نماد المپیک ۲۰۱۲ در قلب لندن + عکس
ساخت این سازه عظیم فولادی که بهترین نماد المپیک لندن نام گرفته، از چند هفته دیگر در پارک المپیک این شهر آغاز خواهد شد. شاید این برج ۱۱۵ متری بتواند روزی رؤیای ایفل لندن را برای ساکنان این شهر محقق کند.
طرح ابتدایی برج «آرسرول میتالاربیت» که توسط آنیش کاپور، هنرمند هندی ساکن لندن طراحی شده، برنده مسابقه طراحی بهترین نماد المپیک ۲۰۱۲ لندن شده است. مراحل ساخت این برج ۱۱۵ متری که در ساخت آن ۱۴۰۰ تن فولاد به ازرش بیش از ۳۰میلیون دلار/۳۰میلیارد تومان به کار گرفته خواهد شد، باید تا نوامبر ۲۰۱۱/ آبانماه ۱۳۹۰ به اتمام برسد. پس از اتمام مراحل ساخت «آرسرول میتالاربیت» که کمی از برج ساعت بیگبن بلندتر است، به بزرگترین اثر هنری شهر لندن بدل خواهد شد.
ساخت این سازه عظیم فولادی که بهترین نماد المپیک لندن نام گرفته، از چند هفته دیگر در پارک المپیک این شهر آغاز خواهد شد. شاید این برج ۱۱۵ متری بتواند روزی رؤیای ایفل لندن را برای ساکنان این شهر محقق کند.
طرح ابتدایی برج «آرسرول میتالاربیت» که توسط آنیش کاپور، هنرمند هندی ساکن لندن طراحی شده، برنده مسابقه طراحی بهترین نماد المپیک ۲۰۱۲ لندن شده است. مراحل ساخت این برج ۱۱۵ متری که در ساخت آن ۱۴۰۰ تن فولاد به ازرش بیش از ۳۰میلیون دلار/۳۰میلیارد تومان به کار گرفته خواهد شد، باید تا نوامبر ۲۰۱۱/ آبانماه ۱۳۹۰ به اتمام برسد. پس از اتمام مراحل ساخت «آرسرول میتالاربیت» که کمی از برج ساعت بیگبن بلندتر است، به بزرگترین اثر هنری شهر لندن بدل خواهد شد.
به گزارش دیزاینبوم، در الگوی کامپیوتری رنگ این برج درهم پیچیده، قرمز تیره پیشبینی شده و شنیدهها حاکی از این هستند که طرح اولیه آن از برج بابل اقتباس شده است. از چند هفته آینده مراحل ساخت این سازه عظیم فولادی در قسمتی از پارک المپیک لندن و با همکاری مهندسان شرکت آروپ آغاز خواهد شد. پرداخت بخش عمدهای از هزینههای ساخت این برج را لاکشمی میتال که از شناختهشدهترین چهرهها در صنعت فولاد و ثروتمندترین مرد لندن بهشمار میرود، به عهده گرفته است.
در پایان این برج که هماکنون به اسامی مستعاری مانند ایفل لندن، غول استراتفورد یا برج بابل خوانده میشود و به شکل مارپیچی عظیم رو به آسمان طراحی شده، میزبان کسانی خواهد بود که میخواهند از ورای ابرها، چشماندازی منحصر به فرد از شهر لندن را تماشا کنند. بالابرها قابلیت جابجایی حدود ۷۰۰ نفر در ساعت را دارند و برای پایین آمدن از برج میشود از پلهکان مارپیچ بیرونی استفاده کرد.
آنیش کاپور میگوید: «این برج را میشود نماد بیثباتی دانست، از هر نقطه از لندن که به آن نگاه کنید، به شکلی متفاوت دیده خواهد شد». او معتقدست: «این طرح حسی مربوط به قرون وسطی را در فرد زنده میکند و در این دهلیز مارپیچ آنجا که به ابرها و آسمان میرسد، پایانی اسطورهای نهفته است».