نظر منتقدان سینما درباره فیلم های روی پرده نوروزی

به گزارش سینماپرس، گروه سینمای سینماپرس، بخش هایی از نقطه نظرات منتقدان سینما درباره فیلم های روی پرده را گردآوری کرده که از نظر می گذرانید؛

فیلم نباید به ورطه ژورنالیسم بیفتد

ابوالقاسم طالبی در «قلاده های طلا» جسارت لازم را برای ورود به حوزه ای حساسیت برانگیز به خرج داده است. پرداختن به مسائلی مثل جنبش سبز و فتنه های دو سال اخیر موضوعاتی است که هر کارگردانی به سراغ آن نمی رود. چون طرح این مسائل با حاشیه هایی همراه است. اما طالبی برای اینکه این حاشیه ها را کم رنگ تر کند یکی مسیر بینابین را در نظر گرفته است. طالبی جریان سبز را از مداخلات خارجی جدا کرده است. در واقع یک ضلع این ماجرا دولت است، ضلع دیگر جوانانی هستند که تحت عنوان موج سبز به خیابان ها می آمدند و ضلع سوم این اتفاقات را خارجی هایی چون استعمارگران و امپریالیسم جهانی و امریکا و انگلیس شکل میدادند. طالبی با هوشمندی اتفاقات موج سبز را عموما به خارجی ها منسوب کرده است. که این رویکرد، از نظر مضمونی رویکرد مناسبی است. چون جوانانی که به خیابان ها می آمدند جوانان همین مملکت بودند اما ما شاهد بودیم که این جریانات ریشه نداشته اند.

در بخش پرداختن به جاسوسان خارجی معتقدم که طالبی نتوانسته به درستی حق مطلب را ادا کند. چون افرادی که در راس این برنامه ها قرار دارند درفیلم فید هستند و به آنها هیچ اشاره ای نمی شود. ما تنها یکی از عوامل آنها را می بینیم که چنگیز جلیلوند نقش اش را بازی می کند که از کلیشه های فیلم های جاسوسی به خصوص فیلم های آلمانی برداشت شده است. البته سرانجام این آدم را هم نمی بینیم و تکلیفش مشخص نمی شود. این شخصیت پایگاه و خاستگاهش در فیلم مشخص نیست و بیشتر یک کاریکاتور است. در فیلم حتی شخصیت های درون سازمان اطلاعات را نیز به درستی نمی شناسیم و تنها به شخصیت حمیدرضا پگاه و امین حیایی تا حدودی نزدیک می شویم. اما این دو نیز کمرنگ هستند. چون به نظر می رسد طالبی بیشتر تحت تاثیر بازسازی جنبش های خیابانی قرار دارد. در این صورت می شد فیلمی مستند و مستقل درباره این جنبش ها ساخت و آن را کاملا ریشه یابی کرد.

در حال حاضر بیشتر زمان «قلاده های طلا» به تظاهرات اختصاص پیدا کرده است. بیشتر قصه باید در اطراف و حول آدم ها می گذشت. فیلم هایی از این دست تا به حال بسیار در هالیوود تجربه شده است.

ابوالقاسم طالبی توانسته در این فیلم گامی جلو نسبت به آثار قبلی اش بردارد اما قواعدی مثل نقطه عطف و قهرمان پردازی زیاد در فیلم مورد توجه قرار نگرفته است. سینما نمی تواند همیشه بر اساس یک موج حرکت کند. چون این نوع سینما سینمای عمق داری نیست و ماندگار نمی شود. فیلم نباید به ورطه ژورنالیسم بیفتد چون تاریخ مصرف پیدا می کند. این اثر اگر با پشتوانه تحقیق شخصیت جلو می رفت می توانست فیلم بهتری از کار دربیاید.من تصور می کنم که طالبی باید خیلی شفاف تر موضع خود را نسبت به جریان های سیاسی مشخص می کرد.

محمدتقی فهیم