چرا زمین از خورشید دور می شود؟

هزاران سال است که اخترشناسان در تلاش‌اند فاصله زمین تا خورشید را اندازه گیری کنند. در حالی که می‌دانیم این فاصله ۴۰۰ برابر بیشتر از فاصله ماه تا زمین است، اما تغییر می کند!

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در قرن سوم پیش از میلاد، «آریستارخوس»(Aristarchus) که به دلیل طرح دستگاه خورشید مرکزی برای نخستین بار شهرت دارد، فاصله خورشید تا زمین را ۲۰ برابر دورتر از فاصله ماه تا زمین برآورد کرده بود. در حالی که می دانیم این فاصله ۴۰۰ برابر بیشتر از فاصله ماه تا زمین است.

هزاران سال است که اخترشناسان در تلاش‌اند فاصله زمین تا خورشید را اندازه گیری کنند. در حالی که می‌دانیم این فاصله ۴۰۰ برابر بیشتر از فاصله ماه تا زمین است، اما تغییر می کند!

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، در قرن سوم پیش از میلاد، «آریستارخوس»(Aristarchus) که به دلیل طرح دستگاه خورشید مرکزی برای نخستین بار شهرت دارد، فاصله خورشید تا زمین را ۲۰ برابر دورتر از فاصله ماه تا زمین برآورد کرده بود. در حالی که می دانیم این فاصله ۴۰۰ برابر بیشتر از فاصله ماه تا زمین است.

در اواخر قرن بیستم اخترشناسان کنترل بهتری بر این اندازه گیری کیهانی داشتند که بعدا به واحد نجومی معروف شد. در واقع باید از پرتوهای رادار و ردیابی فضاپیمای بین سیاره ای ممنون باشیم که درستی و دقت فاصله خورشید و زمین را نشان داد که این مقدار برا بر است با ۱۴۹٫۵۹۷٫۸۷۰٫۶۹۶ کیلومتر.

اختیار داشتن چنین مقیاسی در سال ۲۰۰۴، «کراسینسکی»(Krasinsky) و «وویکتور برومبرگ»(Victor A. Brumberg) طی محاسباتی دریافتند که خورشید و زمین سالانه ۱۵ سانتی‌متر از هم دور می شوند؛ اما چرا؟

در پاسخ به این پرسش نظریاتی وجود دارد. یک نظریه این است که احتمالا خورشید در اثر همجوشی و توفان‌های خورشیدی، جرم و در نتیجه دام گرانشی خود را از دست می دهد. سایر احتمالات عبارتند از تغییر ثابت گرانشی، گسترش کیهان و حتی تاثیر ماده سیاه. گرچه هیچ یک از این موارد به درستی ثابت نشده است.

جزر و مد کوچک

«تاکاهو میورا»(Takaho Miura) از دانشگاه هیروساکی و همکارانش بر این باورند که جواب این پرسش را می دانند.

آنها در مقاله ای به مجله اروپائی نجوم و اختر فیزیک بیان کردند که خورشید و زمین در واقع به دلیل بر هم کنش کشندی (جزر و مدی) یکدیگر را می رانند.

این همان روندی است که به تدریج مدار ماه را به سمت بیرون می راند. جزر و مدهای ایجاد شده در اقیانوس‌های زمین توسط ماه به تدریج انرژی چرخشی زمین را به حرکت ماه انتقال می دهد و در نتیجه هر ساله مدار ماه به اندازه ۴ سانتیمتر بزرگتر شده و چرخش زمین به اندازه ۰۰۰۰۱۷/۰ ثانیه کندتر می شود.

به نوشته نجوم، تیم میورا همچنین بر این باورند که افزایش ناچیز جرم سیاره ما باعث ایجاد برآمدگی ثابت جزر و مدی در خورشید می شود.

این تیم کاهش سرعت چرخش خورشید را سه صدهزارم ثانیه در هر قرن ( ۰۰۰۰۳/۰ ثانیه در هر سال) محاسبه کرده است. بر اساس توضیحات این تیم افزایش فاصله زمین و خورشید به دلیل کاهش اندازه حرکت زاویه‌یی خورشید است.