دور زدن ترافیک با دوچرخه

سال ۸۹ سال گسترش دوچرخه‌سواری و فرهنگ استفاده از این وسیله نقلیه پاک در تهران است. این را سیدجعفر تشکری هاشمی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران گفته است.
شهردار تهران نیز زمستان سال گذشته در افتتاح یکی از پروژه‌های شهری گفت: از امروز رسما دوچرخه را یکی از سیستم‌های حمل‌ونقل شهری اعلام می‌کنیم، این فرهنگ که مردم در شهر تهران از دوچرخه به‌جای خودروی شخصی استفاده کنند باید ترویج شود.
تقریبا دو سه سالی می‌شود که زمزمه‌های استفاده از دوچرخه در حمل و نقل عمومی شهر تهران به گوش می‌رسد البته قدم‌هایی هم برداشته شده است، چند مسیر و ایستگاه دوچرخه سواری برای شهروندان تهرانی در شرق و جنوب تهران هم تاسیس شده است اما هنوز تهرانی‌ها روی خوش به دوچرخه و دوچرخه سواری در شهر نشان نداده‌اند.
شاید نامناسب بودن معابر شهری و یا عدم اجرای این طرح در سایر مناطق و مجله‌های شهر باعث شده تا فرهنگ دوچرخه سواری نتواند جای خود را میان تهرانی‌ها باز کند و دوچرخه همچنان از نگاه پایتخت نشینان وسیله‌ای برای تفریح و ورزش به حساب آید.

سال ۸۹ سال گسترش دوچرخه‌سواری و فرهنگ استفاده از این وسیله نقلیه پاک در تهران است. این را سیدجعفر تشکری هاشمی، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران گفته است.

شهردار تهران نیز زمستان سال گذشته در افتتاح یکی از پروژه‌های شهری گفت: از امروز رسما دوچرخه را یکی از سیستم‌های حمل‌ونقل شهری اعلام می‌کنیم، این فرهنگ که مردم در شهر تهران از دوچرخه به‌جای خودروی شخصی استفاده کنند باید ترویج شود.

تقریبا دو سه سالی می‌شود که زمزمه‌های استفاده از دوچرخه در حمل و نقل عمومی شهر تهران به گوش می‌رسد البته قدم‌هایی هم برداشته شده است، چند مسیر و ایستگاه دوچرخه سواری برای شهروندان تهرانی در شرق و جنوب تهران هم تاسیس شده است اما هنوز تهرانی‌ها روی خوش به دوچرخه و دوچرخه سواری در شهر نشان نداده‌اند.

شاید نامناسب بودن معابر شهری و یا عدم اجرای این طرح در سایر مناطق و مجله‌های شهر باعث شده تا فرهنگ دوچرخه سواری نتواند جای خود را میان تهرانی‌ها باز کند و دوچرخه همچنان از نگاه پایتخت نشینان وسیله‌ای برای تفریح و ورزش به حساب آید.

عبور دوچرخه از کوچه‌های تاریخ

هنگامی که دوچرخه به ایران وارد شد (پیش از جنگ جهانی دوم) به لحاظ کم بودن تعداد آن، وسیله گرانی به شمار می‌رفت و تنها افراد متمول قادر به خرید آن بودند. اما بعد از جنگ دوم جهانی که واردات دوچرخه افزایش یافت از قیمت آن کاسته شد، اداره‌های دولتی برای مأموران خود اقدام به خرید دوچرخه نمودند، حتی برخی از شهرها مانند اصفهان به واسطه میزان قابل توجه استفاده از این وسیله نقلیه در آن زمان، دارای حدود ۶ کیلومتر خط ویژه دوچرخه بودند .

بنابراین در ایران دوچرخه به جز مقطع کوتاهی آن هم در بدو ورود، به عنوان ابزاری تفریحی مفهوم نداشت و همواره وسیله‌ای برای حمل‌ونقل و انجام کار و فعالیت در سطح شهرهای کشور به ویژه آنهایی که در محدوده مرکزی واقع‌اند، مانند اصفهان، کاشان و یزد، محسوب می‌شد.

از اواخر دهه ۱۳۳۰، با توجه به فرهنگ سیاسی- اقتصادی موجود، دوچرخه از متن زندگی جامعه به تدریج بیرون رانده شد و تصور «یک اتومبیل برای هر نفر» توسعه یافت. یعنی با رشد سریع اتومبیل در ایران و نبودن ایمنی لازم برای دوچرخه‌سواران و حذف شدن یا کم توجهی به آنها در برنامه‌ریزی‌های سطوح مختلف کشور، موجب کاهش اهمیت دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه شد و آن را به صورت یک ابزار تفریح برای کودکان تبدیل نمود.

