فرهاد آییش: ممکن است برخی اهالی فوتبال از دست من ناراحت شوند

گفتگو با فرهاد آییش ـ حشمت «سه‌ پنج‌ دو»
فرهاد آییش که در سریال طنز «سه پنج دو» نقش «حشمت خان» ـ صاحب یک باشگاه فوتبال ـ را بازی می‌کند، در گفت‌وگویی با خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا از ویژگی‌های این شخصیت، حساسیت‌های نزدیک شدن به دنیای فوتبال و وضعیت کمدی در ایران صحبت کرد.
حشمت را تلطیف کردم
آییش در ابتدای گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا درباره‌ی پیوستن به گروه «سه پنج دو» گفت:‌ من آقای سهیلی زاده را از نزدیک نمی‌شناختم بعد از تماس برخی دوستان که از ویژگی‌های او گفتند، مطمئن شدم که جای خوبی قدم می‌گذارم. پس از صحبت درباره‌ی فیلم‌نامه، بیشتر تشویق شدم که این کار را انجام دهم، چون نقش خوبی بود و در عرصه کمدی جای کار داشت.
وی ادامه داد: برای بازیگر جالب است یک شخصیت که تغییر موقعیت می‌دهد را بازی کند؛ چون این شخصیت‌ها جای کار زیادی دارند. به نظر من در یک نقش تنها بازیگر نیست که تصمیم می‌گیرد بخشی به عهده‌ی نویسنده، بخشی برعهده بازیگر و بخش باقیمانده برعهده کارگردان است؛ اما به عنوان بازیگر می‌توان با شناخت از نقش و کارگردان و متن، حدس زد که چه اتفاقی قرار است بیفتد.
فرهاد آییش درباره نقش «حشمت» و تغییرات آن عنوان کرد:‌ حشمت در ابتدای کار کمی «لات» بود یعنی با خواندن متن‌های اولین به این نتیجه می‌رسیدیم که این شخصیت باید لات باشد و لاتی صحبت کند

گفتگو با فرهاد آییش ـ حشمت «سه‌ پنج‌ دو»
فرهاد آییش که در سریال طنز «سه پنج دو» نقش «حشمت خان» ـ صاحب یک باشگاه فوتبال ـ را بازی می‌کند، در گفت‌وگویی با خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا از ویژگی‌های این شخصیت، حساسیت‌های نزدیک شدن به دنیای فوتبال و وضعیت کمدی در ایران صحبت کرد.
حشمت را تلطیف کردم
آییش در ابتدای گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا درباره‌ی پیوستن به گروه «سه پنج دو» گفت:‌ من آقای سهیلی زاده را از نزدیک نمی‌شناختم بعد از تماس برخی دوستان که از ویژگی‌های او گفتند، مطمئن شدم که جای خوبی قدم می‌گذارم. پس از صحبت درباره‌ی فیلم‌نامه، بیشتر تشویق شدم که این کار را انجام دهم، چون نقش خوبی بود و در عرصه کمدی جای کار داشت.
وی ادامه داد: برای بازیگر جالب است یک شخصیت که تغییر موقعیت می‌دهد را بازی کند؛ چون این شخصیت‌ها جای کار زیادی دارند. به نظر من در یک نقش تنها بازیگر نیست که تصمیم می‌گیرد بخشی به عهده‌ی نویسنده، بخشی برعهده بازیگر و بخش باقیمانده برعهده کارگردان است؛ اما به عنوان بازیگر می‌توان با شناخت از نقش و کارگردان و متن، حدس زد که چه اتفاقی قرار است بیفتد.
فرهاد آییش درباره نقش «حشمت» و تغییرات آن عنوان کرد:‌ حشمت در ابتدای کار کمی «لات» بود یعنی با خواندن متن‌های اولین به این نتیجه می‌رسیدیم که این شخصیت باید لات باشد و لاتی صحبت کند اما آقای سهیلی زاده می‌گفت بهتر است به آن سمت نرویم به هر حال چیز دیگری شد ولی نوشته‌ها نوشته‌های خوبی بود.
این بازیگر سینما و تلویزیون افزود:‌ بیشتر بازیگران معمولا بخشی از خودشان را در نقش می‌گذارند؛ بخشی از من در حشمت وجود دارد؛ در همه نقش‌های من این بخش وجود دارد. خود من فرد انعطاف پذیری هستم پس یک سری انعطاف‌هایی را در حشمت وارد کردم که در فیلمنامه نبود؛ مثل رابطه دوستانه لطیف با همسرش؛ این چیزی است که از خود من در کار راه پیدا کرد.
آییش در ادامه خاطرنشان کرد: این کاراکتر به مرور باید تغییر می‌کرد به خاطر این که از موقعیت میوه فروشی درمی‌آید و وارد موقعیت متفاوتی می‌شود؛ این شخصیت خواه نا خواه باید تغییر کند؛ البته نویسنده تا حدی این مساله را منظور کرده است ولی یک نویسنده برای ۴۰ قسمت کم است و پرداخت داستان و شخصیت، کار سختی است؛ بعد از نویسنده، پرداخت شخصیت وظیفه بازیگر می‌شود؛ من سعی کردم حسی و به صورت طبیعی خودم را در جایگاه این شخصیت قرار دهم و ببینم چه تغییراتی در او رخ می‌دهد؛ احساس کردم قلدری او کم می‌شود و مجبور می‌شود به دروغ گرایش پیدا کند.
