آقای قطبی خوش گذشت؟

دوشنبه شب با حضور افشین قطبی سرمربی تیم ملی ایران در تلویزیون و برنامه یک جهان یک جام تنها چیزی که در نگاه اول در ذهن بیننده ایرانی نقش می بست حسرت بود و بس!
شاید آن زمان که تیم ملی ایران به سبب عدم مدیریت مدیران فدراسیون فوتبال که با برنامه ریزی اشتباه مانع از صعود ایران به جام جهانی شدند فکر نمی کردیم که با شروع جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی هر لحظه دلمان بخواهد که تیم ما هم در این تورنمنت بزرگ حضور داشته باشد.
آن زمان حس حسرتمان آمیخته با خشم شده بود و از این رو شاید به اصطلاح داغ بودیم و عمق فاجعه را حس نمی کردیم.
ولی با قرعه کشی مرحله گروهی جام جهانی زخمی که ازنرفتن به جام جهانی خورده بودیم دهان باز کرد و وقتی نام کره شمالی را در کنار تیم های قدرتمندی همچون برزیل، پرتغال و ساحل عاج دیدیم فریادمان به هوا رفت و در تمامی نقاط بدن احساس سوختن کردیم!
بوی سوختنمان هم وقتی درآمد که نمایش بسیار خوب کره شمالی، آن کشور کمونیستی، را در برابر پر افتخار ترین تیم جهان دیدیم.

دوشنبه شب با حضور افشین قطبی سرمربی تیم ملی ایران در تلویزیون و برنامه یک جهان یک جام تنها چیزی که در نگاه اول در ذهن بیننده ایرانی نقش می بست حسرت بود و بس!

شاید آن زمان که تیم ملی ایران به سبب عدم مدیریت مدیران فدراسیون فوتبال که با برنامه ریزی اشتباه مانع از صعود ایران به جام جهانی شدند فکر نمی کردیم که با شروع جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی هر لحظه دلمان بخواهد که تیم ما هم در این تورنمنت بزرگ حضور داشته باشد.

آن زمان حس حسرتمان آمیخته با خشم شده بود و از این رو شاید به اصطلاح داغ بودیم و عمق فاجعه را حس نمی کردیم.

ولی با قرعه کشی مرحله گروهی جام جهانی زخمی که ازنرفتن به جام جهانی خورده بودیم دهان باز کرد و وقتی نام کره شمالی را در کنار تیم های قدرتمندی همچون برزیل، پرتغال و ساحل عاج دیدیم فریادمان به هوا رفت و در تمامی نقاط بدن احساس سوختن کردیم!

بوی سوختنمان هم وقتی درآمد که نمایش بسیار خوب کره شمالی، آن کشور کمونیستی، را در برابر پر افتخار ترین تیم جهان دیدیم.

پس از بازی برزیل و کره شمالی خیلی ها گفتند که خوب شد که ما در جام جهانی نبودیم، زیرا اگر بودیم مقابل برزیل نمی توانستیم مقاومت کنیم و به شکل مفتضحانه ای شکست می خوردیم، شاید!

اما ما دلمان می خواست باشیم و شور و هیجانمان به سبب حضور نام ایران در این مسابقات دوچندان شود، صد افسوس که نبودیم!

با نزدیک شدن به پایان جام جهانی کم کم داشت یادمان می رفت که چه بلایی سرمان آمده است و چنان در جادوی فوتبال آلمان و اسپانیا و آرژانتین و… غرق شده بودیم که خودمان را فراموش کرده بودیم و زخممان هم دیگر کمتر می سوخت ولی…

ولی به یکباره و با حضور افشین قطبی در تلویزیون تمام آوار دنیا بر سرمان خراب شد و به قول مش قاسم دود شدیم و رفتیم هوا!

وقتی سرمربی ناکام ما از اینکه چقدر در آفریقای جنوبی خوش گذرانده است سخن می گفت تمام تار و پود بدنمان را نفرت و خشم فراگرفته بود.

قطبی مردی است که به همراه علی دایی، علی کفاشیان، مهدی تاج و …! آرزوهای یک ملت را با جاه طلبی و بی کفایتی به باد دادند.

حالا جالب است که همه از جمله کفاشیان به جام جهانی رفتند و بسیاری هم همراه وی رفتند و اعضای تیم ملی ما نرفتند… مردم ما نرفتند.

جالب اینجاست که کسی در این مدت نیامد تا از مردم دلجویی کند و به جوانان این مرز و بوم  تسلی خاطر بدهد.

پس از صعود نکردن به جام جهانی همه شان به جان هم افتادند و سعی بر این داشتند که تقصیر را بر گردن دیگری بیاندازند فارغ از اینکه بدانند که ما روزی تیمی بودیم که یکی از قدرت های آسیا بودیم.

قطبی کیلومترها از ایران به آفریقای جنوبی رفت و با پول مردم آنجا خرج کرد و خوش گذراند و با یک سری آنالیز تیم های آسیایی بازگشت.

حرف ها و تحلیل هایی که قطبی کرده بود را می شد از تلویزیون هم مشاهده کرد و لزومی نداشت که به آنجا رفت.

او از فوتبال خوب و روان اسپانیا صحبت می کرد، چیزی که حتی بدترین کارشناس همان برنامه یک جهان یک جام هم از آن سخن بسیار می گفت.

یا از فوتبال بسته و دفاعی کره شمالی حرف می زد که حتی مبتدی ترین تماشاگر فوتبال هم می توانست آن را بفهمد.

سوال اینجاست که پس چرا افشین خان قطبی این همه راه را رفته است. این تفسیرها را که می شد از تلویزیون با آن تصویربرداری فوق العاده مشاهده کرد.

در قسمتی از برنامه وقتی که رضا جاودانی از قطبی سوال کرد که بهتر نبود که یک تیم را برای آنالیز گرد هم می آوردید، آنجا بود که بیشتر عیان می شد که آقای سرمربی برای چه به آفریقای جنوبی رفته است.

به هرحال هرچه که بود گذشت، درست است که هنوز داریم درد می کشیم ولی به خودمان می توانیم دلداری بدهیم که اگر تیم ما به جام جهانی نرفت مهم نیست چون به جایش انواع و اقسام اشخاص مسئول و غیر مسئول فوتبال کشورمان به آنجا رفتند و حتماً برایمان خاطرات خوشی هم دارند!