نگاهی گذرا به اکران نوروزی فیلم های سینمایی

روزگاری نمایش فقر در فیلم های ایرانی جزء مباحث جنجالی بود، این در حالی است که پس از گذشت سه دهه از انقلاب شاهد ساخت تعداد کثیری از فیلم ها با موضوع خیانت هستیم.

سال هاست که توصیف سینمای ایران با واژه «بحران» عجین شده است و جسته و گریخته در یادداشت های مختلف و گفت و گوها به آن اشاره شده است. عده ای تولید و حمایت دولتی را بحران سینمای ایران می دانند و عده ای توزیع و نحوه نمایش را مشکل اصلی این هنر هفتم قلمداد می کنند. در این میان اکران نامناسب و پر حرف و حدیث نوروز ۹۱ بیش از پیش این معضل سینما را به نمایش گذارد.

اگر نگاهی گذرا به اکران نوروزی و مسایل پیرامون آن داشته باشیم، به آشفتگی و بحران توزیع و اکران فیلم ها و کمبود سالن های سینما در کشور بیشتر واقف خواهیم شد. امسال شورای صنفی نمایش ۱۵ فیلم را حایز شرایط اکران نوروزی اعلام کرد اما پنج فیلم اکران نوروزی بر همگان مشخص بود و جالب آنکه تعداد زیادی از صاحبان آثار که در لیست اعلام شده شورا بودند، اظهار بی اطلاعی می کردند و آمادگی برای آن نیز نداشتند. از سوی دیگر دولت با ارایه ندادن به موقع پروانه نمایش برخی از فیلم ها در اکران دخالت داشت، در حالی که در سال های گذشته دولت با ارایه پروانه های موقت نمایش و یکسان به همه فیلم ها امکان و شرایطی یکسان برای تمام فیلم ها برای رقابت در اکران نوروزی فراهم می آورد. اما امسال اداره کل نظارت و ارزشیابی با ارایه پروانه موقت به برخی از فیلم ها و پروانه نمایش عمومی به تعدادی دیگر فرصت رقابت یکسان را از فیلم های تولید شده در سال ۹۰ گرفت!

سال گذشته نیز تولیداتی توسط بخش خصوصی و دولتی ساخته شد. این در حالی است که در میان تولیدات یک سوم آن ها با موضوع خیانت تولید شده است و این نشان از بی دقتی اداره نظارت و ارزشیابی است، اگر به متقاضیان پروانه ساخت با موضوع خیانت تنها تعداد ساخت این گونه آثار را اعلام می کرد، شاید برخی از کارگردانان از ساخت این موضوع و مطرح کردن آن منصرف می شدند و انبوهی از آثار موضوع خیانت ساخته نمی شد.

روزگاری نمایش «فقر» در فیلم های ایرانی جزء مباحث جنجالی بود و نقطه دید سینمای ایران در جشنواره های خارجی به شمار می آمد؛ این در حالی است که پس از گذشت سه دهه از انقلاب شاهد ساخت تعداد کثیری از فیلم ها با موضوع خیانت و صحنه های آشکار اروتیک هستیم که جای بسی تعجب است. جالب تر این که این نوع فیلم ها در اکران نوروز که از اهمیت خاصی نیز برخودار هستند نیز جای گرفت!

جدای از این موضوعات که در برخی فیلم های دیگر هم دیده می شود، زیر پا گذاشتن مسائل اعتقادی همانند جدا کردن اخلاق از احکام اسلامی و القای حرف های برخی جریان های سیاسی خاص هم از نکات قابل توجه این فیلم هاست.

اعتراضات در میان اهالی سینما با اعلام اکران نوروزی بالا گرفت و در نهایت به تجمع انصار حزب الله و خطبه امام جمعه موقت تهران منجر شد. این در حالی بود که تنها در زمان وزارت عطاءالله مهاجرانی، انصار حزب الله اعتراض خود را با تحصن روبروی وزارت ارشاد اعلام کرده بودند و خواستار استیضاح وزیر ارشاد وقت در مجلس شورای اسلامی شدند.

امسال متاسفانه اکثر نقطه های روشن سینمای ایران از اکران نوروزی که چند سال است یکی از اکران های موفق و مهم به شمار می آید، جاماندند و اعتراضات بسیاری را به همراه داشت. به دلیل این بی توجهی ها و نداشتن انعطاف متناسب ما شاهد بازده خوبی در اکران نوروزی نبودیم و تنها یک فیلم توانست گوی سبقت را از دیگران برباید.

سازمان سینمایی کشور از ۱۸ بهمن ماه سال ۹۰ رسماً کار خود را آغاز کرد و در مراسمی که در برج میلاد با حضور تعداد اندکی سینماگر برگزار شد، آغاز به کار کرد و ریاست آن که دارای معاونت های مختلف خواهد بود، برعهده معاونت سینمایی قبلی «جواد شمقدری» قرار گرفت. هنوز سازمان اساسنامه و چارت دقیق اش اعلام نشده است و درباره اختیاراتش و نحوه انتخاب رئیس معاونت های آن سوالات زیادی وجود دارد. با اتفاقات پیش آمده و بلاتکلیفی موجود، شایسته است وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمایی در انتخاب معاون های مختلف دقت بیشتری به عمل آوردند. سازمان سینمایی از اولین مصوبه های شورای عالی سینما به شمار می آید و در اداره آن همان گونه که وزیر ارشاد نیز در روز تاسیس به آن اشاره کرد، باید دقت نظر بیشتری صورت گیرد .