لحظاتی با «به منش»، قدیمی ترین گزارشگر ورزشی ایران

شاید نسل جدید زیاد با صدایش آشنا نباشند، اما گذشتگان به خوبی می دانند که لحن زیبای او طراوت خاصی به مسابقات می داد و با صدای او تماشاگران و شنوندگان کشتی، فوتبال، دوومیدانی و سایر رشته ها با هیجان رقابت ها را دنبال می کردند رادیو در سال های نه چندان دور بزرگ ترین منبع رسانه ای برای پیگیری مسابقات ورزشی بود و صدای این گزارشگر در خانه ها و کوچه وخیابان ها کاری می کرد که گویی شنوندگان در ورزشگاه ها و سالن ها هستند و از نزدیک مسابقات را تماشا می کنند.
عطاءالله بهمنش در سال ۱۳۰۲ در کرمانشاه متولد شد. به ورزش علاقه بسیار زیادی داشت و در نوجوانی در رشته دوی صحرانوردی فعالیت خود را آغاز کرد. او توانست چندین مقام قهرمانی کشور را از آن خود کند. در سال ۱۳۱۸ در یک مسابقه دوومیدانی “مرد امروز” که مسافتش از محل روزنامه اطلاعات فعلی تا میدان فردوسی بود رتبه نخست را کسب کرد. البته او در تیم فوتبال بانک ملی نیز توپ زد و در تنیس نیز کسب تجربه کرد.
بهمنش کار خبری خود را با نویسندگی در روزنامه نیروراستی آغاز کرد و پس از آن به مدت ۵۰ سال در رادیو ایران اخبار ورزشی می خواند.
او علاقه شدیدی به کشتی داشت و مدت ۵ سال نیز به عنوان دبیر و نایب رئیس فدراسیون کشتی فعالیت کرده و خاطرات زیادی از جهان پهلوان تختی، عبدالله موحد و امامعلی حبیبی دارد. کار گزارشگری را نیز از همین رشته آغاز کرد. زمانی که او به کنار تشک رفته بود و کشتی حبیبی را تماشا می کرد، به خانه آمد و صدای خود را روی نوار ضبط کرد. او این کار را پیش مسئولان وقت برد و مورد تشویق شان قرار گرفت

شاید نسل جدید زیاد با صدایش آشنا نباشند، اما گذشتگان به خوبی می دانند که لحن زیبای او طراوت خاصی به مسابقات می داد و با صدای او تماشاگران و شنوندگان کشتی، فوتبال، دوومیدانی و سایر رشته ها با هیجان رقابت ها را دنبال می کردند رادیو در سال های نه چندان دور بزرگ ترین منبع رسانه ای برای پیگیری مسابقات ورزشی بود و صدای این گزارشگر در خانه ها و کوچه وخیابان ها کاری می کرد که گویی شنوندگان در ورزشگاه ها و سالن ها هستند و از نزدیک مسابقات را تماشا می کنند.
عطاءالله بهمنش در سال ۱۳۰۲ در کرمانشاه متولد شد. به ورزش علاقه بسیار زیادی داشت و در نوجوانی در رشته دوی صحرانوردی فعالیت خود را آغاز کرد. او توانست چندین مقام قهرمانی کشور را از آن خود کند. در سال ۱۳۱۸ در یک مسابقه دوومیدانی “مرد امروز” که مسافتش از محل روزنامه اطلاعات فعلی تا میدان فردوسی بود رتبه نخست را کسب کرد. البته او در تیم فوتبال بانک ملی نیز توپ زد و در تنیس نیز کسب تجربه کرد.
بهمنش کار خبری خود را با نویسندگی در روزنامه نیروراستی آغاز کرد و پس از آن به مدت ۵۰ سال در رادیو ایران اخبار ورزشی می خواند.
او علاقه شدیدی به کشتی داشت و مدت ۵ سال نیز به عنوان دبیر و نایب رئیس فدراسیون کشتی فعالیت کرده و خاطرات زیادی از جهان پهلوان تختی، عبدالله موحد و امامعلی حبیبی دارد. کار گزارشگری را نیز از همین رشته آغاز کرد. زمانی که او به کنار تشک رفته بود و کشتی حبیبی را تماشا می کرد، به خانه آمد و صدای خود را روی نوار ضبط کرد. او این کار را پیش مسئولان وقت برد و مورد تشویق شان قرار گرفت و این گونه شد که با یک نوار کاست حوزه گزارشگری ورزشی در ایران شکل گرفت.
