فاطمه گودرزی:برای مردم غصه می خورم

فاطمه گودرزی بازیگر شناخته شده و توانای سینما و تلویزیون این روزها مشغول بازی در تله فیلمی برای ایام عید است و تعطیلات سال نو را سر کار و مقابل دوربین خواهد بود. دوربین فریدون جیرانی، کارگردان جنجالی که مخصوصا بعد از اجرای برنامه تلویزیونی «هفت» به شهرت بیشتری رسید، تله فیلم «مسافر شب» را با بازی فاطمه گودرزی برای پخش در هفته دوم نوروز ۹۱ آماده می کند.

گودرزی در سال ۹۰ فیلم «شیرین» عباس کیارستمی را روی پرده سینما داشت و در حالی که ۱۱۷ بازیگر زن سینمای ایران حضور داشتند کیارستمی بازی فاطمه گودرزی را مورد تحسین قرار داد. او همچنین سریال «امروز فردا» را روی آنتن سینما داشت که پسرش پویان هم در کنار او در این مجموعه نقش آفرینی کرد. با او درباره ۱۰ دغدغه مهمش در سال ۹۰ صحبت کردیم سالی که در توصیفش به خوانندگان تماشا گفت: «کار، کار و فقط کار». او امیدوار است بتواند سال ۹۱ را هم با کار بگذراند؛ چراکه کار را مهم ترین درگیری ذهنی اش می داند.

۱ مهم ترین دغدغه این روزهای من چندان دغدغه شخصی نیست و دغدغه همه مردم است. مشکلات اقتصادی و دغدغه مسائل مالی و اقتصادی که همه مردم و طبیعتا من هم به عنوان یکی از مردم با آن دست به گریبان هستم دل نگرانی و مسئله مهم این روزهای من است. من واقعا برای مردم غصه می خورم و ناراحت هستم.

مسئله، تنها فشارهای مالی و کمبودها نیست، که شاید اگر فقط این بود باز می شد راحت تر تحمل کرد. مسئله تاثیر این مشکلات بر رفتارهای مردم و آسیب های فرهنگی و اجتماعی ناشی از آن است. این مشکلات اوقات مردم را تلخ می کند و آنها عصبانی می شوند این عصبانیت باعث می شود با هم خوب و درست رفتار نکنند و احترام همدیگر را نگه ندارند. ما مردم متمدن و اصیلی هستیم و این مشکلات و مسائل حق ما نیست. ما باید در رفاه و آرامش زندگی کنیم. مهم ترین دغدغه من، دغدغه خودم نیست، دغدغه مردم و وطنم است. دغدغه همسایه گرفتار و همشهری گرسنه و… است. وقتی هم مشکلی، مشکل عمومی همه مردم باشد و همه مردم از آن رنج ببرند من هم جدا از دیگران نیستم و درد مردم، درد من هم هست.

۲ – آلودگی محیط زیست که آلودگی هوا هم بخشی از آن است از دغدغه های همیشگی من است به خصوص که شهر ما، تهران، از آلوده ترین شهرهای دنیاست. جا به جایی هوا در این شهر باتوجه به موقعیت جغرافیایی آن که اطرافش با رشته کوه هایی بسته است، مشکل ساز بوده و ما همیشه چشم انتظار وزیدن باد و نسیمی هستیم تا بلکه هوا ذره ای بهتر شود. البته خدا را شکر به لطف نزدیکی بهار و سال نو این روزها کمی هوا بهتر است و بعد از مدت ها می توان در تهران آسمان آبی را دید.

۳ – ترافیک و ازدحام یکی دیگر از دغدغه ها و شاید بتوانم بگویم درگیری های من است، که البته باز خود آن یکی از عوامل آلودگی هوا هم هست. ترافیک به خصوص در برخی ساعات و یکسری مسیرها وحشتناک است. نگاه که می کنید، می بینید در هر ماشین یک نفر پشت فرمان نشسته و کل شهر مثل یک پارکینگ بزرگ شده است که البته آن هم علت دارد.

علتش هم این است که وسایل حمل و نقل عمومی کافی نیست و گاهی در بعضی ساعت ها حتی دسترسی به آنها سخت و غیرممکن است. حالا مسئله امنیت و اینها بماند. خوب که فکر می کنم می بینم مشکلاتی که همه ما درگیرشان هستیم و دغدغه شان را داریم به صورت زنجیروار به هم متصل هستند. مثلا اگر از بودجه عمومی، بیشتر صرف وسایل نقلیه عمومی شود. مردم کمتر از وسیله نقلیه شخصی استفاده می کنند و بالطبع ترافیک کاهش پیدا می کند و بعد هم آلودگی هوا کمتر می شود.

۴ – تیم والیبال هنرمندان یکی دیگر از دغدغه های این روزهای من است. من همیشه اهل ورزش بوده ام و از دبیرستان والیبال بازی می کردم؛ اما نه به صورت حرفه ای. بعد مدتی آن را کنار گذاشتم، اما بدنسازی و شنا را مرتب کار می کردم، تا اینکه چند سال پیش یک تیم والیبال هنرمندان تشکیل شد و من هم به آنها ملحق شدم منتها بعد از مدتی فعالیت این تیم ادامه پیدا نکرد تا اینکه امسال دوباره بچه ها یک تیم والیبال جدید تشکیل دادند و الان چند ماهی است که این تیم فعالیتش را شروع کرده و من هم به آ نها ملحق شده ام.

