رمز عبور خود را فراموش کرده اید؟

By registering with this blog you are also agreeing to receive email notifications for new posts but you can unsubscribe at anytime.


رمز عبور به ایمیل شما ارسال خواهد شد.


کانال رسمی سایت تفریحی

دکه سایت


نظر سنجی

نظرسنجی

به نظر شما کدام سریال امسال ماه رمضان بهتر است؟

Loading ... Loading ...

کلیپ روز




logo-samandehi

تصاویری از فرش قرمز اختصاصی برای بازیگران دیر رسیده در جشنواره فجر

عکس از جشن تولد ۳۸ سالگی آزاده صمدی

مصاحبه از زندگی شخصی امیرحسین مدرس و همسر دومش

عکس همسر آزاده نامداری و دخترش گندم

عکس جدید مهناز افشار و دخترش لینانا

نامه عسل پورحیدری در شبکه اجتماعی پس از خاکسپاری پدر

عکسی جالب از تینا آخوندتبار با دستکش بوکس در حال ورزش

تصاویر تبلیغاتی الیکا عبدالرزاقی و همسرش امین زندگانی

رتبه بدهید:

خاطرات گوهر خیراندیش از تلخی و شیرینی جنگ

گوهر خیراندیش بازیگر توانمندی است که کار در سینما را از سال ۶۵ با بازی در فیلم سینمایی “روزهای انتظار” ساخته اصغر هاشمی در اوج جنگ تحمیلی آغاز کرد، او با ایفای نقش در تئاتر «ننه خضیره» نیز هنگام جنگ سعی می کرد به مردم امید و شجاعت هدیه دهد.

او بازیگری است که بدون اغراق در هر ژانری موفق ظاهر می شود و در بیشتر مواقع خودش نقشش را طراحی می کند. این بازیگر معتقد است به مقوله جنگ به لحاظ سینمایی آن گونه که شایسته است پرداخت نشده و بسیاری از بزرگان سینما می توانستند در این عرصه حرف های جدی تری برای گفتن داشته باشند اما به دلیل عدم امکان کار در این مقوله، سینمای جنگ ما سینمای کسالت آوری شده است.

تفریحی

خیراندیش با انحصاری کردن هر مسأله ای به شدت مخالف است و می گوید: دین، شهید و حتی جنگ متعلق به یک گروه خاصی نیست.

با دوست داشتنی ترین بازیگر میانسال که هنوز کار در زمینه فیلم های جنگی، دغدغه اش محسوب می شود و در «همچون سرو» بیژن بیرنگ که به مقوله جنگ می پردازد ایفای نقش کرده است به گپی نشستیم که در پی می آید:

سالی که شما به طور جدی با فیلم سینمایی «روزهای انتظار» وارد سینما شدید، کشور ما درگیر جنگ تحمیلی بود، در آن سال ها فضای سینما چگونه بود و شما چگونه وارد این پروژه شدید؟

اول اجازه بدهید من در مورد دفاع مقدس به نکته ای اشاره کنم، حدود سه سال پیش به اتفاق زهرا حسینی نویسنده کتاب «دا» به اهواز رفتم، آنجا دیدم همه مزار شهدا در آب فرو رفته و هیچ فکری برای مزار شهدا به گونه ای که در شأن و منزلت آنهاست نشده است، ما فقط دم از دفاع مقدس می زنیم اما حاضر نیستیم به مزار کسانی که بهترین سال های عمرشان را برای دفاع از وطن شان گذاشتند و جان شان را برای حفظ مرزهای کشورشان دادند رسیدگی کنیم. وقتی آن صحنه را دیدم بسیار ناراحت شدم و امیدوارم به زودی راه حلی پیدا شود که مزار شهدای ما به گونه ای مرمت شود که حداقل بازماندگان بتوانند سر مزار عزیزان شان با آرامش بنشیند.

اما در مورد سؤال شما باید بگویم، اصغر هاشمی را از «روز باشکوه» می شناختم ایشان متنی را برای من آوردند که در یکی از روستاهای کاشان می گذشت این فیلم اولین فیلم بلند اصغر هاشمی بود و به خانواده هایی می پرداخت که چادرنشین بودند. بسیاری از دست اندرکاران جدی امروز سینما کارشان را با همین فیلم آغاز کردند، محمود کلاری، افسر اسدی، ایرج طهماسب و…

«روزهای انتظار» متن بسیار خوبی داشت که از متن های دولت آبادی الهام گرفته بود و این قوی بودن متن بسیاری از دوستان را مجاب کرد که در این کار ایفای نقش کنند..

ترابی نویسنده این فیلمنامه در متن از دولت آبادی تأثیر گرفته بود و به حق بسیار متن زیبا وقابل باوری بود.

