مجید قناد: خانه که می روم، تازه یادم می آید چند ساله ام !

مجید قناد می گوید دنیایش مثل دنیای بچه هاست و تا زمانی که نفس دارد به کار برای کودکان ادامه می دهد.

اکثر آدم ها وقتی با مجید قناد مواجه می شوند، می گویند وقتی بچه بودیم برنامه شما را می دیدیم. انگار او هیچ وقت بچه نبوده است. به هر حال نسل های زیادی با برنامه های او بزرگ شدند و البته کودکی کردند.

مجید قناد سال هاست که اجرای برنامه های کودک را به عهده دارد و روز به روز هم بیشتر شیفته کارش می شود. این را از کلامش می توان متوجه شد. او از خودش برای مان این طور می گوید.

از دنیای این روزهای مجید قناد چه خبر؟

خدا را شکر انرژی خیلی خوبی دارم. و از کارم بیشتر از گذشته راضی هستم و هم چنان هم دارم تلاش خودم را برای بهتر بودن می کنم و دوست دارم همیشه در کار کودک باقی بمانم چرا که واقعاً عاشق بچه ها هستم و از بودن کنار آن ها لذت می برم.

درست است که می گویند سند شبکه دو را به نام شما زده اند؟

اتفاقاً سال ها پیش یکی از مدیران شبکه می گفتند شبکه دو را به نام عمو قناد و قل قلی می شناسند، شاید دلیل این موضوع حضور زیادم در سال های متمادی در این شبکه بوده است.

فکر می کنید چرا عمو قناد ماندگار شد؟ چون خیلی ها دراین سی و اندی سال آمدند و رفتند، اما شما باقی ماندید و دارید کار می کنید؟

شاید یکی از دلایش این است که من عاشقانه کارم را دوست دارم و با وجود یک مشکل سریع عصبانی نمی شوم و برعکس صبر و حوصله پیشه می کنم تا در نهایت به آرامش برسم. چون معتقدم آدم هر چیزی را که می خواهد با صبر و حوصله می تواند به دست بیاورد.

نکته دیگری هم که وجود دارد این است که وقتی من کارم را در تلویزیون شروع کردم خب دو شبکه بیشتر نداشتیم. شبکه یک و دو من به اتفاق مرحوم فریما فرهی برنامه های بازی، شادی، تماشا و از مدرسه تا مدرسه را درست کردیم که اتفاقا جمع صبح هم پخش می شدند و مخاطبان زیادی هم داشت. به هر حال من سعی کرده ام هیچ وقت در کارم عجولانه رفتار نکنم و هر روز تلاش بیشتری برای کارم نسبت به روز قبل داشته باشم.

خب کار کودک چه جذابیتی دارد که حدود ۳۰ سال است دارید آن را انجام می دهید؟

دنیای من مثل دنیای بچه هاست و چه داخل و چه بیرون استودیو تلاش می کنم این روحیه را حفظ کنم. ضمن اینکه بچه ها آن قدر شیرین و دوست داشتنی هستند که همیشه از بودن در کنار آن ها لذت می برم.

یکی از موضوعاتی که شما باید در برنامه هایتان مدنظر قرار دهید ارتباط درست با کودکان است. برای ایجاد یک ارتباط خوب و منطقی به خصوص در مورد نسل جدید چه شیوه ای را در نظر می گیرید؟

سوال خوبی پرسیدید. من همیشه سعی کرده ام به روز باشم. ضمن اینکه معتقدم انسان نباید آموزگارهای خودش را از یاد ببرد. هر کسی در زندگی معلمانی داشته است. و از طرف دیگر ما در برنامه هایمان یک اتاق فکر داریم که در آن تمام گروه نظرات خود را می گویند. به هر حال ارتباط با بچه های امروز سخت تر از گذشته است.

چرا که بچه های امروزی با اینترنت سر و کار دارند و دیگر حاضر نیستند تنها با یک توپ پلاستیکی در کوچه بازی کنند. به هر حال به عنوان یک تهیه کننده همیشه از بچه های گروهم خواسته ام که نقطه نظرات خود را ارائه کنند چون من که علامه دهر نیستم و به تمام امور آشنایی ندارم بنابراین برای به روز بودن باید با یکدیگر مشورت کنیم.

راستی چرا در برنامه هایتان دختر ها و پسر ها را از هم جدا کرده اید؟ و از طرف دیگر چرا بچه ها ان طور که باید در برنامه مشارکت ندارند و تنها یک بیننده و نظارت کننده هستند؟

ببینید ما نمی توانیم غیر از عرف جامعه و فرهنگمان رفتار کنیم. درست است که دختر ها و پسر ها از یکدیگر جدا هستند اما در عین حال با یکدیگر مشارکت دارند. ضمن اینکه در دبستان ها دانش آموزان دختر و پسر از هم جدا هستند و ما هم باید طبق همان روشی که قانون گفته رفتار کنیم اما ما به یک اندازه به هر دو بها می دهیم.

این طور نیست که بین دختر ها و پسر ها فرق بگذاریم. البته من معتقدم قبل از سن تکلیف حضور دختر ها و پسر ها در کنار یکدیگر ممانعتی ندارد. اما به هر حال چارچوب برنامه به گونه ای است که نمی شود برخلاف قانون و عرف جامعه رفتار کنیم. اما همه بچه ها در برنامه به نوعی مشارکت دارند. برای مثال ما مسابقه صندلی بازی گذاشته ایم و یا در طول برنامه از آن ها سوال های زیادی می پرسیم.

پس موافق این موضوع هستید که بچه ها بتوانند در برنامه مشارکت داشته باشند؟

بله، چون قرار نیست آنها اکسسوار باشند.

