داروهای پوستی با کمک فناوری نانو اثر بهتری خواهند داشت

به گزارش خبرگزاری فارس، فرشته پورمراد مجری این طرح پژوهشی گفت: استفاده از ترکیبات طبیعی از قبیل فلاونوئیدها در فراورده‌های آرایشی، بهداشتی، دارویی و غذایی بر کسی پوشیده نیست، ولی متأسفانه حلالیت کم این ترکیبات در آب، تهیه فرمولاسیون‌های دارویی آنها را با مشکل روبرو می‌نماید و در نتیجه، کاربرد آنها در فرایندهای موضعی، مشکل می‌شود. لذا برای برطرف کردن این مشکل، به سراغ تهیه نانوذرات کلوئیدی و سیستم‌های جامد– مایع (پراکندگی‌های کلوئیدی) رفتیم و با روش خاصی، موفق به پراکندگی نانوذرات در محلول شدیم. وجود نانوذرات باعث افزایش سطح تماس و افزایش عبور و نفوذ داروها از سدهای سلولی مانند می‌شود.
پور مراد افزود: در این پژوهش، به تهیه یک نوع نانوذره به شکل پراکندگی کلوئیدی از کوئرستین و فرولیک اسید به عنوان فراورده‌ای که دارای اثر بالقوه در درمان اختلالات پوستی مانند پسوریازیس و درماتیت آتوپیک هستند، پرداخته شده است.

به گزارش خبرگزاری فارس، فرشته پورمراد مجری این طرح پژوهشی گفت: استفاده از ترکیبات طبیعی از قبیل فلاونوئیدها در فراورده‌های آرایشی، بهداشتی، دارویی و غذایی بر کسی پوشیده نیست، ولی متأسفانه حلالیت کم این ترکیبات در آب، تهیه فرمولاسیون‌های دارویی آنها را با مشکل روبرو می‌نماید و در نتیجه، کاربرد آنها در فرایندهای موضعی، مشکل می‌شود. لذا برای برطرف کردن این مشکل، به سراغ تهیه نانوذرات کلوئیدی و سیستم‌های جامد– مایع (پراکندگی‌های کلوئیدی) رفتیم و با روش خاصی، موفق به پراکندگی نانوذرات در محلول شدیم. وجود نانوذرات باعث افزایش سطح تماس و افزایش عبور و نفوذ داروها از سدهای سلولی مانند می‌شود.
پور مراد افزود: در این پژوهش، به تهیه یک نوع نانوذره به شکل پراکندگی کلوئیدی از کوئرستین و فرولیک اسید به عنوان فراورده‌ای که دارای اثر بالقوه در درمان اختلالات پوستی مانند پسوریازیس و درماتیت آتوپیک هستند، پرداخته شده است.
برای رسیدن به این هدف، ابتدا مخلوط کوئرستین و فرولیک اسید در حلال آلی حل کردیم . سپس در سه آزمایش جداگانه با افزودن حامل‌های ئیدروکسی پروپیل متیل سلولز، لسیتین و پلی‌وینیل پیرولیدون در متانول یا استون یا اتیل‌استات به محلول اولیه، پراکندگی نانوذرات تولیدی را با روش نفوذ حلال، بررسی و بهترین حلال و امولسیفایر انتخاب کردیم.
نتایج بررسی‌ها، حاکی از آن بود که دو حامل ئیدروکسی‌پروپیل متیل سلولز و پلی‌وینیل پیرولیدون، موجب غیر یکنواخت شدن و چسبندگی نانوذرات می‌شوند، در نتیجه مطلوب نیستند. اما لسیتین از دیدگاه اندازه و شکل ذرات، نتیجه بهتری را ارائه می‌دهد. همچنین توئین ۸۰ به میزان مشخص باعث بهبود پراکندگی می‌شود.
برای تعیین شکل نانوذرات از میکروسکوپ الکترونی، تعیین اندازه نانوذرات و پتانسیل سطحی از دستگاه تعین‌کننده پتانسیل زتا استفاده شده است.
با تهیه چنین فراورده‌های مبتنی بر فناوری نانو، می‌توان انحلال و اثر داروها را بیشتر نمود و در نتیجه با بکار بردن مقدار کمتر دارو، بیمار را از مضرات و واکنش‌های ناخواسته داروئی حفظ کرد.
جزئیات این کار که با همکاری سهیلا هنری و فاطمه حسینی‌خواه و محمدعلی ابراهیم‌زاده انجام شده، در مجله Journal of Vacuum Science and Technology B (جلد ۲۷، صفحات ۱۵۸۵-۱۵۸۳، سال ۲۰۰۹) منتشر شده است.