فکر می کنید فضای ملتهب جامعه چقدر تأثیر روی این فیلم گذاشته یا اینکه پناه بردن به روستا به دلیل دوری از همان فضای ملتهب اجتماعی بوده است؟

در این کار ما به دور از هیاهوی جنگ کار می کردیم و اساساً در آن زمان باید کارگردان به گونه ای کار می کرد که به مردم عادی بگوید زندگی عادی جریان دارد و مردم نباید خودشان را ببازند، در هنگام جنگ ما حتی در سریال ها هم حضور پیدا می کردیم زندگی در کنار جنگ در همه جا جریان داشت و ما فکر می کردیم هدف ما به عنوان یک بازیگر این است که خدمتی بکنیم و در هر شرایطی باید به کارمان ادامه می دادیم و اصلاً جنگ نباید می توانست باعث ترک کردن کارمان می شد.

یعنی سخت بودن رفت و آمد در آن سال ها هم نمی توانست شما را از هنر سینما و تئاتر و تلویزیون دور کند؟

یکی از روزهایی که من می خواستم به اداره تئاتر بروم، سر تمرین نمایشنامه «ننه خضیره» تهران بمباران شد و من در خیابان چرچیل تقریباً مطمئن بودم که زنده نمی مانم ولی هرگز به این فکر نمی کردم که کاش نمی آمدم تمرین تئاتر و هنوز هم به این مسأله فکر نکرده ام من عاشق این کار بودم و جنگ هم مرا به گونه ای تشویق می کرد که کارم را رها نکنم تا بتوانم، کاری کنم و نشان بدهم زندگی ادامه دارد.

در مورد تئاتر «ننه خضیره» بگویید گویا در زمان جنگ تئاتری بوده که سراسر امید را به مردم هدیه می داده و مردم هم بسیار استقبال کرده اند؟

بله، ما قصه ای را درباره زنی می گفتیم که در سوسنگرد برای انتقام از کسانی که به عروس و خانواده اش تجاوز کرده بودند نانی را می پزد و درون آن زهر می ریزد و عراقی ها مجبورش می کنند از نانی که پخته بخورد و او هم برای اینکه شک نکنند اول خودش می خورد و این گونه بود که حماسه” ننه خضیره” شکل گرفت، در همان شرایط ناگوار جنگ، ما این تئاتر را کار می کردیم و امیدوار بودیم جنگ به زودی تمام شود و مردم هم بسیار زیاد استقبال می کردند. ما نگران بودیم که خیل عظیمی که برای دیدن تئاتر آمده بودند از طبقه دوم تالار وحدت پایین نیفتند پس زندگی برای ما ادامه داشت.

با چه رویکردی در آن فضا کار می کردید و هدف تان از اینکه در آن شرایط روی صحنه بیایید چه بود؟

ما می خواستیم بگوییم مردم ما شجاع هستند و حاضرند تا آخرین قطره خون شان بجنگند زیرا مانند سربازان عراقی مجبور نبودند که به جبهه بروند. آنها فقط از آرمان ها و ناموس شان دفاع می کردند و ما هم می خواستیم به سهم خودمان بگوییم مردم ما شجاع هستند و عراق ماندنی نیست، هم بازتاب دلاوری سربازان ما در آن تئاتر هویدا بود و هم قصد داشتیم بگوییم که عراقی ها آخر ناگزیر هستند ایران را ترک کنند.

بیشتر فیلم هایی که در ژانر دفاع مقدس ساخته شده به مسائلی می پردازد که از واقعیت دور است و گاهی آنقدر تکراری است که تماشاگران به محض اینکه از شناسنامه فیلم متوجه می شوند در ژانر دفاع مقدس ساخته شده مجاب می شوند فیلم را نبینند چطور با این فضایی که این گونه از فیلم ها دارد، شما باز هم دوست داشتید در یک سریالی با این مضمون با نام «همچون سرو» کار کنید؟

تفریحی

برای من جذاب بود که آقای بیرنگ در «همچون سرو» نمی خواست خمپاره و خونریزی را نشان دهد فقط می خواست از زبان یک مادر درس هایی را در زرورق زمان جنگ بپیچد و به جوانان امروز بدهد، درس انسان بودن، احترام به پدر و مادر، درس عشق و دفاع از مرز و بوم. را در آن برهه از زمان مطرح کند که به مراتب می تواند برای تماشاگر جذاب تر از این باشد که فیلم هایی نازل و تکراری در این ژانر با چاشنی خونریزی و خمپاره ببیند.

و به دلیل متن بسیار زیبا و حرف جدی و نویی که برای تماشاگر داشت من علاقه داشتم در این سریال کار کنم.

