بستنی روکش طلای ۲۵۰ دلاری در برج میلاد!

تابناک:هنگامی که گزارش را خواندم باورم نشد! اصلا غیر قابل باور بود.چرا باید اینچنین باشد؟ در گوشه‌ای از این کشور پدری برای درمان دخترش کلیه‌اش را می‌فروشد و در گوشه‌ای دیگر برخی بستنی روکش طلا میل می‌کنند و صاحب رستورانش می‌گوید که این حق مردم است که با پول خود هر چه که دوست دارند بخرند!؟
برج میلاد در تهران را می‌گویم، رستورانی دارد گردون،بس مجلل و زیبا، ما که خودمان نرفته‌ایم توصیفش را شنیده‌ایم.
گزارشگر روزنامه‌ی واشنگتن پست ظاهرا به ایران تشریف آورده و گزارشی هم از آن تهیه کرده‌ است.
در جایی از گزارش نوشته است؛از بالای ساختمان ۱۴۲۷ فوتی برج میلاد فقرای تهران نقطه‌ای به نظر نمی‌رسند که به صورت گروهی در خیابان‌ها حرکت می‌کنند!
جای حساس گزارش اینجاست که می‌نویسد؛طبقه سرمایه دار جدید در ایران ماشین پورشه سوار می‌شود،برای پارتی آخر شب خاویار سرو می‌کند و در بلندترین رستوران چرخشی در جهان بستنی روکش طلا با قیمت ۲۵۰ دلار می‌خورد!
همین بستنی کنجکاوی را بر انگیخت تا با مدیریت رستوران برج میلاد تماس بگیرم و جویای صحت و سقم آن شوم و به عنوان خبرنگار برای صحت و سقم این خبر با مدیریت رستوران برج میلاد تماس گرفتم.
با خود گفتم وقتی یک روزنامه نگار آمریکایی به راحتی گزارشی تهیه می‌کند و به خورد خوانندگانش می‌دهد تا فضایی از ایران را برایش تصویر کند

تابناک:هنگامی که گزارش را خواندم باورم نشد! اصلا غیر قابل باور بود.چرا باید اینچنین باشد؟ در گوشه‌ای از این کشور پدری برای درمان دخترش کلیه‌اش را می‌فروشد و در گوشه‌ای دیگر برخی بستنی روکش طلا میل می‌کنند و صاحب رستورانش می‌گوید که این حق مردم است که با پول خود هر چه که دوست دارند بخرند!؟
برج میلاد در تهران را می‌گویم، رستورانی دارد گردون،بس مجلل و زیبا، ما که خودمان نرفته‌ایم توصیفش را شنیده‌ایم.
گزارشگر روزنامه‌ی واشنگتن پست ظاهرا به ایران تشریف آورده و گزارشی هم از آن تهیه کرده‌ است.
در جایی از گزارش نوشته است؛از بالای ساختمان ۱۴۲۷ فوتی برج میلاد فقرای تهران نقطه‌ای به نظر نمی‌رسند که به صورت گروهی در خیابان‌ها حرکت می‌کنند!
جای حساس گزارش اینجاست که می‌نویسد؛طبقه سرمایه دار جدید در ایران ماشین پورشه سوار می‌شود،برای پارتی آخر شب خاویار سرو می‌کند و در بلندترین رستوران چرخشی در جهان بستنی روکش طلا با قیمت ۲۵۰ دلار می‌خورد!
همین بستنی کنجکاوی را بر انگیخت تا با مدیریت رستوران برج میلاد تماس بگیرم و جویای صحت و سقم آن شوم و به عنوان خبرنگار برای صحت و سقم این خبر با مدیریت رستوران برج میلاد تماس گرفتم.
با خود گفتم وقتی یک روزنامه نگار آمریکایی به راحتی گزارشی تهیه می‌کند و به خورد خوانندگانش می‌دهد تا فضایی از ایران را برایش تصویر کند و بتواند باز هم ذهنیت مخاطبش را نسبت به ایران منفی جلوه دهد،می‌توانم حقیقت این گزارش را از مسئولین رستوران جویا شوم.اما دریغ از ذره‌ای همراهی مسئولین رستوران با یک خبرنگار ایرانی!
جالب بود در پی درج خبر بستنی روکش دار طلا با قیمت ۲۵۰ دلاری در برج میلاد مسئولین این رستوران هیچ توضیحی مبنی بر صحت یا کذب این خبر ارائه نکردند.
خود را خانم نیکنام معرفی کرد و ضمن خودداری از بیان مسئولیت خود،درخصوص پیگیری این خبر گفت:«اینجانب اجازه ندارم تا درخصوص این خبر به شما توضیح دهم و از شما ممنون می شوم باید تلفن شما را قطع کنم!»
هنگامی که  از وی خواستم تا تلفن را به شخصی که اجازه توضیح دادن دارد وصل کند، گفت: من چنین اجازه ای ندارم و باید تلفن شما را قطع کنم که تلفن را قطع کرد.
شاید اگر باز هم همان گزارشگر آمریکایی بود پاسخی دریافت می‌کرد.اما چون ما خودی هستیم باید سنگ قلاب شویم.
اگر به برج میلاد رفتید و از آن بستنی روکش طلای ۲۵۰ دلاری هم خوردید نوش جانتان!