قابل توجه افرادی که تنها زندگی می کنند

افرادی که تنها زندگی می کنند “بیشتر افسرده می‌شوند”

 به نقل از بی بی سی،بر اساس تازه ترین تحقیقاتی که در فنلاند انجام شده، افرادی که تنها هستند در مقایسه با کسانی که در کنار خانواده زندگی می کنند، ۸۰ درصد بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی قرار می گیرند.

در بخشی از این تحقیقات آمده است که شرایط بد مسکونی برای زنان و نبود حمایت های اجتماعی برای مردان از عواملی اصلی ابتلا به افسردگی در افرادی است که تنها زندگی می کنند.

سازمان خیریه مایند (Mind) که در زمینه سلامت روانی فعالیت می کند، می گوید که باید روزنه ای برای افرادی که تنها زندگی می کنند فراهم آوریم تا بتوانند مشکلات خود را بیان کنند.

پژوهشگران در تحقیقات اخیر خود بر این امر تاکید داشته اند که تعداد خانوارهای تک نفره در کشورهای غربی در طی ۳۰ سال گذشته افزایش یافته است. از هر سه نفر در بریتانیا و آمریکا یک نفر تنها زندگی می کنند.

این تحقیقات در نشریه علمی “بایو مد سنترال” منتشر شده است و شامل تحقیق بر روی ۱۶۹۵ مرد و ۱۷۷۶ زن فنلاندی در سنین کاری است. آنها به طور متوسط ۴۴ ممیز ۶ سال سن دارند.

این افراد در سال ۲۰۰۰ در پرسشنامه ای به این سوال جواب دادند که آیا تنها زندگی می کنند یا با افراد دیگر.

آنها همچنین به سوال های دیگر در مورد شرایط کاری، درآمد، شرایط مسکونی، حمایت های اجتماعی، مقام کاری و جنبه های دیگر زندگی از جمله کشیدن سیگار و مصرف مشروبات الکلی جواب دادند.

پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که افرادی که تنها زندگی می کردند در طول دوران انجام این تحقیقات بین ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸ ، هشتاد درصد بیشتر داروهای ضد افسردگی خریداری کرده اند.

دکتر لورا پولکی راباک، سرپرست گروه تحقیقات در موسسه “بهداشت کار” در فنلاند گفت که خطر بروز اختلالات روانی در افرادی که تنها زندگی می کنند، به مراتب بیشتر است.

دکتر راباک گفت: “در این نوع تحقیقات معمولا خطر ابتلا به افسردگی دست کم گرفته می شود، زیرا همان کسانی که بیشتر در معرض این خطر قرار دارند کسانی هستند که در دوران تحقیقات از تکمیل کردن پرسشنامه های بعدی خودداری می کنند. ما همچنین نمی توانیم دقیقا اندازه گیری کنیم که عدم درمان افسردگی تا چه حد در بین افراد متداول است.”

محققان می گویند که زندگی با دیگران پشتوانه عاطفی برای افراد فراهم می آورد و به ادغام شدن در جامعه کمک می کند.

در این تحقیقات آمده که تنها زندگی کردن احساس انزوا و عدم اطمینان به همراه دارد که می تواند در بروز اختلالات روحی موثر باشد.

بث مورفی، رئیس اطلاع رسانی سازمان خیریه مایند گفت که افزایش تعداد کسانی که تنها زندگی می کنند تاثیر واضحی بر سلامت روانی جامعه دارد.

او می گوید: “تنهایی و انزوا باعث می شود که مردم کمتر روزنه ای برای ابراز احساسات خود پیدا کنند. ابراز احساسات امری است که ما قطعا می دانیم به بهبود و سلامت روانی کمک می کند.”

 وی در ادامه گفت: “بنابر این ضروری است تا به جای آنکه فقط بر داروهای ضد افسردگی اتکا کنیم، برای افرادی که تنها زندگی می کنند شیوه های مناسب تر، مانند گفتار درمانی فراهم آوریم تا بتوانند در فضایی امن درباره مشکلاتشان صحبت کنند.”