پرویز پرستویی: من هم اگر کاسب بودم، مرتب کار می کردم

پـــرویز پرســتویی در دو سال اخیر کمتر بازی کرده و کم حرف زده؛ نقش آفرینی در دو فیلم «سیزده۵۹» و«خرس» تنها فعالیت این بازیگر گزیده کار در سال های اخیر بوده است.
نمایش «سیزده۵۹» در آلمان و فرانسه و استقبال خوب از این فیلم، بهانه ای شد تا این بازیگر لب به سخن بگشاید چرا که پرستویی علاوه بر بازی در ساخت آن نیز سهم بسزایی داشته است.
او در گفت وگو با خبرنگار بخش سینمایی ایسنا، علاوه بر صحبت درباره ی فیلم سامان سالور، درباره ی «وضعیت امروز سینما» سخن گفت که اهمیت این مباحث خبرگزاری دانشجویان ایران را برآن داشت تا انعکاس بخش عمده ی صحبت ها درباره ی «سیزده ۵۹» را به زمان اکران فیلم موکول کند.
پرویز پرستویی که مدت کوتاهی است از آلمان و فرانسه بازگشته به اکران «سیزده۵۹» در خارج از کشور اشاره کرد و به خبرنگار ایسنا گفت: افراد زیادی از هموطنان ما در غربت زندگی می کنند، بعضی ها شرایط سختی دارند و برخی از آنها حتی صورتشان را با سیلی سرخ نگاه می دارند. ما هم در اکران «سیزده ۵۹ » آمادگی این را داشتیم که یک نفر بلند بشود و بگوید شما از کجا آمدید و چه می گویید. نشستن در جمع آن تماشاگرها برایم قابل احترام بود. خود من شاید هیچ وقت به برنامه های زنده تلویزیون نروم و اصلا کششی برای حضور در بعضی از برنامه ها نداشته باشم، اما هنگامی که برنامه «چشم انداز» شبکه جام جم به خاطر فیلم یا سریالی بنده را دعوت می کند به احترام آن چهار تلفنی که از خارج از کشور می شود، شرکت می کنم. چون می دانم هموطنم وقتش را گذاشته، هزینه کرده و تماس می گیرد تا با من حقیر صحبت کند.

پـــرویز پرســتویی در دو سال اخیر کمتر بازی کرده و کم حرف زده؛ نقش آفرینی در دو فیلم «سیزده۵۹» و«خرس» تنها فعالیت این بازیگر گزیده کار در سال های اخیر بوده است.
نمایش «سیزده۵۹» در آلمان و فرانسه و استقبال خوب از این فیلم، بهانه ای شد تا این بازیگر لب به سخن بگشاید چرا که پرستویی علاوه بر بازی در ساخت آن نیز سهم بسزایی داشته است.
او در گفت وگو با خبرنگار بخش سینمایی ایسنا، علاوه بر صحبت درباره ی فیلم سامان سالور، درباره ی «وضعیت امروز سینما» سخن گفت که اهمیت این مباحث خبرگزاری دانشجویان ایران را برآن داشت تا انعکاس بخش عمده ی صحبت ها درباره ی «سیزده ۵۹» را به زمان اکران فیلم موکول کند.
پرویز پرستویی که مدت کوتاهی است از آلمان و فرانسه بازگشته به اکران «سیزده۵۹» در خارج از کشور اشاره کرد و به خبرنگار ایسنا گفت: افراد زیادی از هموطنان ما در غربت زندگی می کنند، بعضی ها شرایط سختی دارند و برخی از آنها حتی صورتشان را با سیلی سرخ نگاه می دارند. ما هم در اکران «سیزده ۵۹ » آمادگی این را داشتیم که یک نفر بلند بشود و بگوید شما از کجا آمدید و چه می گویید. نشستن در جمع آن تماشاگرها برایم قابل احترام بود. خود من شاید هیچ وقت به برنامه های زنده تلویزیون نروم و اصلا کششی برای حضور در بعضی از برنامه ها نداشته باشم، اما هنگامی که برنامه «چشم انداز» شبکه جام جم به خاطر فیلم یا سریالی بنده را دعوت می کند به احترام آن چهار تلفنی که از خارج از کشور می شود، شرکت می کنم. چون می دانم هموطنم وقتش را گذاشته، هزینه کرده و تماس می گیرد تا با من حقیر صحبت کند.
