رابطه دروغگویی و استفاده از صابون!

روانشناسان در دانشگاه میشیگان با انجام آزمایشی دریافتند افرادی که دروغ می‌گویند، احساس آلوده بودن کرده و تلاش می‌کنند خود را از این آلودگی پاک کنند.
افراد زیادی نمی‌توانند این ادعا را داشته باشند که تا به حال در زندگی شان دروغ نگفته اند و از این رو همه افرادی که این رفتار را رفتاری زشت و نادرست می‌دانند، احساس بدی که پس از گفتن دروغ در انسان به وجود می‌آید را تجربه کرده اند.
اکنون محققان ثابت کرده اند که دروغ گفتن واقعا در انسان احساس آلوده شدن را به وجود می‌آورد، در حدی که فرد را وا می‌دارد تا برای شستشوی دهان خود به دنبال دهانشویه یا مواد شوینده دیگر بگردد.
تیمی‌از روانشناسان با هدف آزمایش بر روی ضرب المثلهایی مانند “آلوده دست” یا “آلوده دهان” که به افراد دروغگو خطاب می‌شود، رفتار ۸۷ فرد را در هنگام دروغگویی و یا گفتن واقعیت مورد بررسی قرار دادند.
“اسپایک لی” محقق دانشگاه میشیگان که انجام این پروژه را به عهده داشته است می‌گوید نتایج آزمایشها نشان می‌دهند افرادی که دیگران را فریب داده اند بیشتر از صابون و دهانشویه استفاده می‌کنند در صورتی که افرادی که واقعیت را می‌گویند، احساس نیاز به استفاده بیشتر از مواد شوینده را ندارند.
افرادی که دروغهای کلامی‌گفته بودند بیشتر از دهانشویه و افرادی که از طریق نامه های الکترونیکی اقدام به دروغگویی و فریب دادن دیگران کرده بودند، بیشتر از صابون استفاده می‌کردند.

روانشناسان در دانشگاه میشیگان با انجام آزمایشی دریافتند افرادی که دروغ می‌گویند، احساس آلوده بودن کرده و تلاش می‌کنند خود را از این آلودگی پاک کنند.
افراد زیادی نمی‌توانند این ادعا را داشته باشند که تا به حال در زندگی شان دروغ نگفته اند و از این رو همه افرادی که این رفتار را رفتاری زشت و نادرست می‌دانند، احساس بدی که پس از گفتن دروغ در انسان به وجود می‌آید را تجربه کرده اند.
اکنون محققان ثابت کرده اند که دروغ گفتن واقعا در انسان احساس آلوده شدن را به وجود می‌آورد، در حدی که فرد را وا می‌دارد تا برای شستشوی دهان خود به دنبال دهانشویه یا مواد شوینده دیگر بگردد.
تیمی‌از روانشناسان با هدف آزمایش بر روی ضرب المثلهایی مانند “آلوده دست” یا “آلوده دهان” که به افراد دروغگو خطاب می‌شود، رفتار ۸۷ فرد را در هنگام دروغگویی و یا گفتن واقعیت مورد بررسی قرار دادند.
“اسپایک لی” محقق دانشگاه میشیگان که انجام این پروژه را به عهده داشته است می‌گوید نتایج آزمایشها نشان می‌دهند افرادی که دیگران را فریب داده اند بیشتر از صابون و دهانشویه استفاده می‌کنند در صورتی که افرادی که واقعیت را می‌گویند، احساس نیاز به استفاده بیشتر از مواد شوینده را ندارند.
افرادی که دروغهای کلامی‌گفته بودند بیشتر از دهانشویه و افرادی که از طریق نامه های الکترونیکی اقدام به دروغگویی و فریب دادن دیگران کرده بودند، بیشتر از صابون استفاده می‌کردند.
در این مطالعه از داوطلبان خواسته شد نقش وکیلی را بازی کنند که با رقیبی به نام “کریس” برای ارتقا گرفتن در حال رقابت شدید است. از هر یک از داوطلبان خواسته شد تصور کنند مدارکی را یافته اند که کریس آنها را گم کرده و بازگردادن این مدارک باعث پیشرفت شغلی وی و آسیب دیدن آنها خواهد شد، داوطلبان باید برای کریس پیامی‌صوتی یا نوشتاری می‌گذاشتند تا به وی بگویند مدارک را یافته اند یا نه.
بلافاصله پس از گذاشتن پیام، داوطلبان بر اساس میزان اشتیاق به خریداری صابون یا دهانشویه دسته بندی شدند نتایج نشان داد افرادی که از پشت خط تلفن اقدام به دروغگویی کرده و پیامی‌نادرست برای کریس به جا گذاشته بودند به استفاده از دهانشویه تمایل شدیدی داشتند و حتی حاضر بودند برای خرید آن بهایی بیشتر بپردازند که این نتیجه در مورد افرادی که حقیقت را گفته بودند، صحت نداشت.
به گفته “لی” اشاره به عبارتهای آلوده دست یا آلوده دهان در مکالمات روزانه باعث شده است تا مردم درباره مفهوم انتزاعی پاکی و سلامت اخلاقی به شیوه ای فیزیکی تر بیاندیشند و آن را به پاکی جسمی‌ارتباط دهند.
بر اساس گزارش تلگراف، لی معتقد است این نوع ارتباط قوی میان مفاهیم انزاعی و فیزیکی باعث شده پس از دروغ گفتن، فرد نه تنها درصدد جبران رفتار ناپسند خود برآید، بلکه تلاش می‌کنند عضو آلوده بدن خود را نیز پاک کنند.