فکر می کنید پرهیز از المان هایی مانند خونریزی و خمپاره که می تواند مردم را با ماهیت جنگ آشنا کند چقدر از تأثیرگذاری این نوع فیلم نزد تماشاگر کم می کند؟

می توانم بگویم این سریال نشان دهنده فضای ذهنی کارگران و به شیوه بیرنگ ساخته شده است، هدف کارگران این نیست که به واسطه جنگ حرف هایی را بزند که بخواهد از المان های جنگ به شکل گل درشت استفاده کند.

فکر می کنم پرداخت به سینمای جنگ و دفاع مقدس توسط افراد خاصی اجرایی می شود و عملاً امکان فعالیت در این حوزه برای همه فیلمسازان علاقه مند مهیا نیست و به همین دلیل این نوع سینما نمی تواند تماشاگر را جذب کند و به تکرار افتاده است؟

جنگ، خدا، شهید و دفاع مقدس متعلق به یک گروه خاص نیست، بسیاری از آدم ها که در حاشیه هستند دایماً به این گروه بندی ها دامن می زنند که البته در حال حاضر بسیار کمرنگ شده است.

جنگی که در کشور ما رخ داد با جنگ هایی که شما در فیلم ها می بینید به لحاظ موضوع متفاوت بود جنگ ما یک جنگ عقیدتی سیاسی و دفاع از خاک بوده، فیلم هایی که توسط فیلمسازان جهان ساخته می شود و تماشاگر را مبهوت می کند، عقیدتی سیاسی نیست، اما با شما موافق هستم که در کشور ما ساخته شدن فیلم های اینچنینی به کسانی سپرده شده است که توانایی سینمایی برای پرداخت به این موضوع را ندارند چون صرفاً قرار نیست درباره جنگ یا شهید اطلاعاتی به تماشاگر داده شود بلکه باید فیلم از ساختاری برخوردار باشد که بتواند تماشاگر را مجذوب کند.

انگار فقط کسانی که به جبهه رفته بودند امکان این را می یافتند تا درباره جبهه فیلم بسازند به همین دلیل این مرزبندی از خیلی سال پیش شروع شد و باعث شد کارگردانان و نویسندگان ما خودشان را کنار بکشند و فکر کنند امکان ساخت این گونه از فیلم ها برایشان وجود ندارد.

● این افکار از کجا ناشی می شود؟

واقعاً نمی دانم شاید از عملکرد مسؤولان سینمایی آن وقت، همیشه برای من سؤال بوده که چرا کارگردان های دیگر به سمت این سینما نیامدند؟ اگر در این ژانر فیلم می ساختند قطعاً فیلم هایشان از یک ساختار قوی برخوردار خواهد بود و می توانست تأثیرگذار باشد.

در اکثر فیلم هایی که در این باره ساخته می شود نگاه بدی به جنگ وجود ندارد یا حداقلش این است که سعی نمی شود از بدی جنگ حرفی بزنند؟

می خندد) به نظر من باید شکل این مصاحبه تغییر کند من باید از شما سؤال بپرسم، واقعاً نقطه نظرات هم نسلان شما که خاطره چندانی از جنگ ندارند برای من جذاب است، جالب است بدانید در برهه ای از زمان ما حتی فیلم های ضدجنگ نمی دیدیم و با ایدئولوژیک کردن این مقوله از اینکه به مردم ذات جنگ را نشان دهیم پرت شدیم و به حاشیه های جنگ پرداختیم که بعد از این همه سال به طور کاملاً طبیعی به تکرار افتادیم.

بنابراین خوشحالم که جوان های امروز انقدر درایت دارند که متوجه باشند ذات جنگ بد است ولی وقتی دشمن به خاک یک کشور حمله می کند باید با دل و جان از خاکشان دفاع کنند.

تصاویر جدید بنیامین بهادری در کنار زن سال هند

تصاویر و حواشی حضور سحر قریشی و بازیگران در جشن پیراهن استقلال

عکسی جدید از آنا نعمتی و برادرش در رستوران

تصاویر جدید از هدیه تهرانی و مهران مدیری در سری جدید «قلب یخی»

عکس هایی از عروسی گلزار و النازشاکردوست در یک فیلم عروسی

دو عکس متفاوت الناز شاکردوست با عروسک گوفی و در آمبولانس

تصاویر نرگس محمدی به همراه مادرش در کنسرت موسیقی

تصاویری از حضور هنرمندان در کنسرت بابک جهانبخش

تبلیغ فروشگاهی

مطالب مرتبط با این موضوع

اجباری اجباری، ایمیل شما هرگز منتشر نخواهد شد