رکورد ریزترین نوشته شکسته شد
جام جم آنلاین: فیزیکدانها رکود کوچکترین نوشته جهان را شکسته و توانستند حروفی تنها به اندازه ۳/۰ نانومتر ایجاد کنند که نشان می دهد که اطلاعات را میتوان به شکلی چگال تر از آنچه تصور میشد ذخیره کرد.
این پژوهش در موسسه علوم مواد و انرژی (SIMES) که موسسهای مشترک میان دانشگاه استنفورد و آزمایشگاه ملی شتابدهنده SLAC (متعلق به وزارت انرژی آمریکا) میباشد، انجام شده است.
دانشمندان دانشگاه استنفورد در سالهای ۱۹۸۵ و ۱۹۹۰ موفق به ثبت رکورد کوچکترین نوشته دنیا شده بودند و با این کار، افتخارات گذشته خود را دوباره احیا کردهاند.
این پژوهشگران حروف «اس» و «یو» (Stanford University) را درون الگوهای تداخلی تشکیلشده توسط امواج کوانتومی الکترون روی یک سطح باریک از مس کدگذاری کردند.
الگوهای امواج طرح سهبعدی کوچکی از این اطلاعات را به تصویر میکشند که میتوان آن را توسط یک میکروسکوپ قوی مشاهده کرد.
جام جم آنلاین: فیزیکدانها رکود کوچکترین نوشته جهان را شکسته و توانستند حروفی تنها به اندازه ۳/۰ نانومتر ایجاد کنند که نشان می دهد که اطلاعات را میتوان به شکلی چگال تر از آنچه تصور میشد ذخیره کرد.
این پژوهش در موسسه علوم مواد و انرژی (SIMES) که موسسهای مشترک میان دانشگاه استنفورد و آزمایشگاه ملی شتابدهنده SLAC (متعلق به وزارت انرژی آمریکا) میباشد، انجام شده است.
دانشمندان دانشگاه استنفورد در سالهای ۱۹۸۵ و ۱۹۹۰ موفق به ثبت رکورد کوچکترین نوشته دنیا شده بودند و با این کار، افتخارات گذشته خود را دوباره احیا کردهاند.
این پژوهشگران حروف «اس» و «یو» (Stanford University) را درون الگوهای تداخلی تشکیلشده توسط امواج کوانتومی الکترون روی یک سطح باریک از مس کدگذاری کردند.
الگوهای امواج طرح سهبعدی کوچکی از این اطلاعات را به تصویر میکشند که میتوان آن را توسط یک میکروسکوپ قوی مشاهده کرد.
هری مانوهاران، استاد فیزیک و راهنمای این پروژه تحقیقاتی میگوید: «تا چه دانسیتهای میتوانید اطلاعات را روی یک تراشه رایانهای کدگذاری کنید؟ فرض بر این بوده است که به طور اساسی محدوده نهایی زمانی است که هر اتم نمایانگر یک بیت باشد. دیگر بیش از این نمیتوان ادامه داد؛ به عبارت دیگر، امکان کاهش مقیاس در محدوده زیراتمی امکانپذیر نیست اما در این آزمایش ما به ازای هر الکترون، ۳۵ بیت را ذخیره نمودیم تا بتوانیم هر حرف را کدگذاری کنیم؛ بنابراین دیگر یک بیت به ازای هر اتم حد نهایی دانسیته اطلاعات نیست».
۵۰ سال است که تلاش برای کوچکتر نوشتن، نقشی اساسی در توسعه فنآوری نانو ایفا کرده است، بسیار قبل از آنکه کلمه «نانو» به یک واژه روزمره تبدیل شود.
ریچارد فاینمن، فیزیکدان بزرگ، در سخنرانی خود در سال ۱۹۵۹ بیان کرد که هیچ محدودیت فیزیکی که از کوچکتر کردن ماشینها و مدارات جلوگیری کند، وجود ندارد.
عنوان سخنرانی او این بود: «فضای زیادی آن پایین وجود دارد».
فاینمن یک جایزه ۱۰۰۰ دلاری برای کسی تعیین کرد که بتواند راهی برای نوشتن یک صفحه از یک کتاب معمولی به اندازه ۲۵۰۰۰ برابر کوچکتر از اندازه معمول بیابد (مقیاسی که در آن کل دایرهالمعارف بریتانیکا روی نوک یک سوزن جای میگیرد).
او این مبلغ را تا سال ۱۹۸۵ نزد خود نگه داشته و سپس یک چک برای تام نیومن، دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه استنفورد که با پروفسور فابین پیس، استاد مهندسی برق کار می کرد، ارسال کرد.
نیومن از لیتوگرافی اشعه الکترونی برای حک کردن صفحه آغازین کتاب معروف چارلز دیکنز ، داستان دو شهر ، استفاده کرد به نحوی که فقط با میکروسکوپ الکترونی امکان خواندن آن وجود داشت.
این رکورد تا سال ۱۹۹۰ باقی ماند ؛ در آن زمان محققان آیبیام با آرایش دادن ۳۵ اتم زنون، حروف نام شرکت خود را روی یک سطح درج کردند