این بازیگر با اشاره به نمایش «سیزده ۵۹» در آلمان و فرانسه یادآور شد:در آنجا مراسم، بعد از نمایش فیلم بسیار طولانی تر از فیلم می شد و شاید تا دو ساعت صحبت می کردم و حرفهایی می زدند که برایم خیلی مهم بود. آدمی که خودش جانباز بود و زندگی بیست ساله در آنجا تغییرش نداده بود و دنیای خودش را داشت و دیدن این فیلم یک جورهایی تسکینی برایش شده بود و می گفت خیلی خوشحالم که از این آدمها اینجوری حمایت می شود و شما حرف دل ما را می زنید.
در «کلن» یکی از بهترین اکران ها را داشتیم
پرستویی با بیان اینکه برای اولین بار بود که از یک فیلم جنگی چنین استقبالی می شد، اظهار کرد: حتی علاوه بر ایرانی ها، آلمانی ها هم تماشاگر فیلم بودند. با عکس العملی که نشان دادند خیلی دردآور بود آنها این آدمهایی را که بخشی از جامعه ما هستند را خیلی بهتر از کسانی که در اینجا حضور دارند لمس می کنند و من این را در تک تک سیمای این آدمها دیدم. ما در «کلن» یکی از بهترین اکران ها را داشتیم و تماشاگرانی بودند که بدون دعوت ما بلیت ۱۰ یورویی خریده و به دیدن فیلم آمده بودند.این بسیار مهم است که کسی بلیت می خرد و قرار نیست با رعایت و حفظ مسائل صحبت کند.
وی ادامه داد:اما دیدیم با چشم های خیس از تماشای فیلم بیرون می آمدند و بر خلاف اینکه می گوئیم آنها در دنیای رنگی زندگی می کنند و اصلا ککشون هم نمی گزد حتی اشک در چشمشان خشک شده بود و من واقعا با دیدن چنین صحنه هایی، سبک شدم و دلم نمی خواست از آن ها جدا شوم.
این بازیگر با بیان اینکه اکران های موفق «سیزده ۵۹» در خارج از ایران در روحیه اش تاثیر بسیار مثبتی داشته است، گفت: در چند سال اخیر اتفاقات مختلفی در جامعه افتاد و هر اتفاقی که در جامعه می افتد، تبعات خودش را دارد. ما هم در این جامعه زندگی می کنیم و اذیت می شویم و در کارمان هم تاثیر می گذارد، ما شرح وظایف دیگری داریم و آنوقت می مانیم چه کار باید بکنیم؟ این چیزهاست که حال مرا بد می کند.
گذشت در تک تک ایرانی ها وجود دارد
وی تاکید کرد: مردم ما بسیار شریف هستند و با مشکلات زیادی زندگی می کنند. آنها اشتباهات را خیلی راحت نادیده می گیرند و گذشت در وجود تک تک ایرانی ها وجود دارد. من همیشه از این آدمها برای درآوردن نقش هایم استفاده و در قالب آنها قرار گرفتم و برای همین هم آنها شخصیت هایی مانند حاج کاظم، مرتضی راشد و .. را دوست دارند.
سید جلال روی دیگری از حاج کاظم است
بازیگر فیلم «آژانس شیشه ای» درباره استقبال از فیلم های دیگرش در صورت امکان چنین عرضه ای برای ایرانیان خارج از کشور گفت: من خیلی فکر کردم که چرا «آژانس شیشه ای» و «روبان قرمز» نمی تواند چنین اکران هایی داشته باشند و صاحبان فیلم باید این کار را می کردند. خود برنامه گذار «سیزده ۵۹» می گفت هنگام نمایش فیلم چون تا به حال فیلم جنگی نداشتیم، هر لحظه دل تو دلم نبود که به اصطلاح کسی بلند شود و چیزی بگوید.در واقع خودشان هم باور نداشتند چنین استقبالی می شود. ولی این اتفاق افتاد و واقعا من فکر می کنم که «آژانس شیشه ای» هم حرفی جدا از این فیلم نمی زند و سید جلال روی دیگری از حاج کاظم است، این شخصیت ها همه دانه های تسبیحی هستند که همدیگر را کامل می کنند.
