کاش کریستیانو رونالدو برزیلی بود!

بسیاری از علاقه مندان به فوتبال کریستیانو رونالدو را بهترین بازیکن جهان می دانند. البته این گفته پر بیراه هم نیست او در کنار بازیکنی مثل مسی در حال حاضر برترین بازیکنان جهان هستند.
همواره بازیکنان بزرگی بوده اند که در عرصه باشگاهی بازیکنان بسیار بزرگی بوده اند ولی به دلیل فقدان یک تیم ملی قدرتمند نتوانسته اند در تیم های ملی خود بدرخشند و به توفیق دست یابند.
در این بین می توان به رایان گیگز اشاره کرد که علی رغم اینکه در منچستر یونایتد دوران بسیار درخشانی را با آلکس فرگوسن تجربه کرد ولی در تیم ملی کشورش ولز نتوانست آنطور که باید و شاید بدرخشد و همان رایان گیگز منچستر باشد.
این گفته در مورد بازیکنان زیادی از جمله کریستیانو رونالدو صدق می کند.
تیم ملی پرتغال تیم بسیار قدرتمندی نیست و به جرات می توان گفت که بسیاری این تیم را به سبب حضور اوزه بیو و لوئیز فیگو در گذشته و رونالدو در حال  حاضر می شناسند.

بسیاری از علاقه مندان به فوتبال کریستیانو رونالدو را بهترین بازیکن جهان می دانند. البته این گفته پر بیراه هم نیست او در کنار بازیکنی مثل مسی در حال حاضر برترین بازیکنان جهان هستند.

همواره بازیکنان بزرگی بوده اند که در عرصه باشگاهی بازیکنان بسیار بزرگی بوده اند ولی به دلیل فقدان یک تیم ملی قدرتمند نتوانسته اند در تیم های ملی خود بدرخشند و به توفیق دست یابند.

در این بین می توان به رایان گیگز اشاره کرد که علی رغم اینکه در منچستر یونایتد دوران بسیار درخشانی را با آلکس فرگوسن تجربه کرد ولی در تیم ملی کشورش ولز نتوانست آنطور که باید و شاید بدرخشد و همان رایان گیگز منچستر باشد.

این گفته در مورد بازیکنان زیادی از جمله کریستیانو رونالدو صدق می کند.

تیم ملی پرتغال تیم بسیار قدرتمندی نیست و به جرات می توان گفت که بسیاری این تیم را به سبب حضور اوزه بیو و لوئیز فیگو در گذشته و رونالدو در حال  حاضر می شناسند.

در طول تاریخ تیم ملی پرتغال شاید بازیکنانی نظیر رونالدو باعث شده اند که به این تیم احترام گذاشته شود.

اینکه رونالدو کم فروغ و شاید هم بی فروغ در این جام ظاهر شد دلیلش می تواند این باشد که تمام بار تیم بر روی دوش این بازیکن است، چه بار فنی و چه بار روحی.

همه از وی انتظار دارند که کاری خارق العاده انجام دهد ولی آیا به راستی فوتبال یک ورزش  گروهی نیست.

کافیست به مسی در تیم ملی آرژانتین نگاهی بیاندازیم. حضور بازیکنانی مثل ایگواین، توز و … چقدر از بار روانی آرژانتین می کاهد.

در آرژانتین مسی خوب نباشد توز خوب است و اگر توز خوب نباشد ایگواین خوب است اما در پرتغال به جز رونالدو به کدام بازیکن می شود اطمینان کرد؟

اینجاست که باید گفت که کاش کریستیانو رونالدو پرتغالی نبود و یک برزیلی بود تا در کنار ستارگانی همچون کاکا، فابیانو، روبینیو و … بتواند با فراغ بال بیشتری بازی کند و قابلیت های  فوق العاده خود را همچون باشگاهش در تیم ملی هم پیاده کند و هواداران فوتبال را از نعمت فوتبال زیبای خود بهره مند کند.