راه حلی علیه عفونت ادراری

۱٫آب زیادی بنوشید. نوشیدن آب به مقدار زیاد باکتری‌ها را از مثانه می‌شوید و بیرون می‌ریزد و از تجمع آنها در مثانه جلوگیری می‌کند. به یاد داشته باشید تا تعداد باکتری‌ها به یک عدد معینی نرسد، عفونت ادراری اتفاق نمی‌افتد.
۲٫ادرار خود را نگه ندارید. هر موقع احساس ادرار کردید، مثانه خود را در اولین فرصت مناسب خالی کنید. مثانه یک محفظه عضلانی است که با جمع‌شدن ادرار داخل آن، کش می‌آید و ادرار را درون خود ذخیره می‌کند. اگر فردی مثانه خود را تخلیه نکند، با اضافه‌شدن ادرار به مثانه، بیشتر کش می‌آید و زمانی می‌رسد که این کش‌آمدن بیشتر از ظرفیت مثانه خواهد بود. با گذشت زمان اگر عادت به تاخیرانداختن ادرارکردن ادامه پیدا کند به‌تدریج عضلات مثانه دچار ضعف می‌شوند. دیگر مثانه نمی‌تواند محتویات خود را به‌طور کامل خالی کند و همیشه مقداری ادرار داخل مثانه باقی می‌ماند. وقتی ادرار به مدت طولانی در مثانه باقی بماند، عفونی می‌شود.
در عده‌ای ‌از بیمارانی که به‌علت تصادف دچار قطع نخاع می‌شوند، اعصاب مثانه آسیب دیده و بیمار حس ادرارکردن خود را از دست می‌دهد. در بیماران مبتلا به دیابت مزمن، اعصاب حسی مثانه مختل شده و بیمار پرشدن مثانه را احساس نمی‌کند در نتیجه گاهی تا چند لیتر ادرار در مثانه جمع می‌شود. اگر این بیماران درمان نشوند، دچار نارسایی کلیه به‌علت پس‌زدن ادرار به کلیه‌ها می‌شوند. به بیمارانی هم که دچار قطع نخاع شده‌اند یا مبتلا به مثانه دیابتی هستند، آموزش داده می‌شود که هر ۴ ساعت به خودشان سوند بزنند و مثانه را تخلیه کنند بنابراین تخلیه مثانه در مدت زمان معقول اهمیت زیادی است.

۱٫آب زیادی بنوشید. نوشیدن آب به مقدار زیاد باکتری‌ها را از مثانه می‌شوید و بیرون می‌ریزد و از تجمع آنها در مثانه جلوگیری می‌کند. به یاد داشته باشید تا تعداد باکتری‌ها به یک عدد معینی نرسد، عفونت ادراری اتفاق نمی‌افتد.
۲٫ادرار خود را نگه ندارید. هر موقع احساس ادرار کردید، مثانه خود را در اولین فرصت مناسب خالی کنید. مثانه یک محفظه عضلانی است که با جمع‌شدن ادرار داخل آن، کش می‌آید و ادرار را درون خود ذخیره می‌کند. اگر فردی مثانه خود را تخلیه نکند، با اضافه‌شدن ادرار به مثانه، بیشتر کش می‌آید و زمانی می‌رسد که این کش‌آمدن بیشتر از ظرفیت مثانه خواهد بود. با گذشت زمان اگر عادت به تاخیرانداختن ادرارکردن ادامه پیدا کند به‌تدریج عضلات مثانه دچار ضعف می‌شوند. دیگر مثانه نمی‌تواند محتویات خود را به‌طور کامل خالی کند و همیشه مقداری ادرار داخل مثانه باقی می‌ماند. وقتی ادرار به مدت طولانی در مثانه باقی بماند، عفونی می‌شود.
در عده‌ای ‌از بیمارانی که به‌علت تصادف دچار قطع نخاع می‌شوند، اعصاب مثانه آسیب دیده و بیمار حس ادرارکردن خود را از دست می‌دهد. در بیماران مبتلا به دیابت مزمن، اعصاب حسی مثانه مختل شده و بیمار پرشدن مثانه را احساس نمی‌کند در نتیجه گاهی تا چند لیتر ادرار در مثانه جمع می‌شود. اگر این بیماران درمان نشوند، دچار نارسایی کلیه به‌علت پس‌زدن ادرار به کلیه‌ها می‌شوند. به بیمارانی هم که دچار قطع نخاع شده‌اند یا مبتلا به مثانه دیابتی هستند، آموزش داده می‌شود که هر ۴ ساعت به خودشان سوند بزنند و مثانه را تخلیه کنند بنابراین تخلیه مثانه در مدت زمان معقول اهمیت زیادی است.
۳٫پس از اجابت مزاج خود را از جلو به عقب بشویید. هیچ‌وقت این‌کار را از عقب به جلو انجام ندهید.
۴٫پس از رابطه زناشویی، مثانه خود را خالی کنید (ادرار کنید). این کار باعث می‌شود مقداری از باکتری‌هایی که وارد مجرای ادراری و مثانه شده‌اند، تخلیه شوند. اگر باکتری بیش از ۴ ساعت در مثانه بماند، (مثلا شب تا صبح) به مقدار زیاد تکثیر می‌شود.
۵٫اگر مکررا دچار عفونت ادراری می‌شوید، بهتر است برای پیشگیری از بارداری از دیافراگم استفاده نکنید.
۶٫هنگامی که دچار عفونت ادراری هستید تا موقعی که کاملا بهبود پیدا نکرده‌اید، از نوشیدن مایعاتی که برای مثانه محرک هستند، مثل قهوه و آبلیمو اجتناب کنید.
۷٫اگر دچار درد در قسمت تحتانی شکم به‌علت عفونت ادراری هستید، گذاشتن یک حوله گرم (نه داغ) در ناحیه مربوطه موثر خواهد بود.
۸٫استفاده از محصولاتی مثل اسپری‌ها، دوش‌ها و پودرها در اطراف مجرای ادرار، می‌تواند به‌شدت برای مجرای ادرار محرک باشد و خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.