مهران غفوریان: من خیلی غیرتی هستم!

این را قبول دارم که جزو آن دسته بازیگرانی هستم که شایعه و حاشیه های زیادی برایم ساخته اند. در کل هر چیزی که به شخصیت و وجهه ام ضرر بزند را شایعه و حاشیه می دانم. اصلاً قضیه شایعه سازی برای من از زمانی شروع شد که در مشهد به دلیل مسمومیت غذایی به بیمارستان امام خمینی(ره) انتقالم دادند، زمانی که بیدار شدم، دیدم چند نفر بالای سرم دارند از من عکس می اندازند! فردای همان روز، روزنامه قدس مشهد تیتر زد «مهران غفوریان خودکشی کرده!» بله من خودکشی کردم، اما برای دیدن آقا امام رضا(ع) نه چیز دیگری. (البته خودکشی غیرواقعی منظورم است!)
زندگی ایده آل نوشت:
مهران غفوریان بدون شک یکی از مهره های اصلی کمدی در تلویزیون ایران است وی که آخرین بار در سریال راه در رو در تلویزیون ظاهر شده است مشغول انجام فعالیتهای جدیدی است. وی در گفت و گویی به نکات جالبی در مورد زندگی و کارش اشاره کرده است.
پدر خدا بیامرزم کارهای هنری مثل خطاطی، نقاشی، نواختن ساز و… انجام می​داد و من هم همان زمان هنر را از ایشان به ارث بردم و از دوران دبیرستان به حرفه بازیگری علاقه مند شدم. مثل همه دوست داشتم یک هنرپیشه محبوب شوم، به همین دلیل بلافاصله کارم را از طریق دانشگاه شروع کردم و لیسانس نقاشی ام را از دانشگاه آزاد گرفتم البته برادرم مهدی نیز که ۵ سال از من بزرگ تر است، تحصیلات دانشگاهی اش را در رشته موسیقی انجام داده. در کل اهالی خانه ما به جز مادرم هنری هستند

این را قبول دارم که جزو آن دسته بازیگرانی هستم که شایعه و حاشیه های زیادی برایم ساخته اند. در کل هر چیزی که به شخصیت و وجهه ام ضرر بزند را شایعه و حاشیه می دانم. اصلاً قضیه شایعه سازی برای من از زمانی شروع شد که در مشهد به دلیل مسمومیت غذایی به بیمارستان امام خمینی(ره) انتقالم دادند، زمانی که بیدار شدم، دیدم چند نفر بالای سرم دارند از من عکس می اندازند! فردای همان روز، روزنامه قدس مشهد تیتر زد «مهران غفوریان خودکشی کرده!» بله من خودکشی کردم، اما برای دیدن آقا امام رضا(ع) نه چیز دیگری. (البته خودکشی غیرواقعی منظورم است!)
زندگی ایده آل نوشت:
مهران غفوریان بدون شک یکی از مهره های اصلی کمدی در تلویزیون ایران است وی که آخرین بار در سریال راه در رو در تلویزیون ظاهر شده است مشغول انجام فعالیتهای جدیدی است. وی در گفت و گویی به نکات جالبی در مورد زندگی و کارش اشاره کرده است.
پدر خدا بیامرزم کارهای هنری مثل خطاطی، نقاشی، نواختن ساز و… انجام می​داد و من هم همان زمان هنر را از ایشان به ارث بردم و از دوران دبیرستان به حرفه بازیگری علاقه مند شدم. مثل همه دوست داشتم یک هنرپیشه محبوب شوم، به همین دلیل بلافاصله کارم را از طریق دانشگاه شروع کردم و لیسانس نقاشی ام را از دانشگاه آزاد گرفتم البته برادرم مهدی نیز که ۵ سال از من بزرگ تر است، تحصیلات دانشگاهی اش را در رشته موسیقی انجام داده. در کل اهالی خانه ما به جز مادرم هنری هستند، البته فکر می کنم بزرگ ترین هنرمند مادرم هست که من و برادرم را بزرگ کرده است.
