ازدواج های پستی، خوب یا بد؟

پایان تلخ ازدواج از راه دور
پسرانی که خارج از ایران زندگی می کنند علاقه‌مند به ازدواج با دختران ایرانی بزرگ شده در اروپا نیستند زیرا همسرانی پرورش پیدا کرده با فرهنگ سرزمین مادری خود را ترجیح می‌دهند. بنابراین به سراغ انتخاب همسری از ایران می‌روند و طبیعتا در این راه از اقوام خود کمک می‌گیرند. معمولا این افراد از آگاهی و فرهنگ دختران ایرانی و تغییراتی که در این سال‌ها در دید و نگرش و خواست آنها از زندگی مشترک ایجاد شده اطلاعی ندارد. ذهنیت آنها نسبت به ازدواج با دختر ایرانی همان تصویر زندگی سنتی است.

از طرف دیگر عده‌ای از دخترها در ایران، داشتن اقامت کشور دیگر را امتیاز بزرگی در انتخاب همسر آینده خود به حساب می‌آورند و آن را راهی برای فرار از مشکلات و رسیدن به آرزوهایشان می‌دانند. همین امر باعث می‌شود تا دقت لازمه برای یک زندگی مشترک در پس پرده رویاها کمرنگ شود.

نظر روان‌‌شناس درباره این ازدواج ها
با ازدواج‌های پُستی مخالف‌ام!
از آنجا که این روزها تب خارج رفتن واگیر پیدا کرده و یکی از راه‌هایی که می‌توان به رویای زندگی در خارج از کشور به ویژه آمریکا، اروپا و کانادا و اقامت آن رسید، ازدواج کردن با فردی مقیم این کشورهاست متاسفانه ازدواج‌های این چنینی هم مرسوم شده است. طریقه آشنایی دختر و پسر در این ازدواج‌ها چه از راه معرفی خویشاوندی و آشنایی باشد و چه خودشان از راه کامپیوتر و گردش در اینترنت و سایت‌ها یکدیگر را پیدا کرده باشند از پایه و اساس شکال دارد.
این دختر و پسرها در مدت کوتاهی به هم دل می‌بندند و تصمیم به ازدواج می‌گیرند. ازدواجی که هر دو طرف گمان می‌کنند همسر رویاهای خود را پیدا کرده‌اند زیرا آنها خود را از راه دور به هم معرفی کرده‌اند. تقریبا همه ما این مهارت را داریم که با کلمات بازی کنیم و خوب صحبت کنیم اما لزوما همه ما اهل عمل به حرف و شعارهایی که می‌دهیم نیستیم. پس وقتی شما با یک دختر خانم یا آقا پسری که فرسنگ‌ها دورتر از شما پشت کامپیوترش نشسته گفت‌ و گو می‌ کنید باید این موضوع را مدنظر داشته باشید. او می‌تواند با کلمات بازی کند و تصویری زیبا و ایده‌آل از خود بسازد. وای به حال کسی که او را باور کند چون با واقعیت روبه‌رو نخواهد شد. تصویری که آن فرد از خود ترسیم کرده، می‌تواند خیلی از واقعیت وجودی و شخصیت‌اش فاصله داشته باشد.
حالا دختر یا پسری که با هزار و یک امید و آرزو از شهر و خانواده‌اش خداحافظی می‌کند و مهاجرت را انتخاب می‌کند، نه تنها غم ترک خانواده، موقعیت و سوابق شغلی و حتی سوابق تحصیلی ( بسیاری از کشورها مدرک تحصیلی ما را نمی‌پذیرند ) را به جان می‌خرد، با سرابی مواجه می‌شود که باورکردنش بسیار سخت است. تازه متوجه می‌شود کسی که به خاطرش از آنچه داشته چشم‌ پوشی کرده و راهی دیار غربت شده، اصلا شبیه حرف‌هایی که می‌زد نیست. او را نمی‌شناسد و باید بپذیرد رودست خورده است و اجبارا باید زندگی کند چون او را انتخاب کرده است. او تازه متوجه می‌شود نمای زیبا و ظاهر فریبنده زندگی و کار در اروپا یا آمریکا، در کنار همه خوبی‌هایش سختی‌های زیادی هم دارد.
بسیاری از خانم‌ها یا آقایانی که تن به چنین ازدواجی می‌دهند و مهاجرت می‌کنند حتی از نظر تسلط به زبان انگلیسی هم ( که زبان بین‌المللی است ) مشکل دارند و این نقص باعث می‌شود پس از مهاجرت قادر نباشند با کسی ارتباط برقرار کنند، کار داشته باشند یا ادامه تحصیل دهند و خلاصه در اجتماع باشند و ناچارند کنج خانه بنشینند. این بیکاری و بی‌برنامگی و روزهای بلندی که باید در خانه تنها بمانند تا همسرشان برگردد واقعا آنها را آزار می‌دهد و همه اینها واقعیت‌هایی است که قبل از مهاجرت لمس نمی‌شوند و تلخی آن توصیف‌نشدنی است. همه این شرایط را بازگو کردم تا با مطرح کردن معایب این ازدواج در یک کلام به این نقطه برسم که مخالف چنین ازدواجی با این سبک و سیاق هستم.
اما اگر شما قصد دارید چنین انتخابی داشته باشید و با کسی ازدواج کنید که در خارج از کشور زندگی می‌کند بهتر است لااقل به توصیه‌های کلیدی ما اهمیت بدهید تا در ازدواج آن طرف آب موفق شوید.
۱ – اول از همه توصیه می‌کنم تلاش کنید از نظر تسلط به زبان و مهارت یا مهارت‌هایی که بتواند استقلال فردی شما را در یک کشور خارجی تامین کند به حد قابل قبولی برسید. این‌طور نباشد که شما مانند یک فرد نیازمند حتی برای تامین کوچک‌ترین نیازهای ارتباطی‌تان محتاج کسی باشید.