بعد آشپزباشی فقط دو کار را قبول کردم
پرستویی در ادامه با بیان اینکه بعد از سریال «آشپزباشی» پیشنهادات زیادی برای بازیگری داشته که تنها دو کار را قبول کرده است گفت: «سیزده ۵۹» توانست من را جذب کند و دیگر کار «خرس» خسرو معصومی بود که آن هم از جنس همین آدمها است. نزدیک شدن به این آدم ها شاید نیاز شخصی خود من باشد. مهم این است که شما اینجور آدم ها را به چه شکل نگاه کنید و دنبال چه چیزشان بگردی، از آنها سوء استفاده کنی یا آنها را بهانه قرار دهی و چیزی را به رخ بکشی؟ یا اینکه با خود این جماعت کار داشته باشی؟. ما وقتی با خود این جماعت کار داریم آن چشم سومی که نگاه می کند خودش می تواند تصمیم گیری و نتیجه گیری کند. ما بیننده های خیلی خیلی خوبی داریم که نیاز نداریم خیلی چیزها را توضیح دهیم. فقط کافی است این آدمها را آنجوری که بودند و هستند نشان دهیم.
به عشق «بابانظر» در «سیزده ۵۹» حضور پیدا کردم
وی افزود: مثل رمان «بابانظر» که واقعا ای کاش بشود آنرا به تصویر کشید. این کار بسیار تاثیرگذار و یک جور کلاس است و خود من به عشق بابانظر بود که در «سیزده ۵۹» بازی کردم. این رمان را به من دادند بخوانم تا برای رونمایی ا ش حضور داشته باشم و تا تمام نشد تنوانستم آنرا زمین بگذارم. پرداختن به شخصیت بابانظر به نظر من خیلی اتفاق بزرگی است. قصه آدمی که بدنش با ترکش ستون بندی شده و کارهایی را کرده که دور از ذهن است .
این بازیگر ادامه داد: الان می گوییم معضل فیلم نامه داریم چرا واقعا؟ حالا اینقدر هم توپ را به زمین ارشاد نیاندازیم. خودمان واقعا چه کار کردیم؟. مگر قرار است همه چیز بر وفق مرادمان باشد؟ مگر همه شرایط قرار است برایمان کاملا مهیا باشد؟ هنرمند باید کار خودش را بکند و ما اگر کننده باشیم در همین شرایط محدود باید کارمان را بکنیم. الان که معضل فیلمنامه داریم همین «بابانظر»ها مدت زمان زیادی ما را تامین می کند و مطمئنا برای تماشاگر هم جذاب خواهد بود.
پروسه تولید ما وضعیت خوبی ندارد
شان سینمای ما و ملت ما این نیست
پرستویی در ادامه گفتگو با ایسنا با اشاره به وضعیت امروز سینما گفت: من نه با کسی دعوایی دارم، نه جنگی و نه طلبی و نه کسی حق من را خورده است. ولی به هر حال خودم رو نمی توانم از خانواده سینما جدا ببینم. از طرفی بحث ارشاد با خانه سینمااست که امیدوارم هر چه زودتر حل شود. والاّ این سینما است که آسیب می بیند.
وی افزود: امروز ما آدم های خیلی خوبی در سینما داریم و اگر ۵ درصد امکانات هالیوود و بالیوود را در ایران داشته باشیم آن وقت می بینید که فیلم سازی یعنی چه؟ این همه هنرمند در ایران وجود دارند ولی وضع به سامانی ندارند. پروسه تولید ما وضعیت خوبی ندارد. موضوعات دم دستی تلویزیونی که در تلویزیون پخش می شود با همان جنس آدم ها و با همان پوشش و تیپ سازی با چهار بازیگر سینما ادغام شده و معجونی را به عنوان فیلم سینمایی تشکیل دادند که شما در سالن تاریک باید بشینی و آنرا ببینی. موضوعات تلویزیونی که آدم ها در خانه با شلوار راحتی می توانند غلت هم بزنند، تخمه بشکنند و مهمان هم راه بیندازند و آنرا ببینند. معلوم است من پرویز پرستویی اگر از گرسنگی هم بمیرم در این فیلم ها حضور پیدا نمی کنم، شان ما این نیست، واقعا شان سینمای ما و ملت ما این نیست.
بازیگر فیلم «موج مرده» با طرح این سوال که چرا باید تولیدات خوبمان اینقدر کم باشد گفت: می گویند اگر بین ۶۰ تا ۷۰ تولید سینمایی مان چهار کار خوب داشته باشیم، باید به فال نیک بگیریم چرا؟ چرا مجموع فیلمهایمان نباید خوب باشد؟ ما برای چه آمدیم و هدفمان چیست؟ قرارمان چه بوده، چرا باید خودمان را به هر قیمتی برای چرخش این چرخه آلوده کنیم.