خبرنگار فارس برای هم صحبت شدن با پایه گذار گزارشگران ورزشی ایران به بیمارستان آتیه، محل بستری شدن بهمنش رفت تا خاطرات قدیمی ترین نویسنده ورزشی ایران را از روی تخت بیمارستان برای جامعه ورزشی دوباره زنده کند.
چهره خندان بهمنش آدم را از فضای بیمارستان خارج می کرد، هر چند که وی به علت عمل جراحی، در یادآوری خاطراتش کمی دچار مشکل شده بود، اما به خوبی روزهای خوش کشتی و پهلوانی های تختی را به یاد می آورد.
خبرنگار فارس صحبت هایی را با عطاءالله بهمنش در کنارش خانواده اش انجام داد که در زیر این گفت و گو را می خوانید:
* ایران و هند اولین مسابقه رسمی با صدای بهمنش
اولین گزارش رسمی ام مسابقه فوتبال بین تیم های ایران و هند در چارچوب رقابت های انتخابی المپیک توکیو ۱۹۶۴ بود. بینندگان با هیجان جدیدی این مسابقه را تماشا کردند و حتی این اتفاق آن قدر برای تماشاگران تازه بود که خواستار شدند پخش برنامه ارتش لغو شود تا شاهد گزارش وی باشند.
* با ۱۲ تومان آغاز کردم
من کار گزارشگری را به دلیل علاقه ام انجام می دادم و بحث مالی برایم مهم نبود. ابتدایی که کار خود را آغاز کردم ماهانه ۱۲ تومان حقوقم بود و بعد سال ها به هزار تومان رسید. تلاش می کردم همواره حقیقت را بگویم و بازتاب دهم. همین علاقه باعث شد مورد توجه مسئولان قرار بگیرم و این امر گسترش پیدا کرد.
* رئیس فدراسیون جهانی کشتی گفت: حق این جوان را نخورید!
( از زبان خانواده)علاقه عطاالله به کشتی بسیار زیاد بود و هم اکنون نیز این علاقه در او بسیار مشهود بود. او از افراد بسیار زیادی در این رشته سخن گفت. از عبدالله موحد، از امامعلی حبیبی، از منصور رئیسی که معتقد بود اگر راهنمایی درستی صورت می گرفت، کشتی گیر بزرگی می شد.
تختی که وارد عرصه کشتی شد از همان اول نشان داد که استخوان بندی این ورزش را دارد. تختی کار بلد بود و همین امر باعث شد که سال های سال در تیم ملی باشد.
محمدی بقا یکی از نزدیکان بهمنش نیز در این زمینه می گوید: در مسابقات المپیک ۵۲ هلسینگ تختی در فینال مسابقات با حریف روسی رقابت داشت و پس از کست برابر وی رئیس فدراسیون جهانی اعلام کرد چرا حق این جوان را می خورید؟
در ادامه بهمنش ضمن تایید این موضوع می افزاید: درست است. چنین موضوعاتی آن قدر زیاد است که نمی توانیم انتخاب کنیم. برخی افراد نابغه هستند و تختی توانست در کشتی آزاد شاخ همه را بشکند.
* با قوانین رشته هایی که گزارش می کردم آشنا بودم
قوانین هر رشته ای که گزارش می کردم را می دانستم، مخصوصاً در کشتی با فن و فنون آشنا بودم. از خواسته مخاطبان آگاه بودم و مواردی را عنوان می کردم که برای شنونده و بیننده مهم و مفید باشد.
* گزارشگر باید به ادبیات مسلط باشد
یک گزارشگر باید به ادبیات تسلط داشته باشد. من به جز کتاب های ورزشی کتاب های حافظ، مولانا، سعدی و ادبیات خارجی را نیز مطالعه می کردم. گزارشگر باید به ادبیات مسلط باشد و از دامنه لغات گسترده استفاده کند.
* گزار ش های جدید را گوش نمی کنم
بهمنش در مورد گزارشگران جدید اظهارنظری نکرد و فقط به این جمله بسنده کرد که این گزارش ها را گوش نمی کنم.