سنگدان جای گوشت را می ‌گیرد؟

سنگدان و دل و جگر مرغ بسته‌ بندی ‌شده که این روزها در بسیاری از مرغ‌ فروشی ‌ها و حتی در فروشگاه ‌های بزرگ مواد غذایی عرضه می ‌شوند، در واقع، نوعی گوشت احشایی به حساب می ‌آیند.
آن هایی که بیش از همه از این نوع گوشت‌ ها استفاده می ‌کنند، حتما تا به حال گاهی با خود فکر کرده ‌اند که آیا این دسته از خوراکی‌ ها ارزش تغذیه ‌ای گوشت را هم دارند یا نه؟
اساسا یکی از خصوصیات گوشت ‌های احشایی (دل و سنگدان مرغ) این است که میزان چربی در آن ها بالا است و درست است که در دسته ی گوشت‌ ها قرار می ‌گیرند و پروتئین و سایر ترکیبات گوشت را دارا هستند اما کلسترول و چربی شان بسیار بالا بوده و به همین دلیل مصرف شان باید محدود شود و حداکثر ماهی یک‌ بار یا هر ۲ ماه یک ‌بار در برنامه ی غذایی گنجانده شوند.
پس به هیچ عنوان توصیه نمی ‌شود این مواد غذایی را جایگزین گوشت کرده و به طور روزانه مورد استفاده قرار داد.
میزان آهن سنگدان و دل مرغ تقریبا برابر با گوشت مرغ و حتی کمی پایین ‌تر است و گرچه باقی ترکیب ‌ها دارای درصدی بالاتر هستند ولی آهن از نوع آهن ” هِم ” است که جذب بالایی دارد و از این نظر مشکلی ندارد.
کسانی که چربی خون و یا سابقه ی بیماری قلبی دارد، بهتر است کلا خوردن
این دسته از منابع پروتئینی را فراموش کنند
اما نکته ی دیگری که لازم است به آن اشاره کنم آن است که داروهای تزریقی به طیور معمولا در چربی ‌ها تجمع پیدا می‌‌ کنند و از آن جا که میزان چربی دل و سنگدان مرغ بسیار بالا است، احتمال تجمع این ترکیبات در این اندام‌ ها بیشتر بوده و چون به صورت غیرطبیعی و به شکل ترکیبات ناشناخته وارد بدن می ‌شوند می ‌توانند با توجه به میزان و تعداد مصرف در طولانی مدت بسته به نوع دارو یا حتی هورمون، اختلال‌ های هورمونی در مصرف‌ کننده ایجاد کنند.

سنگدان و دل و جگر مرغ بسته‌ بندی ‌شده که این روزها در بسیاری از مرغ‌ فروشی ‌ها و حتی در فروشگاه ‌های بزرگ مواد غذایی عرضه می ‌شوند، در واقع، نوعی گوشت احشایی به حساب می ‌آیند.
آن هایی که بیش از همه از این نوع گوشت‌ ها استفاده می ‌کنند، حتما تا به حال گاهی با خود فکر کرده ‌اند که آیا این دسته از خوراکی‌ ها ارزش تغذیه ‌ای گوشت را هم دارند یا نه؟
اساسا یکی از خصوصیات گوشت ‌های احشایی (دل و سنگدان مرغ) این است که میزان چربی در آن ها بالا است و درست است که در دسته ی گوشت‌ ها قرار می ‌گیرند و پروتئین و سایر ترکیبات گوشت را دارا هستند اما کلسترول و چربی شان بسیار بالا بوده و به همین دلیل مصرف شان باید محدود شود و حداکثر ماهی یک‌ بار یا هر ۲ ماه یک ‌بار در برنامه ی غذایی گنجانده شوند.
پس به هیچ عنوان توصیه نمی ‌شود این مواد غذایی را جایگزین گوشت کرده و به طور روزانه مورد استفاده قرار داد.
میزان آهن سنگدان و دل مرغ تقریبا برابر با گوشت مرغ و حتی کمی پایین ‌تر است و گرچه باقی ترکیب ‌ها دارای درصدی بالاتر هستند ولی آهن از نوع آهن ” هِم ” است که جذب بالایی دارد و از این نظر مشکلی ندارد.
کسانی که چربی خون و یا سابقه ی بیماری قلبی دارد، بهتر است کلا خوردن
این دسته از منابع پروتئینی را فراموش کنند
اما نکته ی دیگری که لازم است به آن اشاره کنم آن است که داروهای تزریقی به طیور معمولا در چربی ‌ها تجمع پیدا می‌‌ کنند و از آن جا که میزان چربی دل و سنگدان مرغ بسیار بالا است، احتمال تجمع این ترکیبات در این اندام‌ ها بیشتر بوده و چون به صورت غیرطبیعی و به شکل ترکیبات ناشناخته وارد بدن می ‌شوند می ‌توانند با توجه به میزان و تعداد مصرف در طولانی مدت بسته به نوع دارو یا حتی هورمون، اختلال‌ های هورمونی در مصرف‌ کننده ایجاد کنند.
سنگدان بسته بندی شده
توصیه ی من به مصرف ‌کنندگان، این است که تا حد ممکن، مصرف این نوع گوشت‌ های احشایی را کاهش دهند و اگر تمایل به تهیه ی آن دارند، حتما از نوع بسته‌ بندی با مجوز وزارت بهداشت خریداری کنند؛ چون بیشتر گوشت‌ های احشایی که به صورت باز به فروش می ‌رسند، آلودگی دارند و سلامت را به مخاطره می ‌اندازند.
به عبارت دیگر، در هیچ شرایطی متخصصان تغذیه مصرف این نوع گوشت‌ ها را توصیه نمی ‌کنند اما برای کسانی که علاقه زیادی به خوردن آن ها دارند محدودیت قایل می ‌شوند؛ زیرا این منبع آهن، پُرچرب بوده و می ‌تواند به راحتی اضافه وزن و چاقی به بار آورد، در حالی که منابع کم‌ چرب‌ تری از آهن نیز وجود دارد.
در ضمن، در صورتی که مصرف کننده، چربی خون و یا سابقه بیماری قلبی دارد، بهتر است کلا خوردن این دسته از منابع پروتئینی را فراموش کند.
بخش تغذیه و سلامت تبیان