امپراطوری دوچرخه در چین

کشور چین به عنوان پر جمعیت‌ترین کشور دنیا برای حمل‌ونقل مسافر تا حد بسیار زیادی به دوچرخه تکیه دارد. چین را می‌توان «امپراطوری دوچرخه» نامید. این کشور دارای بیشترین تعداد دوچرخه در دنیاست. نخستین دوچرخه‌هایی که در چین مورد استفاده قرار گرفت، در سال ۱۸۹۶ به شانگهای وارد شده است. در سال ۱۹۲۰ اولین سری دوچرخه توسط چین با قطعات وارداتی تولید شد.

مالکیت یک دوچرخه برای هر سه نفر در سال ۱۹۸۰ به یک دوچرخه برای هر دو نفر در سال ۱۹۹۰ افزایش یافت. در این کشور تعداد دوچرخه با وسعت شهر نسبت مستقیم دارد، یعنی هر چه شهر بزرگتر باشد تعداد دوچرخه نیز بیشتر است. همچنین در مناطق هموار بیشتر از مناطق ناهموار دوچرخه وجود دارد. در شهرهای بزرگ مانند پکن، تیان‌جین و نانینگ، ۷۰ درصد از سفرهای شهروندان با دوچرخه انجام می‌گیرد. در چین راندن دوچرخه تا محل کار برای اکثر شهروندان ۲۰-۱۵ دقیقه و در بعضی مواقع بین یک ساعت یا یک ساعت و نیم یا حتی بیشتر طول می‌کشد.

متوسط طول سفر با دوچرخه ۴ کیلومتر بوده و متوسط سرعت دوچرخه پانزده تا بیست کیلومتر در ساعت است.

ثروتمندان هندی و دوچرخه

آلودگی هوا و مشکلات زندگی مدرن و پشت میزنشینی باعث شده است که بسیاری از مردم هند به دوچرخه سواری علاقه مند شوند و سعی کنند که با دوچرخه تردد کنند.

اگرچه ثروتمندان به داشتن اتومبیل‌های گران قیمت و بزرگ و چندگانه گرایش دارند، اما بسیاری از مردم طبقه متوسط هند با دوچرخه احساس آرامش دارند و مشکلی با آن ندارند. گاه حتی افراد ثروتمند را هم می‌شود پشت یک دوچرخه دید. افرادی که لپ تاپ‌های پیشرفته و کیف‌های گران قیمت خود را پشت دوچرخه‌ها می گذارند و با آن سر کار می‌روند. این افراد در محل کار خود قبل از شروع کار استحمام می‌کنند و لباس‌های تمیز و اتو کشیده می‌پوشند و بعد کار را شروع می‌کنند.

۱۳ میلیون دوچرخه در کشور ۱۶ میلیونی هلند

هلند که در اروپای غربی واقع است به گل‌های زیبا، دریاچه‌های زیاد و وفور دوچرخه معروف است.
دریاچه‌های زیاد این کشور به علت این واقعیت جغرافیایی است که بخش اعظم خاک این کشور زیر سطح دریا واقع شده است.

هلندی‌ها ترجیح می‌دهند در حمل و نقل روزانه خود از دوچرخه استفاده کنند، هرچند که وسائل دیگر حمل و نقل مثل اتوبوس در همه جا در دسترس است. در هلند با جمعیت ۱۶ میلیون نفری ۱۳ میلیون دستگاه دوچرخه وجود دارد.

در کشور هلند وجود مسیر‌های دوچرخه سواری بسیار حائز اهمیت است، به طوریکه در بعضی قسمت‌ها که جاده کم عرض می‌شود، نه تنها این مسیرها از بین نمی‌روند بلکه فضای مربوط به عبور ماشین‌ها باریکتر می‌شوند.

مردم این کشور به خاطر مسطح بودن زمین از دوچرخه برای رفت و آمد استفاده می‌کنند. هر هلندی بدون شک یک و یا دو دوچرخه دارد.

جالب است بدانید دوچرخه در بسیاری از کلانشهرهای دنیا درصد قابل توجهی از سفرهای روزانه را به خود اختصاص می‌دهد به عنوان مثال: «گرونینگن» Groningen در هلند ۵۰ درصد، «داکا» در «بنگلادش» ۴۰ درصد، «ارلانگن»Erlandgen در آلمان ۲۶ درصد، «ادنس» Odense در دانمارک ۲۵ درصد، «توکیو»Tokyo در ژاپن ۲۵ درصد، «مسکو» Moskow در روسیه ۲۴ درصد، «دهلی» Dehli در هند ۲۲ درصد، «کپنهاک» Copenhagen در دانمارک ۲۰ درصد، «بازل» Basel در سوئیس ۲۰ درصد، و «هانوفر» Hannover در آلمان: ۱۴ درصد.

اگر چه نامناسب بودن معابر شهری از جمله مشکلات استفاده از دوچرخه به شمار می‌رود اما گسترش استفاده از این وسیله می‌تواند به عنوان یکی از راه‌های برون رفت از گره ترافیکی تهران به شمار رود.