تمرینات ما تحت نظر سرمربی مان خانم دکتر مهری خرازی انجام می شود. تا آنجا که من اطلاع دارم ایشان مربی بازنشسته والیبال هستند و جالب اینکه خیلی به هنر علاقه دارند و کار ترجمه هم انجام می دهند. ترجمه بعضی از کتاب های مجموعه هری پاتر از نمونه کارهای ا یشان است.

۵ – من عاشق ورزش هستم و ورزش از اصلی ترین دغدغه های همیشگی من است. ورزش باعث می شود که با افسردگی دست به گریبان نشوم. در زندگی مدرن شهری امکان افسرده شدن زیاد است و به نظر من هرکسی باید دستاویزی پیدا کند تا به دام آن نیفتد.

دستاویز من هم ورزش است و به نظرم بهترین راه برای پر کردن اوقات خالی ام. ورزش، هم بسیار لذت دارد و هم مرا از خیلی چیزهای اذیت کننده مثل آلودگی هوا دور می کند. ورزش، هم مراقبت روحی است و هم مراقبت جسمی و آدم را واقعا از لذت سیراب می کند؛ به خصوص ورزش های جمعی و گروهی که لذتبخش ترند.

۶ – یک بازیگر اگر کارش را عاشقانه دوست داشته باشد باید دغدغه مراقبت از خود را هم داشته باشد؛ چون مردم او را می شناسند و شاید یک جوری الگویی برای آنها باشد. پس باید مراقب خیلی چیزها در زندگی و رفتارش باشد. شاید کلمه رضایت، کلمه سنگینی باشد؛ اما واقعا بازیگر باید گاهی به خودش ریاضت بدهد و از بعضی لذت ها بپرهیزد. مثلا در خیلی مهمانی ها و حتی بعضی مهمانی های خانوادگی شرکت نکند.

باورتان نمی شود من عروسی برادرزاده ام نرفتم؛ چون فکر کردم بالاخره عروسی است و خانم ها می خواهند عکس و فیلمی بگیرند و اگر من بروم هم خودم معذب می شوم و هم آنها. مخصوصا جوان ها بهتر است حواسشان را بیشتر جمع کنند و ملاحظه بیشتری به خرج بدهند.

۷ – یک موقعی دغدغه کارهای هنری دیگری مثل نقاشی یا نواختن سنتور را هم داشتم؛ ولی الان هم وقت نمی کنم و هم آن قدر مشکلات خانواده زیاد است که سعی می کنم از این سرگرمی های شخصی ام به نفع دیگر اعضای خانواده بگذرم.

۸ – پوست هم یکی دیگر از آن مراقبت های جسمی لازم برای بازیگران است. من سعی می کنم با تمیز نگه داشتن پوست حسابی هوای آن را داشته باشم. پشت دوربین آرایش نمی کنم و خیلی ساده تر از اکثر زنان عادی هستم. از پوستم همیشه تحت نظر پزشک مراقبت می کنم. البته گاهی هم اگر حوصله پیدا کنم سراغ روش های گیاهی می روم مثلا از ماسک های خیار و زردآلو استفاده می کنم.

۹ – برای من و هر مادری قطعا فرزندان مهم ترین دغدغه هستند. پسرم این روزها با من همکار شده و بازیگری می کند. البته من و پدرش به خاطر مشکلاتی که در این کار هست و خودمان هم هرکدام به نوعی تجربه اش کرده بودیم ابتدا مخالفت کردیم و گفتیم در کنار درس به هنر بپردازد و آن را شغل دومت قرار بده، آن هم اگر خیلی مشتاق هستی. خب، منتها خودمان هم می دانستیم این حرفه جدی تر از آن است که بتوان در کنار حرفه اصلی به آن پرداخت. او را به خارج از کشور فرستادیم تا آنجا کامپیوتر بخواند. مدتی هم مشغول بود، اما دوام نیاورد و برگشت.

علاقه اش به بازیگری و هنرهای نمایشی آنقدر زیاد بود که اینجا دوباره از صفر شروع به خواندن کرد و دانشگاه رشته هنرهای نمایشی قبول شد و ادامه داد. سال ۹۰ برای اولین بار در سریال «امروز فردا» در کنار من بازی کرد. دخترم هم درگیر هنر است، منتها در شاخه های دیگری. او عکاسی مد و فشن می کند. من بچه ها را در انتخاب آزاد گذاشتم و از انتخابشان حمایت می کنم. ما صحبت هایمان را کردیم و پیشنهادهایمان را دادیم اما تصمیم نهایی با خودشان است و من هم به آن احترام می گذارم و در کنارشان هستم. برای آنها آرزو می کنم در سال ۹۱ به هدف های یکه دارند برسند و سالم و خوشحال باشند.

۱۰ – تابستان ۹۰ را با استرس بیماری وبا گذراندیم، بحث بیماری وبا خیلی داغ بود. البته هر روز بالاخره یکی از این بیماری ها می آید و مدام می گویند این را بخورید و آن را نخورید و… راستش خیلی آدم وسواسی ای نیستم. با خودم فکر می کنم اگر بخواهم سخت بگیرم تمام وقتمن را باید روی مسائل بهداشتی بگذارم. در مورد خوردن و تغذیه هم خیلی سخت نمی گیرم. عاشق غذای چرب و شیرین هستم همین طور شکلات، شیرینی، بستنی و دسر و این چیزها. حسابی هم می خورم. البته خدا را شکر استعداد چاقی هم ندارم اگر هم داشتم این قدر ورزش می کنم که چاق نمی شوم. آشپزی را هم دوست دارم. همه هم می گویند آشپزی ات خوب است. همه جور غذا از ایرانی و فرنگی می پزم.