آیا طرح های تازه ای هم برای برنامه جمعه به جمعه خونه به خونه دارید؟

بله، برای مثال چند وقتی است که از یک پزشک در برنامه استفاده می کنیم که ایشان از بچه ها سوالاتی را می پرسند و یا در مورد لوازم پزشکی توضیحاتی به بچه ها می دهند که بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. در ضمن به این نکته هم باید اشاره کنم که چون برنامه زنده است نمی شود هر کاری را که می خواهیم انجام دهیم. چون ممکن است بچه ها یکدفعه حرفی بزنند که دیگر نشود آن را روی آنتن جمع کرد. به هر حال برنامه زنده مسائل خاص خودش را دارد.

در مورد موسیقی چطور؟ چقدر دستتان در این مورد باز است؟

خیلی دستمان در این مورد بسته نیست. ضمن اینکه خودم معتقدم که نباید در مورد استفاده از موسیقی غلو کنیم و یا انقدر آن را تند کنیم که از اصالت خود خارج شود به هر حال استفاده از موسیقی خوب است اما به اندازه.

درباره طراحی و ساختار برنامه جمعه به جمعه، خونه به خونه برایمان بیشتر بگویید؟

من به گروه جدیدم همیشه می گویم سعی کنیم در برنامه جدیدمان همه موسیقی ها و آهنگ ها همراه با نمایش باشد و سعی کنیم برخی مواقع حتی در کنار آموزش و پرورش و سایر نهادهای آموزشی نیز نقش خودمان را خوب ایفا کنیم. من همیشه می گویم نگذارید برنامه به سمت لودگی برود.

و برای همین در برنامه جدید سعی می کنیم اجرا ها کودکانه باشد و بزرگسالان را به کودکان نزدیک کنیم. اگر لباس پلیس را می پوشیم، می خواهیم بچه ها بدانند این لباسی را که ما پوشیده ایم چه وظایفی دارد. و یا با بچه ها توپ بازی می کنیم. و آن ها را فعالانه به مشارکت در برنامه وا می داریم. اصلاً دلیل زنده بودن برنامه همین است.

راستی برای اینکه بچه ها بتوانند در برنامه یتان شرکت کنند چه باید کنند؟

باید به شماره ۳۰۰۰۰۲۰۰ پیامک بزنند و منتظر بمانند تا با آن ها تماس بگیریم.

پارتی بازی هم می کنید. درست است؟

گاهی اوقات مجبورم این کار را بکنم. برای مثال نمی توانم بچه های همکارانم را زیاد منتظر نگه دارم. به هر حال ما در هر برنامه می توانیم تنها پذیرای، دو تا ۷۵ نفر باشیم. و اگر خدا بخواهد قصد داریم استودیو را بزرگ تر کنیم تا بتوانیم بچه های بیشتر را در برنامه هایمان دعوت کنیم.

آقای قناد بچه های شهرستانی چه سهمی در برنامهٔ شما دارند؟

به نکته خوبی اشاره کردید. ما به استانهای زیادی سفر می کنیم برای مثال برای تولد امام رضا (ع) به شهر مقدس مشهد رفتیم. به هر حال بچه های شهرستانی اگر می خواهند در برنامه ما حضور داشته باشند باید به مراکز استانی صدا و سیما در شهر خودشان مراجعه و یا تماس بگیرند ودر این مورد صحبت کنند.

راستی چرا از چهار بازیگر در برنامه هایتان استفاده کردید؟

چون خود برنامه این ظرفیت را داشت و از طرف دیگر اگر روزی خدای ناکرده برای یک نفر اتفاقی بیفتد باید فرد دیگری باشد که بتواند جای خالی او را پر کند.

بالاخره توی هدایایی که به شرکت کنندگان مسابقه از مدرسه تا مدرسه می دادید چی بود؟

یک نوع بازی فکری که در واقع در آن زمان تعاملی بود بین شبکه دو و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. البته ما در آن مسابقه به همه جایزه می دادیم چه بازنده و چه برنده. چون به هر حال بازنده ها هم تلاش خود را کرده بودند.

اجرای آن زمان با اجرای این دوره چقدر فرق دارد و کدام یک بهتر است؟

فرقی نمی کند. اجرا در هر دو زمان برایم خوب بوده و هست. ولی می بینید که بچه های آن دوره چقدر موفق بودند با این که حتی در زمان جنگ کودکی شان را سپری کردند. اما خوشحالم وقتی می بینم که بچه های دیروز تا این حد موفق هستند این را در آیتم بچه های دیروز که امروز به برنامه می آیند می توانید ببینید.

تا چه زمانی قصد دارید کار اجرا را ادامه دهید؟

تا زمانی که نفس دارم و خود بچه ها وهمین طور مسئولین این اجازه را به من می دهند کارم را ادامه خواهم داد. اما همیشه بر این باور هستم که نیروهای تازه نفس و جوان باید بیایند و جای ما را بگیرند.

از هم دوره ای هایتان کسی را به خاطر دارید؟

بله، من با ایرج طهماست، گوهر خیراندیش، حسن پورشیرازی، مهرانه مهین ترابی و… هم دوره بودم و زیر نظر مرحوم حمید سمندریان دوره تحصیلی ام را گذرانده ام.

مجید قناد در یک جمله؟

وقتی که بین بچه ها هستم ۸ سالم است.

وقتی بین همکارانم هستم ۲۵ سال دارم.

و وقتی به خانه می روم تازه یادم می آید که چند سال دارم.

پایان مصاحبه با شما؟

از تمامی گروهم از کارگردان گرفته تا شاعر و طراح صحنه تشکر می کنم و مطمئن هستم انرژی خوب آن ها باعث موفقیت برنامه شده است و همین طور حمایت خوب مسئولین و مدیران شبکه دو.