود، فردی به نام “خیر‌الدین افندی” بانی ساخت این مسجد مردی مومن بود. وی هنگامی که برای خرید به بازار ‌رفت،‌ و قصد خرید مواد خوراکی که به آنها علاقمند بود را داشت، پولی را که برای خرید آنها پرداخت ‌کرد حساب کرد و به نظرش مقدار زیادی بود پس با خود فکر کرد که آن را پس‌انداز کند و برای متقاعد کردن خودش گفت: «فرض می‌کنم که خورده‌ام» وی هرگاه که به خرید می‌رفت همین کار را تکرار می‌کرد تا ماه‌ها و سال‌ها گذشت و پول پس‌انداز وی به اندازه‌ای رسید که توانست با آن یک مسجد کوچک بسازد.

مسجد Sanki Yedimکه در نزدیکی شهر استانبول ترکیه قرار‌دارد، بدون شک یکی از عجیب‌ترین مساجد دنیاست.

به گزارش «فردا»‌ نه‌تنها بنای منحصربفرد این مسجد که تنها دیواره‌ای کوتاه در دل دشت و دو مناره بلند دارد و فاقد سقف است، بلکه اسم آن هم به معنای «فرض می‌کنم که خورده‌ام»، که ریشه تاریخی دارد، آن را جالب‌تر کرده‌است.

در کتاب معتبر و مشهور «روایت‌هایی از تاریخ عثمانی» نوشته «گرکان محمد علی» آمده‌است که یک مسجد در منطقه فاتح استانبول وجود دارد که نام آن Sanki Yedim به معنی «فرض می‌کنم که خورده‌ام»، قرار دارد. زمان ساخت این مسجد به قرن پانزدهم مربوط می‌شود، فردی به نام “خیر‌الدین افندی” بانی ساخت این مسجد مردی مومن بود. وی هنگامی که برای خرید به بازار ‌رفت،‌ و قصد خرید مواد خوراکی که به آنها علاقمند بود را داشت، پولی را که برای خرید آنها پرداخت ‌کرد حساب کرد و به نظرش مقدار زیادی بود پس با خود فکر کرد که آن را پس‌انداز کند و برای متقاعد کردن خودش گفت: «فرض می‌کنم که خورده‌ام» وی هرگاه که به خرید می‌رفت همین کار را تکرار می‌کرد تا ماه‌ها و سال‌ها گذشت و پول پس‌انداز وی به اندازه‌ای رسید که توانست با آن یک مسجد کوچک بسازد.


از آنجا که وی فرد ثروتمندی نبود مردم شهر از او چگونگی ساخت مسجد را جویا شدند و او در پاسخ گفت که هنگام خرید مواد خوراکی با خود می‌گفتم که «فرض می‌کنم که خورده‌ام». از آن زمان مردم این مسجد را Sanki Yedim نامیدند.