روزهای سخت در آغوش خانواده

ابراهیم که حالا پا به سن گذاشته، ‌بیمار است. او اکنون در روستا زندگی می‌کند و ۸۰ سال دارد. خانه نشین و بی‌سواد است و در سالخوردگی پرستاری از همسر کار افتاده خود را نیز به عهد ه دارد.
او که در ۱۹ سالگی ازدواج کرده ۵ پسر و ۴ دختر دارد که به قول خودش در این سال‌های آخر عمر عصای دستش باشند. این مردروستایی که عمری را به کشاورزی گذرانده است، با سعی و تلاش زیاد، فرزندان خوبی تربیت کرده و اکنون همگی باسواد هستند و ازدواج کرده‌اند.
ابراهیم تا ۷۰ سالگی مشغول کار بوده و با هیچ مشکلی روبه‌رو نشده است ولی از این سن به بعد این بانوی سالمند به علت فشار کاری زیاد، زانوها و مچ پاهایش دچار آسیب و گرفتگی شده است.
او با مراجعه به یک روماتولوژیست داروهای مورد نیاز را دریافت می‌کند و با انجام چندین نوبت فیزیوتراپی به زندگی عادی خود برمی‌گردد.
عبدالله حسینلو، کارشناس ارشد فیزیولوژی مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه معتقد است، همکاری خانواده طی چندین ماه همراه مصرف داروهای تجویز شده و انجام فیزیوتراپی، کم‌کم این بانو را به زندگی طبیعی خود برگردانده است.
اوبا کمک فرزندانش ابتدا با عصا شروع به راه رفتن کرد و کم‌کم زندگی عادی را از سر گرفت. به طوری که در حال حاضر ۸۰ سال دارد و نه تنها از عهده کارهای خود برمی‌آید، بلکه از همسر پیرش که معلول است نیز مواظبت می‌کند. این امر اهمیت حمایت و کمک جامعه و خانواده را در برگرداندن سالمندان به زندگی عادی نشان می‌دهد.
به اعتقاد این کارشناس فیزیولوژی، می‌توان گفت سلامت جامعه در گروی سلامت خانواده‌هاست و منظور از آن سلامت خانواده، سلامتی روحی ـ روانی، جسمی، اجتماعی و معنوی خانواده‌هاست که با آموزش و تربیت افراد خانواده میسر می‌شود.

ابراهیم که حالا پا به سن گذاشته، ‌بیمار است. او اکنون در روستا زندگی می‌کند و ۸۰ سال دارد. خانه نشین و بی‌سواد است و در سالخوردگی پرستاری از همسر کار افتاده خود را نیز به عهد ه دارد.
او که در ۱۹ سالگی ازدواج کرده ۵ پسر و ۴ دختر دارد که به قول خودش در این سال‌های آخر عمر عصای دستش باشند. این مردروستایی که عمری را به کشاورزی گذرانده است، با سعی و تلاش زیاد، فرزندان خوبی تربیت کرده و اکنون همگی باسواد هستند و ازدواج کرده‌اند.
ابراهیم تا ۷۰ سالگی مشغول کار بوده و با هیچ مشکلی روبه‌رو نشده است ولی از این سن به بعد این بانوی سالمند به علت فشار کاری زیاد، زانوها و مچ پاهایش دچار آسیب و گرفتگی شده است.
او با مراجعه به یک روماتولوژیست داروهای مورد نیاز را دریافت می‌کند و با انجام چندین نوبت فیزیوتراپی به زندگی عادی خود برمی‌گردد.
عبدالله حسینلو، کارشناس ارشد فیزیولوژی مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه معتقد است، همکاری خانواده طی چندین ماه همراه مصرف داروهای تجویز شده و انجام فیزیوتراپی، کم‌کم این بانو را به زندگی طبیعی خود برگردانده است.
اوبا کمک فرزندانش ابتدا با عصا شروع به راه رفتن کرد و کم‌کم زندگی عادی را از سر گرفت. به طوری که در حال حاضر ۸۰ سال دارد و نه تنها از عهده کارهای خود برمی‌آید، بلکه از همسر پیرش که معلول است نیز مواظبت می‌کند. این امر اهمیت حمایت و کمک جامعه و خانواده را در برگرداندن سالمندان به زندگی عادی نشان می‌دهد.
به اعتقاد این کارشناس فیزیولوژی، می‌توان گفت سلامت جامعه در گروی سلامت خانواده‌هاست و منظور از آن سلامت خانواده، سلامتی روحی ـ روانی، جسمی، اجتماعی و معنوی خانواده‌هاست که با آموزش و تربیت افراد خانواده میسر می‌شود.
وی توصیه می‌کند: ‌از آنجا که سالمندی مرحله حساس عمر انسان است، اگر با سلامت و رفاه توام باشد دوره خوش زندگی است، اما اگر همین دوران با فقر و بیماری توام شود، پرمصیبت و تلخ است لذا سالمندان باید برای روزهای ناتوانی خود پول پس‌انداز کنند و همچنین خانواده‌ها باید کانون گرم و با محبت خانه‌ها را برای تامین سلامت روحی و روانی سالمندان فراهم کنند و جامعه نیز نقش، جایگاه و توانمندی‌های سالمندان را روشن و برای استفاده از تجربیات ارزنده آنان زمینه‌سازی کند.
خانواده، هم تکریم هم ترمیم
حفظ حضور سالمندان در خانواده نه تنها شان و جایگاه آنان را حفظ می‌کند، بلکه دردهای ناشی از سالمندی، رنجوری و بیماری‌های آنها را نیز التیام می‌بخشد و ترمیم می‌کند.
نسترن امیری، مشاور به خانواده‌ها توصیه می‌کند سالمندان خود را در سالخوردگی بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.
وی می‌افزاید: ‌سالمند ممکن است در سال‌های پایانی عمر دچار ناتوانی شدید شود، طوری که مانند سال‌های کودکی نیاز به مراقبت داشته باشد. درحالی که در این سنین او همچنان می‌خواهد مانند دوران توانمندی خود باشد و پذیرش این موضوع که ناچار است خود را چون نوزادی به دست دیگران بسپارد، مشکل است.
سالمند ممکن است در این دوران افسرده و غمگین شود و خود را به مرگ بسپارد یا بدقلق و بداخلاق شود و به کسانی که از او مراقبت می‌کنند، پرخاش کند. آنها گاهی موضوع را می‌پذیرند و گاهی با آن کنار می‌آیند. امیری توصیه می‌کند: خانواده‌ها در این مورد صبوری پیش گیرند و بکوشند سالمند را درک کنند و با او رفتاری محبت‌آمیز و محترمانه داشته باشند.
این روان‌شناس به خانواده‌ها توصیه می‌کند در صورتی که تمکن کافی دارند از خدمات پرستاری در منزل و فیزیوتراپی کمک بگیرند و به خاطر سن زیاد سالمند نسبت به بهبود او ناامید نباشند.
کمک به بهبود سالمند، محبت و پذیرش او بهترین چیزی است که هنگام بیماری می‌توانید به او بدهید.
ماندانا ملاعلی