وی یادآور شد: تغییر و تحولات و جا به جایی مسئولان در سینما از قبل بوده، الان هم هست و بعدش هم خواهد بود. بعضی ها هستند که همان مسیر را ادامه می دهند و بعضی ها اعتقادات دیگری دارند و تا بوده همین بوده است. یعنی این خیلی نباید ما را آزار دهد ما باید راهش را پیدا کنیم که برای آن هدف بزرگی که داریم چگونه می توانیم کارمان را انجام دهیم.
بعضی مسائل مطرح شده در «هفت» در شان سینمای ایران نیست
این بازیگر در ادامه با گلایه از برنامه «هفت» آنرا برای سینمای ایران مخرب دانست و اظهار کرد: نمی دانم چه الزامی است که این برنامه وجود داشته باشد و با چه انگیزه ای این برنامه ساخته می شود؟ اگر آقای فردوسی پور می آید و ۹۰ را می سازد که چنین درخششی دارد باید توجه داشت بحث فوتبال چیز دیگری است و سینما با ورزش تفاوت دارد. بعضی از مسائلی که در برنامه «هفت» به آن پرداخته می شود، در شأن سینمای ایران نیست.
وی افزود: آقای جیرانی تهیه کننده این برنامه که اهل قلم و خودش هم کارگردان سینما است، چرا باید دست به تهیه چنین برنامه ای بزند؟ من قصد بی احترامی به کسی را ندارم و بحثم سینمای ماست در واقع به جایی می رسد که آقای جیرانی هم می خواهد، برنامه اش را به هر شکلی پر کند که این مشکل ساز می شود. آدمهایی به برنامه آورده می شوند و رویشان فوکوس می شود و جامعه نسبت به آنها بدبین می شود.
پرستویی تاکید کرد: ما آدمهایی نیستیم که چالشمان خیلی خوب باشد و مردم در جریان قرار بگیرند. ما گوشت هم را بخوریم استخوان هم را نباید دور بریزیم. ما نباید این رو در رویی ها را در تلویزیون داشته باشیم. باید مسائل خودمان را خودمان حل کنیم. ما نباید به جان همدیگر بیفتیم. هنرمند جماعت، شان و منزلتش بالاتر از این حرفهاست. هنرمند با سیلی صورت خودش را سرخ نگاه می دارد. هنرمند ان ما در واقع یک نوع جانبازند، یعنی تمام زندگی و وقتشان را در کارشان گذاشته اند ولی خوب زندگی نمی کنند. اگر یک نفر در این دنیای گله گشاد یک آپارتمان و ماشین دارد چیز زیادی نیست. متاسفانه تفکری وجود دارد که شرایطی را به وجود می آورد و اتفاقات جوری می شود که اگر «هفت» جنجال نکند، دیگر جذاب نیست.
وی با بیان اینکه مرتب تیشه به ریشه هم می زنیم گفت: خانم فرجامی را با آن وضعیت به برنامه می آوریم و توی جامعه من باید جواب بدم که چه شده خانم فرجامی اینجوری شده است یا آقای پور عرب را به آن شکل نشان
می دهید چه نتیجه ای دارد؟! آقای جیرانی چرا در طول این سالها دنبال فریماه فرجامی و ابوالفضل پورعرب نرفتید؟. چرا اینها به این وضعیت در آمدند؟ الان می آورید و اینگونه بی رحمانه نشانشان می دهید، تبعاتش هم در جامعه می بینید. حداقل من یکی، هیچ وقت عینک دودی نمی زنم که من را نبینند و در کوچه و خیابان با مردم بحث و گفت وگو می کنم. چه قدر باید به خاطر این قضیه جواب داده باشم؟ چرا اینجوری به یک سری چیز ها دامن می زنیم.
پرستویی ادامه داد: اینها مشکلات سینمای ما نیست، این مسائل را باید در خودمان حل کنیم. این عزیزان جزء خانواده های ما هستند. ما باید از همدیگر حمایت بکنیم. باید حداقل به درد دل همدیگر گوش بدهیم. باید بغض و کینه و خود بزرگ بینی و این نگاه ها را از خودمان دور کنیم. ما باید سعی کنیم همدیگر را به جای تخریب، تحمل بکنیم و مسائل شخصی مان را اینقدر به رخ نکشیم. بیایم تکلیفمان را با خودمان روشن کنیم که چرا باید در کارهای سخیف کار کنیم. چرا باید کارگردان های ما تن به ساخت هر موضوعی بدهند؟ وظیفه ما خیلی مهم تر از این حرفهاست. بعضی وقتا واقعا مردم به ما گوشزد می کنند، می گویند شما خیلی وظیفه سختی دارید شما هنرمندید ما از شما توقع داریم. اگر سینما خوب نیست برویم کار دیگری پیشه کنیم یا حداقل در فکر چاره ای باشیم که از این وضعیت نجات پیدا کنیم.