اولین کار بازیگری ام را با حضور در برنامه ۳۹ شروع کردم. جالب این که زمان تماشا کردن خودم، خیلی انرژی می گرفتم و خوشحال می شدم. زمانی که کارم را در بازیگری شروع کردم، شاهد احمدلو، کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون، حسین رفیعی و بیژن بنفشه خواه هم دوره ای هایم بودند.
به اندازه​ای که به کارگردانی علاقه مندم، بازیگری را دوست ندارم، در اصل کارگردانی کردن با بازی خودم را بیشتر از هر چیزی دوست دارم! زمان کار کردن خیلی جدی هستم و از آنجا که توقع مردم از من بالاست، همانقدر هم من از آن ها توقع دارم.
یک بازیگر کسی است که فاصله نقش تا خودش را به حداقل برساند و طوری رفتار کند که به بازیگری چذب شود، و از همه مهم تر اینکه اخلاق واقعی و درستی داشته باشد. درباره نقش مسعود در سریال «راه در رو»، باید بگویم این نقش را خیلی دوست داشتم و سعی کردم در تمام طول کار، شبیه آن آدم بازی کنم و خودم را جای آن بگذارم. بالاخره امثال مسعود در جامعه ما زیادند. در هر صورت این نقش را جدی بازی کردم؛ خودم هم مثل مسعود در زندگی به شدت غیرتی و تعصبی​ام، بنابراین وجه تشابه من با مسعود، در این موضوع بود.
در زندگی شخصی ام خیلی جدی و مذهبی هستم، همیشه گفته ام من جداً کمدی کارم. به نظرم نوع برخورد آدم ها و این که جدی باشند یا بگو بخند و شوخ طبع، بستگی به جایی دارد که می روند. خود من هم همیشه سعی کرده​ام جایی که محفل بگوبخند و شوخی است، شوخ طبع باشم، البته برعکسش هم هست.
در انتخاب دوستانم خیلی تحقیق می​کنم و سعی می​کنم افرادی را به عنوان دوست انتخاب کنم که از طرف شان لطمه نخورم و روند زندگی ام را مختل نکنند. سعید آقاخانی، محمدرضا گلزار، یوسف تیموری، امین حیایی، محسن تنابنده و پیمان قاسم خانی از جمله دوستان بسیار خوب و صمیمی من هستند.
سر سریال «راه در رو» قسمت هایی بود که خودم را باید مریض نشان می دادم، برای همین و برای طبیعی درآمدن کار، مسافتی را دویدم تا حالت خسته داشته باشم که به دلیل دویدن، پهلویم گرفت و با همان درد، همان سکانس ها را گرفتیم و خیلی هم طبیعی دیده شد.
بعد از سریال نوروزی «راه دررو»، یک پیشنهاد خوب سینمایی دریافت کردم که چاشنی طنزش خیلی کم است و بیشتر قالب رئال دارد. فعلاً که در حال بررسی فیلمنامه اش هستم، اما همان طور که گفتم، دوست دارم امسال صددرصد کارگردانی کنم، تا بازی.
این را قبول دارم که جزو آن دسته بازیگرانی هستم که شایعه و حاشیه های زیادی برایم ساخته اند. در کل هر چیزی که به شخصیت و وجهه ام ضرر بزند را شایعه و حاشیه می دانم. اصلاً قضیه شایعه سازی برای من از زمانی شروع شد که در مشهد به دلیل مسمومیت غذایی به بیمارستان امام خمینی(ره) انتقالم دادند، زمانی که بیدار شدم، دیدم چند نفر بالای سرم دارند از من عکس می اندازند! فردای همان روز، روزنامه قدس مشهد تیتر زد «مهران غفوریان خودکشی کرده!» بله من خودکشی کردم، اما برای دیدن آقا امام رضا(ع) نه چیز دیگری. (البته خودکشی غیرواقعی منظورم است!)
به نظرم اگر قرار باشد در یک فیلم یا سریال من و رضا عطاران، مجید صالحی، مهران مدیری، سیامک انصاری و… باهم حضور داشته باشیم، خیلی کار خوبی از آب در می آید البته به شرط آنکه کارگردان خوبی داشته باشد. شخصاً خیلی دوست دارم با مهران مدیری یک کار مشترک داشته باشم، چون هم کارگردان و بازیگر درجه یکی است، هم خصوصیات اخلاقی خیلی خوبی دارد.