۲ – باید بکوشید از منابع موثق اطلاعاتی در مورد شخص مورد نظر که قرار است به همسری خود انتخاب کنید کسب کنید.
تلاش شما باید پیگیر و جدی باشد چون برای زندگی کردن کنار یکدیگر نیاز دارید متناسب هم باشید. شما لازم است از نظر خانوادگی، فرهنگی، اعتقادی، اقتصادی و بسیاری موارد دیگر در تناسب با هم باشید.
در مورد صداقت آنچه او در ایمیل‌ها یا گفت‌وگوی تلفنی‌اش می‌گوید اطمینان پیدا کنید. اگر برایتان مقدور است برای مدت کوتاهی به آن کشور سفر کنید تا از صحت آنچه او ادعا می‌کند یا از وضعیت احتمالی شغلی و زندگی خود در آن کشور اطلاعات به دست آورید. شما باید ببینید آیا به عنوان فردی مستقل قابلیت زندگی در آنجا را دارید یا نه. گاهی اوقات به خاطر خصوصیات خانوادگی، شخصیتی و اعتقادی که در شما یا طرف مقابل وجود دارد و عدم تناسب این عوامل با هم بلافاصله در همان چند روز اول زندگی می‌بینید که شما به درد هم نمی‌خورید و مال دو دنیای مختلف هستید. به هر حال هر کسی ضعف‌ها و نقاط قوت فراوانی دارد که گریز ناپذیر است اما امکان دارد از نظر شما با ویژگی‌هایی که دارید آن ضعف خاص بسیار پراهمیت باشد و زندگی کنار چنین شخصی غیرقابل تحمل شود.
اگر قبل از ازدواج و تصمیم به مهاجرت متوجه این خصوصیات شدید (صادقانه به هم اطلاعات دهید) قطعا نه خودتان و نه طرف مقابل را با یک تصمیم غلط دچار دردسر نخواهید کرد.

باز هم تاکید می‌کنم ازدواج خوب و سالم مستلزم این است که شما از نزدیک ویژگی‌های شخصیتی و خانوادگی و فرهنگی و… طرف مقابل را مورد بررسی قرار دهید. از راه دور امکان یک شناخت عمیق وجود ندارد و ازدواج بدون شناخت عاقبت خوشی نخواهد داشت.
به کسانی که آن طرف آب زندگی می‌کنند هم توصیه می‌کنم اگر قصد دارند از سرزمین مادری‌شان همسری انتخاب کنند ازدواج را پروژه‌ای جدی بدانند و دوره زمانی مانند ۳ تا ۶ ماه را در نظر بگیرند و در این زمان سعی کنند همسر آینده و خانواده او را بشناسند. باید کسی را انتخاب کنید که مهارت و قابلیت زندگی مستقل را داشته باشد. شما به خوبی می‌دانید که در آن جوامع سبک زندگی مانند ایران نیست پس خوب دقت کنید تا در ازدواج شکست نخورید.

از این نکات غافل نباشید
پاره‌ای نکات مهم که در این نوع ازدواج‌ها باید در نظر گرفته شود عبارتند از :
_ زمینه‌سازی برای آشنایی بیشتر زوجین
_ اطلاع ازگذشته و شغل و کار فرد مقیم خارج
_ اطلاع از قوانین اقامت در کشور میزبان « اقامت ازدواجی »
_ طرح روشن خواست‌ها مثل ادامه تحصیل، کار کردن در خارج خانه و ….
_ شرایط اقلیمی کشور میزبان
_ آمادگی برای دوری نسبتا طولانی از خانواده و وطن
_ علت زندگی در خارج از کشور