وی افزود: الان می دانم من را به سیخ می کشند، تو غم نان نداری این حرف ها را می زنی. می گویم دوست عزیز بزرگوار، تو که روز اول پذیرفتی و حتما به تو گفتند که توقعی نداشته باش که با هنر برج بسازی. هنر گرسنگی هم دارد، اجاره خانه هم دارد، بچه دانشجو هم دارد و آدم ها برای هنر، خون ریختند و برای هنر پشت میله های زندان پوسیدند. چرا شرح وظایفمان یادمان رفته است. خیلی از آدم ها با این فیش حقوقی ها زندگی می کنند. این زیاده خواهی ها، وضعیت فعلی سینمای ما را آسیب پذیر کرده است.
پرویز پرستویی خاطرنشان کرد: من الان بعد از «آشپزباشی» حدود دو سال است که یک ریال درآمد نداشته ام و در این دو فیلم هم فقط به خاطره دل خودم کار کردم و اگر شد به حقوقم می رسم و اگر هم نرسم آنرا پذیرفتم. من از ابتدا این چیزها را برای خودم پیش بینی کردم و گفتم پرویز پرستویی تو قرار نیست مسیر همواره، صاف و تکلیف روشنی داشته باشی و آمادگی این را داشته باش که هزار جور اتفاق قراراست بی افتد و برای همه آنها باید راهکاری پیدا کنی.
بازیگر فیلم «بید مجنون» با بیان اینکه ما باید در کنار همدیگر، همدیگر را دوست داشته باشیم و به هم احترام بگذاریم گفت: با خلوص با هم همفکری کنیم و به فکر همدیگر باشیم آن وقت تکلیفمان روشن است و می دانیم که چه کار باید بکنیم، چه فیلمی باید بسازیم. الان چرا از «مرهم» و «جدایی نادر از سیمین» استقبال می شود و خیلی فیلم های دیگر به نام کمدی جواب نمی دهند؟!
هنرمند با کارش زنده است
وی تاکید کرد: هنرمند با کارش زنده است. من هنوز حرف تقوایی در جشن کارگردانان یادم نرفته که گفت کاش به خاطر کارهایی که کردم تقدیر بشوم نه به خاطر چیز دیگر. این آدمها وقتی کار می کنند به خدا برای ما فرهنگ سازی می کنند و تاثیر زیادی دارند و چهره ی سینمایمان عوض می شود.آنوقت هرکس به خودش اجازه نمی دهد از هر کسی در کارش استفاده کند. من به حرفه خودم احترام می گذارم. آقا و خانم مسنی که به لحاظ گویششان این روزها در بورس هستند باید جای خودشان کار کنند و تماشاگر خاص خودشان را دارند، ما چرا گول این قضایا رو می خوریم. وقتی این آقا می آید ما واقعا آقای مشایخی را باید چکارکنیم؟ و یاآقای انتظامی را که تشنه کار خوب است و روحش هنوز روح جوان ۱۴ ساله است که می خواهد در کار خوب حضور داشته باشد، ولی روزها سپری می شود و همینجور سنشان بالا می رود.
می خواهم تئاتری را کارگردانی کنم
پرویز پرستویی درباره فعالیت این روزهایش با بیان اینکه در حال حاضر فعالیتی ندارد از بازگشتش به عرصه تئاتر خبر داد و گفت: قصدم این است بعد از سرانجام پیدا کردن کار فیلمی که قرار است با کارگردانی ایرانی مقیم آلمان با موضوع مهاجرت کار کنم و تنها دو بازیگر ایرانی دارد، کار بعدی ام حتما تئاتر باشد و خودم می خواهم آنرا کارگردانی کنم و دغدغه ام این است، حتما آنرا کارکنم.