 اهل فوتبال نیستم
بازیگر نقش «حشمت خان» در بخش دیگری از این گفت‌وگو با بیان این که اهل فوتبال نیست، ادامه داد:‌ بازی‌های بین المللی مثل مسابقات جهانی یا بعضی تیم‌های اروپا مثل بارسلونا و رئال مادرید را دوست دارم و وقتی خبر داشته باشم مسابقاتی هست‌، نگاه می‌کنم ولی این طور نیست که دنبال کنم و بدانم چه خبر است و چه حاشیه‌هایی دورش وجود دارد.
وی افزود:‌ این مساله کار من را برای بازی «حشمت » سخت نکرد، اتفاقا آسان کرد؛ چراکه حشمت مثل خود من بدون آنکه چیزی از دنیای فوتبال بداند وارد این عرصه می‌شود؛ یک نوع معصومیت و ندانم کاری در حشمت وجود دارد و این که من فوتبال را نمی‌شناختم به من کمک کرد تا این ویژگی را بهتر دربیاورم.
 اعتراض احتمالی اهالی فوتبال
آییش درباره نگرانی از بازی کردن نقش حشمت و اعتراض احتمالی اهالی فوتبال، گفت: نگران این مساله بودم اما زمانی که با آقای سهیلی‌زاده صحبت کردم، او گفت ما به شخص خاصی حمله و بی احترامی نخواهیم کرد؛ به هر حال این یک وزنه است و ممکن است برخی اهالی فوتبال  از دست من ناراحت شوند و یا این که شرایطی به وجود آید تا افراد انعطاف بیشتری نشان دهند انتقاد کردن انعطاف جامعه را بالا می‌برد؛ یعنی باعث می‌شود جامعه حرف دیگران را قبول کند. در واقع دموکراسی از همین چیزها شروع می‌شود، اگر چه ممکن است به کسانی بربخورد.
وی تاکید کرد: دموکراسی قیمتی دارد؛ گاهی اوقات بدآموزی و برخوردن هم هست؛ این انتقادات به زبان کمدی است. کمدی اصولا تلطیف شده است و با لبخند توام است و نمی‌خواهد خراب کند بلکه می‌خواهد بسازد. این خوب است که ما از کشورهای دیگر دنیا یاد بگیریم این کشورها با همه مشکلاتی که دارند حتی مسؤولانشان این انعطاف را دارند که با آنها شوخی شود؛ چون می‌دانند انتقادی که از دهن هنرمند بیرون بیاید حتما در خود جامعه ریشه دارد. پس چه بهتر که به صورت طنز و کمدی مطرح شود چون آدم‌ها در ضمن انتقاد کردن آن شخصیت را دوست خواهند داشت این انتقاد تلطیف شده است و قهرآمیز نیست.
 به خودم می‌خندم
این بازیگر سینما و تلویزیون همچنین یادآور شد: من در نوشته‌های خودم همیشه سعی می‌کنم، خودم بخندم؛ شاید این را از وودی آلن یاد گرفته باشم. من دوست دارم به خودم بخندم چون در این صورت مخاطب با من همذات‌پنداری می‌کند و به خودش می‌خندد. من دوست دارم مخاطب به خودش بخندد نه به دیگران؛ چون تا موقعی که به دیگران بخندیم، یادمان می‌رود خودمان چه مشکلاتی داریم.
 باید در طنز سلیقه‌سازی کنیم
آییش در بخش دیگری از سخنانش درباره وضعیت طنز در تلویزیون ایران و استفاده از تیم‌های تکراری، گفت:‌ کمدی ایران براساس عرضه و تقاضا پیش می‌رود و این اصلا خوب نیست؛ ما باید روی کمدی کار بکنیم و برای آن ارزش و حتی تقدس قائل شویم و به عنوان یک فرم نه وسیله به آن نگاه کنیم. کمدی در ایران همیشه به عنوان یک وسیله دیده شده است؛ یا وسیله‌ای که گوشه چشمی هم به گیشه دارد یا برای خنداندن و دل‌شاد کردن مردم از آن استفاده می‌شود.
وی تاکید کرد:‌ هیچ کدام از این‌ها اشکال ندارد اما چیزی که در ایران فراموش می‌شود این است که زیبایی‌شناسی طنز و کمدی کجاست ما همان‌گونه که نقاشی‌های سبک‌های مختلف داریم در طنز هم باید شاخه‌های مختلف داشته باشیم و بتوانیم سلیقه‌سازی کنیم. باید بتوانیم ظریف‌تر‌، زیباتر و فرهنگی تر بخندانیم و این فقط در ارتباط با محتوای یک کار کمدی نیست به خاطر خود ساختار و بنیه کمدی است. ما به این مساله زیاد اهمیت نمی‌دهیم فقط می‌خواهیم ببینیم چه چیزی مردم را می‌خنداند و آنها را بخندانیم خنداندن فقط شرط نیست چگونه خنداندن و زیبا خنداندن شرط است.