وی افزود: چهار سال پیش هم که «فنز» را کار کردیم دیدم نیاز دارم و بعد از سالها به تئاتر بازگشتم. حضور در تئاتر حکم خانه تکانی دارد و برایم مقدس است. در سینما هم با همان نگاهی که به تئاتر دارم، سعی می کنم در کارها حضور پیدا کنم، ولی تئاتر را خانه اول و آخرم می دانم و هنوز افتخار می کنم آمار کار تئاترم بیشتر از سینما است. قصدم این است تئاتر را در تهران و همه استانها اجرا کنم، چراکه از موضوعی تأثیرگذار برخوردار است.
پرستویی با بیان اینکه دنبال وسوسه کارگردانی تئاتر نبوده است گفت: اما برای این کار دوست دارم فضایی که مدنظر دارم را کار کنم. چهل سال پیش تجربه کارگردانی در تئاتر را داشتم، اما کار گروهی عنوان شد و این اولین تجربه ام است و به دلیل اهمیتش، ناچار هستم آنرا را خودم کارگردانی کنم. مطمئنم آدم هایی که دور هم جمع می شویم و تجربیات چند سال بازیگری مان می تواند آن فضا را به وجود آورد. این تئاتر آدم های خاص خودش را می خواهد. خود من هیچ وقت همزمان دو کار را نکردم و همزمان با نمایش هایی که کار کردم فعالیت سینمایی ام را تعطیل کردم. این کار هم می طلبد آدم هایی باشند تا حداقل سه ماه وقتشان را سر این کار بگذارند و فعالیت دیگری نداشته باشند و همه با هم همدل باشیم. سعی هم می کنم کار با چهارچوب های سینمایی تولید شود تا کسی که حضور پیدا می کند، فکر کند در یک کار سینمایی حضور پیدا کرده است.
وی درباره تجربه کارگردانی در سینما با بیان اینکه آنقدر خلوت های بازیگری برایش اهمیت داشته که هیچ وقت کارگردانی سینما برایش مسئله نبوده است گفت: ترجیح می دهم کار خودم را بکنم، اما ممکن است اتفاقاتی بی افتد که آدم جسارت پیدا کند، یکدفعه تجربه ای داشته باشد. شاید هم یک روز این تجربه را انجام بدهم. مقام کارگردان بسیار مهم است اما گاهی کارگردان هایی را می بینی که نمی توانند پدر گروه باشند. کارگردان تنها نباید تکنسین باشد و جای دوربین را ببیند. کارگردان باید به تک تک عوامل توجه کند برای همین است که کار کارگردان مهم است و مسئولیت همه آدم ها را دارد. دشواری کارگردانی این است که روانشناسی بداند و بتواند تک تک عوامل را مدیریت کند. شاید در آینده کاری باشد از تجربیاتم آنجور که می خواهم خرج کنم و استفاده کنم و کاری را کارگردانی کنم. من ده سال در دادگستری آدم های مختلف دیدم و فایل های ذهنی زیادی دارم و همه چیز برایم مهم است و بی توجه از کنار چیزی رد نمی شوم.
من هم اگر کاسب بودم، مرتب کار می کردم
بازیگر فیلم «مارمولک» درباره کم کاریش در این سالها گفت: وقتی فیلمنامه با خود من ارتباط برقرار نمی کند چگونه با مخاطب برقرار کند. من هم که اگر کاسب بودم مرتب کار می کردم، از این فیلم به آن فیلم از آن فیلم به این فیلم. بالاخره در شرایطی که زندگی می کنم که شرایط سختی هم هست، بدم نمی آید که تا تنور داغ است بزنیم و بچسبانیم و به قول معروف پس اندازی برای خودمان داشته باشیم. به هرحال هر کسی دوست دارد در رفاه باشد، ولی جاهایی آدم با خودش می گوید، به چه قیمتی؟. تماشاگر همیشه برای من با هر نگاه و ایدئولوژی قابل احترام است و همیشه از کارهایی که کردم تن لرزه داشته ام که شرمنده این تماشاگر نشوم. تماشاگری که آخر هفته خودش را هزینه کرده و به سختی با خانواده به سینما می رود، من باید برای او جوابی داشته باشم، او این خرج را به نوعی برای من کرده و خیلی بد است که من دست خالی او را بیرون بفرستم.
وی افزود: ما اگر کسی در خانه مان را می زند و نذری می آورد ظرفش را می دهیم و در آن چیزی هم می گذاریم. متأسفانه خیلی جاها هم آدم شرمنده می شود. بنابراین گزیده کار کردن فقط احترام به مخاطب است و بس.